کارگران ساختمانی استان‌های غربی ایران به‌دلیل وضعیت بد اقتصادی کشور و بیکاری گسترده به کردستان عراق می‌روند تا در آنجا بدون هیچگونه حقوق صنفی کسب درآمد کنند. اکنون با بحران کرونا هزاران کارگر ایرانی دیگر نمی‌توانند به کردستان عراق بروند.
به‌گزارش خبرگزاری حکومتی ایلنا در پی شیوع ویروس جدید کرونا و بسته شدن مرزهای عراق، براساس آمارهای غیررسمی، از اسفندماه سال گذشته کارگران و استادکاران ساختمانی نتوانسته‌اند خود را به سلیمانیه و اربیل برسانند و ۳۵ هزار کارگر ایرانی در کردستان عراق عملاً بیکار شده‌اند و روزمزدی می‌کنند.
این در حالی است که بیش از ۵۰ درصد کارگران و استادکاران ساختمانیِ استان کردستان بیکار هستند و بیکاری کارگران بازگشته از عراق هم بر آن افزوده شده است.
در سال‌های اخیر کارگران ساختمانی حتی استادکاران ماهر در استان‌های غربی ایران به‌دلیل بیکاری گسترده به دست‌فروشی، مسافرکشی و کولبری روی آورده‌اند. براساس آمار رسمی، نرخ بیکاری استان کردستان در زمستان سال گذشته دو برابر نرخ متوسط کشوری یعنی ۲۰ درصد و در استان کرمانشاه بیش از ۱۷ درصد بود.این آمار با بدتر شدن وضعیت اقتصادی کشور احتمالاً وخیم‌تر هم شده است.
پس از رکود گسترده ساخت‌وساز در سال‌های نیمه دوم دهه ۹۰، موج بیکاری کارگران ساختمانی در استان‌های غربی ایران آغاز شد و با پایین آمدن ارزش پول ملی و کاهش قدرت خرید کارگران، آنها مجبور شدند که برای کار روزمزدی به کردستان عراق بروند.
این کارگران چون با ویزای توریستی یک ماهه به کردستان عراق می‌روند از هرگونه حقوق صنفی از جمله بیمه و حداقل دستمزد محروم هستند. با این حال کسب درآمد در چنین شرایطی بیشتر از درآمد کار در ایران است. یکی از این کارگران به ایلنا گفته است: «اگر اینجا بمانم، نهایتاً دو میلیون تومان در ماه درآمد خواهم داشت البته اگر خوش‌شانس باشم و کار گیر بیاورم؛ کارگران ساختمانی استان‌های غربی ایرانی گاهی از زور بیکاری کولبری می‌کنند اما اگر مرزها باز شود و به عراق بروم، می‌توانم حداقل ماهی ۶ میلیون تومان درآمد داشته باشم؛ هرچه دلار گرانتر شود و ارزش پول ما پایین‌تر بیاید، دستمزد ما در عراق بیشتر می‌شود.»
منبع: سایت رادیو زمانه (مستقر در هلند)، ۶ ژوئیه ۲۰۲۰