برچسب: خشونت

سازمان حقوق‌بشری «هرانا» در گزارشی کوتاه، از بازداشت توام با خشونت «خدیجه مهدی‌پور»، زندانی سیاسی سابق اهل ایوانغرب از توابع استان ایلام، به‌دلیل عدم رعایت حجاب اجباری خبر داد.

طناز کلاهچیان، وکیل دادگستری در مصاحبه‌ای با کتایون حلاجان از تبعیض و نابرابری در اجرای قوانین برای زنان و مردان می‌گوید. صدور حکم اعدام برای زنانی مانند «میترا» نمونه‌ای از این نابرابری و «نگاه خشونت‌آمیز قوانین ایران و مجریان آن نسبت به زنان» است.

نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل، در پیامی از زندان که فرزندانش روز یکشنبه ۱۹ آذر، در مراسم اهدای جایزه خواندند، گفت مردم ایران در نهایت بر اقتدارگرایی تحمیلی دولتی که مشروعیت و حمایت عمومی‌اش را از دست داده است، پیروز خواهند شد.

امسال تقریبا همزمان با «روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان»، گزارش تکان دهنده ای منتشر شده که سند معتبر دیگری ست از وضعیت فاجعه بار زنان در ایران

این کما، استعاره از سرنوشتی است که حکومت برای همنسلان آرمیتا رقم میزند؛ استعارهای از آنچه بر سرشان میآورد تا مبارزه را فراموش کنند و به خوابی عمیق و اجباری بروند. ضربهی واردشده بر سر آرمیتا، ادامهی دههها سرکوب سیستماتیک جمهوری اسلامی است که همهی ما در روزمرهمان تجربه کردهایم.

خشونت جنسیتی همچنان در پناه قانون‌های مردنوشته، جان زن‌ها را می‌گیرد. در هفته گذشته حداقل ۱۱ مورد زن‌کشی به‌دست مردان در رسانه‌ها گزارش شده است. سیاست حکومت جمهوری اسلامی اما همچنان همان است که در روز قتل ژینا امینی بود:‌ این‌که زنان چه لباسی به تن دارند مهم است و جان زنان اهمیتی ندارد.

گزارش‌ها و داده‌های آماری رسمی از افزایش کم سابق سرقت‌ در ایران خبر می‌دهند. اخبار سرقت از دکه‌های سیگارفروشی، سوپرمارکت‌ها، طلافروشی، دزدی دریچ آهنی فاضلاب شهری، سیم برق و کابل‌ مخابرات، جیب‌بری، موبایل و کیف قاپی و کلاهبرداری‌های اینترنتی صفحات روزنامه‌ها و شبکه‌های اجتماعی را پُر کرده‌اند.

طی ماه‌های اخیر شاهد بوده‌ایم که زنان و دخترانی با سر و صورت و بدن‌های کبود و آسیب‌دیده وارد بند شده‌اند. با ورود هر کدام از زنان آسیب‌دیده شوکه و نگران شده، به دفتر بند مراجعه کرده و اعلام نگرانی کرده‌ایم اما خشونت فیزیکی علیه زنان آن‌چنان شدت گرفته که اطلاع و اعتراض کاری از پیش نمی‌برد.

حتما شما هم توجه کردید که میزان خشونت و عدم تحمل همدیگر، در جامعه امروز ایران به شدت بالا رفته و اغلب مردم در کمترین برخورد بیشترین پرخاشگری و خشونت را از خودشان بروز می دهند و هر مواجهه کوچکی می تواند به عواقب وخیمی منتهی بشود.

حراستی ها زورگوتر از پیش شده اند. لابد از جایی دستور گرفته اند، همراه با پاداش برای قلدری بیشتر.

جمعی از دانشجویان دانشگاه آزاد تهران شمال روز سه‌شنبه، ششم تیر، در محکومیت این «گستاخی حراست دانشگاه علیه دانشجوی دانشگاه علامه» نوشتند: «آنچه که دیروز در دانشگاه علامه دیدیم اولین حمله و گستاخی علیه فریاد حق‌خواهی و انسانیت نبود.»

وزارت خارجه نیوزیلند روز دوشنبه، ۲۹ خردادماه، اعلام کرد که نام چند مقام قضایی و امنیتی جمهوری اسلامی را به دلیل ادامه سرکوب معترضان در ایران به فهرست تحریم‌های خود علیه حکومت ایران افزوده است.

ده‌ها هزار دختر خردسال تا نوجوان به‌جای مدرسه به «خانه شوهر» فرستاده شده‌اند تا زمینه تجاوز جنسی به آن‌ها، بارداری‌های خطرناک در سنین پایین و مشکلات جسمی و روانی مادام‌العمر برای آن‌ها فراهم شود.

​وزیر اطلاعات اسرائیل روز چهارشنبه سوم اسفند گفت که تنها راه جلوگیری از کشتار معترضان و توسعه برنامه هسته‌ای توسط جمهوری اسلامی ایران، اعمال تحریم‌های فلج‌کننده علیه این حکومت است.

محسن رنانی، اقتصاددان و استاد دانشگاه، در مقاله‌ای نوشته است که جمهوری اسلامی «سه مرحله اول» از «رخداد سقوط» را طی کرده و مشخص نیست دیگر تا چه اندازه می‌تواند با «مقاومت، خشونت و امنیتی کردن جامعه»، مانع تحقق آخرین مرحله سقوط شود.

جان کربی، هماهنگ کننده ارتباطات راهبردی شورای امنیت ملی کاخ سفید روز جمعه بار دیگر تاکید کرد که توافق هسته‌ای موسوم به برجام در دستور کار دولت جو بایدن قرار ندارد، بلکه واشینگتن بر اقدامات جمهوری اسلامی در سرکوب مردم ایران و حمایت آن از روسیه متمرکز است.

بر اساس اسنادی که از سوی وزارت خارجه آمریکا در اختیار رادیو فردا قرار گرفته است دولت جو بایدن در راستای تعهد خود برای دستیابی مردم ایران به حق آزادی بیان و اینترنت آزاد، طرحی جامع را با همکاری شرکای اروپایی خود در میانه اعتراضات سراسری در ایران آغاز کرده است.

زندان تهران بزرگ (فشافویه) که در بیانیان‌های جنوب تهران واقع شده، یکی از غیراستانداردترین زندان‌ها و عدم امکانات رفاهی و فضای کافی برای نگهداری زندانیان است. در جریان سه ماه خیزش «زن، زندگی، آزادی»، هزاران شهروند بازداشت شده به این زندان منتقل شدند و در شرایط نامناسبی به سر می‌برند.

مجمع عمومی سازمان ملل با تصویب قطعنامه‌ای از ایران خواست که فورا همه اشکال خشونت علیه معترضان مسالمت‌جو را متوقف کند. این قطعنامه از سوی ایران محکوم شد.