مقداد عسکريان
در بیش از چهل سال اشغال حکومت ایران توسط ملایان و بر پایی رژيم اسلامی، تعداد زیادی از پرونده های فساد مالی توسط خود اين حکومت برملا شده است. از زمانی که مسئلهء فساد در بنیاد جانبازان توسط محسن رفیق دوست افشا شد تا فساد ۱۴ هزار میلیارد تومانی بانک سرمایه، که جدیدترین این دزدی ها است، حکومت اسلامی خود مشغول افشای این قبیل اختلاس‌ها است و لذا می توان پرسيد که به راستی هدف از اعلام انتخابی و گلچین شدهء پرونده های فساد چیست؟
با نگاهی به رفتار مردم نسبت به دزدی هایی که توسط حکومت برملا می‌شود متوجه می شویم که، حداقل در طی بیش از دو دههء گذشته، حساسیت مردم کوچه و بازار نسبت به این قبیل مفاسد بسیار کمتر شده و این روند به گونه ای توسط حکومت رهبری می‌شود که بی اعتنایی هر چه بیشتر مردم را نسبت به این قبیل اخبار موجب گردد. برای مثال، در نگاهی به وبسایت های روزنامه های داخل ایران می بینیم که خبر اختلاس ۱۴ هزار میلیاردی بانک سرمایه و عکس های دادگاه متهمان به همراه پیش فروش اقساطی ماشین های ایران خودرو آمده است. هدف حکومت از این گونه چینش اخبار بی اعتنا کردن مردم به این گونه خبر و جلب توجه نسبت به خبر پیش فروش محصولات ایران خودرو است. حکومت اسلامی با این روش به مخالفان نرم داخلی خود گوشزد می کند که قوهء قضاییه با فساد در هر سطحی مبارزه می کند.
حکومت اسلامی در مواردی حتی از خودی ها هم قربانی کرده و افرادی را به اعدام محکوم نموده که قبلاً معتمد حکومت بوده اند. مسئلهء اعدام در ملاء عام هم – که توسط سازمان های حقوق بشری محکوم شده – درست به مانند انتشار خبر اختلاس های کلان سعی در جعت ايجاد بی اعتنایی مردم نسبت به کشتن و قتل انسان‌ها دارد. نکته در اين است که بی اعتنا شدن مردم آيا سطح قتل و جنايت را هم پائين می آورد؟
اگرچه آمار واقعی قتل در ایران تحت سیطرهء حکومت اسلامی توسط هيچ دستگاهی به درستی اعلام نمی‌شود اما، با استناد به همان آماری که خود حکومت هر از چندگاهی اعلام می‌کند، خشونت نه تنها از زمان اجرای اعدام در ملا عام کمتر نشده بلکه بسیار بیشتر هم شده. «مهر نیوز» در گزارشی از آمار قتل توسط سلاح سرد در بین سال‌های ۱۳۸۰-۱۳۸۹ خبر می‌دهد و شمار قربانیان آن در این سال‌ها را ۱۱هزار و ۱۱۹ نفر اعلام می‌کند و آمار نزاع و درگیری را در این دورهء زمانی پنج ملیون و هشتصد هزار نفر اعلام می‌کند! و درست در همین دورهء زمانی است که جنایت کهریزک و کشتار مردم در سال ۸۸ اتفاق می افتد ولی جامعه، با وجود عمیق بودن این فجایع، عکس العمل مناسبی از خود نشان نمی دهد. گویا مردم از دیدن جنازه و جان دادن یک انسان به نقطه ای رسیده اند که به راحتی سر خود را بر می‌گردانند و بی اعتنا عبور می‌کنند.
پروژهء «عادی سازیِ قتل و دزدی در افکار عمومی» جریانی است که سال‌های پیش شروع شده و حکومت اسلامی، با در دست داشتن تمامی دستگاه های خبر رسانی کشور، این پروژه را به خوبی به پیش می برد. مردم نيز همچنان برای ثبت نام در ليست پیش فروش ماشین هجوم می برند و با کیسه های تخمه به تماشای اعدام می نشینند. و حکومت هم در همين حال به راحتی به چپاول خود ادامه داده و از قتل و کشتار مخالفان خود در داخل کشور بی سر و صدا نهایت استفاده را می برد.
از اين واقعيت ها چه نتيجه ای می توان گرفت؟ آشکار است که تا وقتی مردم ایران زمین به دزدی های دولتمردان مسلط بر خود بی اعتنا هستند سران امروز و فردای حکومت هر چه می‌توانند از ثروت های نسل کنونی و میراث فرزندان آیندهء ایران چپاول می‌کنند و جوان های معترض به خود را هم بی محابا از پای در می آورند، چرا که می دانند کاری کرده اند تا جامعه حساسیت خود به اين موارد هولناک را از دست داده است!
۱۲ تير ۱۳۹۸ – ۳ جولای ۲۰۱۹