نرگس محمدی در نامه‌ای که از زندان اوین برای جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، ارسال کرد، به «تداوم وحشیانه تعرض به زنان بازداشتی» که براساس روایت‌های زنان زندانی و دوستان زندانی خود از آن‌ها مطلع شده است، اشاره کرد و از او خواست درباره «تعرض جنسی به زنان بازداشتی» تحقیق کند.
این فعال مدنی و حقوق بشر زندانی در بند زنان زندان اوین در نامه خود به جاوید رحمان نوشت: «تعرض به زنان حین بازداشت و در بازداشتگاه‌ها بخشی از برنامه سرکوب حکومت علیه زنان معترض و مبارز است و من به‌عنوان فعال حقوق بشر که خود آن را تجربه کرده‌ام و این روزها در جریان روایت‌های زنان زندانی و دوستان زندانی‌ام از تداوم وحشیانه این ماجرا قرار دارم، تحقیق ویژه جنابعالی در این موضوع را خواهانم.»
نرگس محمدی می‌افزاید: «۳ دی‌ماه ۱۳۸۹ در حیاط زندان اوین مورد تعرض، هتک حرمت و توهین‌های ماموران و مقام‌های زندان و امنیتی قرار گرفتم. ۴ دی‌ماه، شکایتی از داخل زندان زنجان ارائه کردم اما قوه قضاییه غیرمستقل جای شاکی و متهم را عوض کرد و من به دو سال و نیم زندان و ۸۰ ضربه شلاق محکوم شدم و اکنون در حال سپری کردن این محکومیتم.»
او چنین ادامه می‌دهد: «پس از آزادی از زندان در ۱۷ مهر ۱۳۹۹، فعالیت علیه این نقض فاحش حقوق بشر را آغاز کردم و فعالیت مدنی و رسانه‌ای‌ام موجب طرح اتهام جدیدی علیه من شد و در پرونده‌ای دیگر، به موجب این اتهام و سایر اتهام‌ها به هشت سال و دو ماه زندان و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شدم.»
نرگس محمدی اشاره می‌کند که از سال ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۸ در زندان اوین و بند امنیتی ۲۰۹ و زندان زنجان، روایت‌های متعدد و هولناکی از زنان زندانی مورد تعرض و تجاوز و هتک حرمت قرارگرفته را شاهد بوده است و اعلام کرد که این روزها نیز زنانی را در بند زنان زندان اوین دیده است که هدف اذیت و آزار و تعرض حین بازداشت قرار گرفته‌اند.
این فعال حقوق بشر زندانی بدون ذکر نام، به یک دختر اشاره کرد که حین بازداشت هدف تعرض وحشیانه ماموران قرار گرفته است. او گفت: «وقتی این دختر شکایتی کتبی علیه ماموران به زندان ارائه کرد و خواهان حضور وکیل و فرستادن به پزشکی قانونی شد و ما نیز در بند زنان طی دو روز اعتراض و تجمع کردیم، او را از قرنطینه زندان به بند عمومی ما منتقل نکردند؛ بلکه روز ۵ آذر بعد از پنج روز نگهداری در قرنطینه، از اوین برده شد.»
نرگس محمدی در بخش دیگری از نامه خود، به زنی دیگری اشاره می‌کند که مقابل چشمان دخترش تحت اذیت‌وآزار جنسی قرار گرفته و «اکنون در بند ما تحت فشار روحی و روانی شدید است».
او خطاب به گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران نوشت: «من به عنوان زنی که علیه تعرض ماموران حکومت شکایت کردم، اما ناباورانه به حبس محکوم شدم و از نزدیک شاهد روایت ده‌ها زن زندانی بودم و هستم، از جنابعالی تقاضا دارم جهت تحقیق، پاسخگو کردن و محکومیت حکومت و جلوگیری از تداوم این شیوه غیرانسانی برای سرکوب زنان معترض و مخالف و مبارز اقدامی جدی و سریع کنید.»
موضوع تعرض و تجاوز در زندان‌های جمهوری اسلامی پیشینه‌ای به درازای عمر این حکومت دارد و برخی زنان و حتی مردان جان‌به‌دربرده از زندان‌ها و بازداشتگاه‌های جمهوری اسلامی ده‌ها مورد «تجاوز»، «تهدید به تجاوز» و تعرض نیروهای حکومتی، بازجویان و زندانیان و حتی در مواردی قضات دستگاه قضایی جمهوری اسلامی را فاش کرده‌اند.
با این حال، قوه قضاییه جمهوری اسلامی نه‌تنها به افشاگری‌های در این زمینه توجه نکرده، بلکه در مواردی، از جمله افشاگری مهدی کروبی در سال ۱۳۸۸ درباره تجاوز و تعرض به بازداشت‌شدگان، شاهدان و افرادی را که تحت آزار قرار گرفته بودند، بازداشت و زندانی کرده است.
برگرفته ای از سایت ایندیپندنت فارسی، ۴ دسامبر ۲۰۲۲