ابراهیم رزاقی، مدرس بازنشسته اقتصاد در دانشگاه تهران در مصاحبه با یکی از رسانه های حکومتی بنام “خبرگزاری ایکنا” درباره کسانی که بیشترین تسهیلات را از شبکه بانکی کشور دریافت می‌کنند، اظهار کرد: اگر به واقعیات اقتصاد ایران دقت کنیم متوجه می‌شویم هرگز یک تولید کننده واقعی چنین وام‌هایی را دریافت نمی‌کند که بعداً نه تنها سود مرکب حتی سود عادی را به بانک پرداخت کند بلکه کسانی این تسهیلات را دریافت می‌کنند که عملکرد آنها ربطی به تولید ندارد.
رزاقی افزود: در شرایط کنونی، سود تولید حدود ۱۵ درصد و در بهترین حالت ۲۰ درصد است اما برخی از وام‌هایی که از سوی شبکه بانکی پرداخت می‌شود با سود ۲۵ تا ۳۰ درصد است. الان بسیاری از بانک‌های کشور ورشکسته هستند و اگر بانک مرکزی از آنها حمایت نکنند هیچ بقایی نخواهند داشت و همین بقای کنونی آنها هم صوری است و یکی از عوامل افزایش نقدینگی در اقتصاد کشور هم هستند.
اکنون کسانی که وامهای کلان دریافت می‌کنند یا برای دلالی و احتکار، یا برای خرید و فروش‌های مبتنی بر سوداگری یا برای واردات به صورت رسمی یا قاچاق و یا برای پس ندادن است. برخی افراد وام می‌گیرند و به اشکال مختلف آن را پس نمی‌دهند؛ در حالی که در ظاهر ممکن است وامها را به نام تولید دریافت کنند اما چون تولید برای آنها سودی ندارد، وارد فعالیت‌های دلالی می‌شوند.
استاد بازنشسته دانشگاه تهران با اشاره به رونق دلالی‌گری با برخی تسهیلات بانکی، یادآور شد: برخی از این فعالیت‌ها شامل تغییر کاربری زمین و پولشویی است. این نوع بانکداری به معنای نابود کردن تولید داخلی است. دولت هم آثار این فعالیت‌ها از جمله ورشکستگی تولید، افزایش بیکاری و رونق دلالی‌گری را مشاهده می‌کند. فساد اقتصادی هم به میزان زیادی رشد کرده و بخشی از آن هم به وام‌هایی مربوط است که بانک‌ها پرداخت کرده‌اند.