دسته: اجتماعی

می خواهم راجع به یکی از مسائلی صحبت بکنم که به نظرم کار مبارزه با حکومت اسلامی مسلط بر کشور ما را به کندی کشانده است و در نتیجه استقرار یک زندگی معمولی را که در دنیای آزاد یک ماهیت بدیهی دارد اما در طی ۴۰ سال گذشته در کشور ما ناممکن بوده و شده

پنج کارشناس حقوق بشری سازمان ملل گفته‌اند «جرم‌انگاری امتناع از پوشش حجاب، نقض حق آزادی زنان و دختران است و راه را به روی طیف وسیعی از موارد نقض احتمالی حقوق سیاسی، مدنی، فرهنگی و اقتصادی باز می‌کند».

در برنامه پیش گفتیم که حکومت ایدئولوژیک چه مذهبی باشد چه غیرمذهبی یا حتی ضد مذهبی، منشاء انواع تبعیض است و خوب همه می‌دانیم که ایران یکی از کشورهایی است که تحت سلطه حکومت ایدئولوژیک قرار گرفته و ما که مردم آن هستیم سالها است که با تبعیض حاصل از آن دست و پنجه نرم می‌کنیم

گزارش سالانه دو نهاد حقوق‌بشری در مورد وضعیت ایران نشان می‌دهد در سال ۲۰۲۲ میلادی دستکم ۵۸۲ نفر توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی اعدام شدند که ۷۵ درصد بیشتر از سال پیش از آن است.

با وجود اینکه دولت ابراهیم رئیسی ایجاد یک میلیون شغل در سال را وعده داده بود، گزارش اخیر مرکز آمار ایران از رکوردشکنی نرخ بیکاری در زمستان ۱۴۰۱ حکایت دارد

در دوران معاصر ما با دو نوع جامعه روبرو هستیم: جامعه بسته و جامعهء باز. همین عبارت «زندگی معمولی» هم که در جریان جنبش «زن، زندگی، آزادی» مطرح شده در جامعه باز است که معنی پیدا می کند. حالا چجوری؟ اجازه بدهید اول مفهوم جامعه بسته را توضیح بدهم.

چندین مدرسه دخترانه در شهرهای مختلف ایران روز شنبه ۱۹ فروردین هدف حملات شیمیایی قرار گرفته و دهها دانش‌آموز دختر مسموم شدند.

قوه قضاییه ایران در حالی مدعی عفو کامل ۸۸ هزار بازداشتی خیزش سراسری و زندانیان سیاسی سال‌های اخیر با «فرمان عفو» علی خامنه‌ای شد که فعالان سیاسی و خبرنگاران در ایران می‌گویند پرونده بسیاری از زندانیانی که اخیرا آزاد شده‌اند، همچنان باز است و برای آن‌ها جلسه دادگاه برای صدور حکم برگزار شده است.

در مورد پیشنهاد اینکه چرا من گفتم که بیاییم این سال ۲۰۲۳ را برنامه هفتگی خودمان را اختصاص بدهیم به اینکه معنای برای یک زندگی معمولی که در آن ترانه مشهور گفته شده، چه اختصاص بدهیم.

وب‌سایت حقوق بشری هرانا در گزارشی، درباره وضعیت زندان تهران بزرگ، نوشته مسئولان این زندان با «محدودسازی فضا» اقدام به «اِعمال فشار مضاعف» بر زندانیان می‌کنند.

روز سه‌شنبه ۱۵ فروردین و همزمان با دومین روز بازگشایی مدارس در سال جدید، مدارس دخترانه دست‌کم در ۴ شهر ایران هدف حملات شیمیایی قرار گرفتند.

یک آخوند محضردار در شهر بهبهان، همسر منشی دفترش را که پیش از ازدواج، صیغه خود او بود، به قتل رساند.

در حالی که برخی حامیان حکومت، حتی مقامات دولتی را تهدید می‌کنند که صبر «مردم متدین» در برابر کسانی که حجاب اجباری را رعایت نمی‌کنند رو به پایان است، فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی «ناجا» می‌گوید موقعیت کنونی «حساس» است

همزمان با ایام نوروز با گسترش تهدیدات نهادهای حکومت علیه مردم به بهانه بی‌حجابی، فرمانده ناحیه مقاومت سپاه کاشان از پلمب بیش از ۴۰ واحد صنفی این شهرستان به دلیل «بی‌حجابی» مشتریان خبر داد.

هم‌زمان با آغاز دور جدید برخوردهای فیزیکی و خشونت‌آمیز نیروهای حکومتی ازجمله نیروهای امربه‌معروف، بسیج و نیروهای انتظامی با زنان به‌دلیل امتناع کردن از حجاب اجباری، «مجمع رهروان امر به‌معروف و نهی از منکر شهر قم» با ارسال پیامکی اعلام کرد که از این پس در مساجد «شعار مرگ بر بی‌حجاب» در ادامه «تکبیر» سر داده می‌شود.

وزارت کشور جمهوری اسلامی با صدور بیانیه‌ای برای بی‌حجابان خط‌ونشان کشید و اعلام کرد که هیچ‌گونه عقب‌نشینی یا تساهل در اصول و احکام دینی و ارزش‌های سنتی صورت نگرفته است و نخواهد گرفت و حجاب بی‌تردید به‌عنوان یک ضرورت شرعی، همواره از اصول عملی جمهوری اسلامی ایران خواهد بود.

به نظر می‌رسد دولت جمهوری اسلامی در مورد برخورد با ایرانیان در فرودگاه‌ها و پایانه‌های مرزی هیچ‌گونه رایزنی یا مذاکره‌ی سودمندی انجام نداده است چون همچنان داشتن گذرنامه‌ی ایرانی می‌تواند به صورت بالقوه مجوزی برای محرومیت شهروندان از برخی شرایط معمول باشد.

دو نمونه که بیانگر یک وضعیت کلی‌اند: نویسنده‌ای در اتوموبیل پرایدش می‌خوابد، ویراستاری در یک خانه کلنگی سکونت دارد که آن هم قرار است تبدیل به یک برج شود. در همان حال رانتی اطراف مسکن ملی شکل گرفته است.

به نظر می‌رسد جمهوری اسلامی برای انتقام‌گیری از کودکان و نوجوانان قصد دارد از دو جبهه به این گروه سنی ضربه بزند: اول با حمله‌ شیمیایی و مسموم کردن‌شان؛ و دیگر با حمله‌ روانی به مدرسه‌ها. این یعنی هدف قرار دادن نسل موسوم به «زد» با دو سلاح متفاوت.

یک عضو کارگری شورای‌عالی کار در مورد روند تصمیم‌گیری در مورد حداقل دستمزد کارگران در این شورا می‌گوید که «کارفرمایان از قبل با دولت بسته بودند.»