دانشجویان چهار دانشگاه در تهران، علم و صنعت، امیرکبیر، بهشتی و خواجه نصیر، روز جمعه، ۲۴ شهریور، در بیانیه‌های جداگانه‌ای به مناسبت «سالگرد مهسا امینی و آغاز اعتراضات زن، زندگی، آزادی» تأکید کردند که اعتراضات زن، زندگی، آزادی «انفجار خشمی عمومی» علیه جمهوری اسلامی است و «تنگ‌تر شدن زنجیر ستم، فقر و سرکوب» فقط دانشجویان و مردم ایران را در «نه گفتن» به این حکومت مصمم‌تر کرده است.
جمعی از دانشجویان دانشگاه بهشتی در بیانیهای که در کانال شوراهای صنفی دانشجویان کشور منتشر شد، نوشتند: «در پایان شهریورماه سال ۱۴۰۱، پس از به قتل رساندن ژینا (مهسا) امینی، مردم ایران با شعار زن، زندگی، آزادی، اعتراضات گسترده‌ای را علیه حجاب اجباری، ستم طبقاتی، سرکوب اقوام، فقر، فساد، استبداد دینی و نقض حقوق آشکار خود برپا کردند.»
دانشجویان دانشگاه بهشتی در این بیانیه تأکید کردند که «شعار قسم به خون یاران، ایستاده‌ایم تا پایان، دانشگاه را بر پیمانی که با خیابان بسته» از همیشه استوارتر کرده است.
آنها نوشتند: «در جواب ندای آزادی و عدالت‌مان، تنها کشتار و دشمنی دیده‌ایم. ما اما هنوز زنده و حامی زندگی و مقاومت هستیم. در مسیری که شروع کرده‌ایم، محکم‌تر از همیشه قدم بر می‌داریم. تنگ‌تر شدن زنجیر ستم، فقر و سرکوب تنها ما را نسبت به آرمان خود مصمم‌تر کرده است.»
دانشجویان دانشگاه بهشتی (دانشگاه ملی سابق) با تأکید بر این که «نام دانشگاه هفتاد سال است که در ایران با مقاومت و مبارزه گره خورده است»، افزودند: «این بار نیز مستثنی نیست. کوتاه نخواهیم آمد. بار دیگر خیابان و دانشگاه را صحنه مبارزات خود خواهیم کرد.»
جمعی از دانشجویان دانشگاه علم و صنعت نیز در بیانیهای به مناسبت سالگرد مهسا امینی نوشتند: «سال گذشته خون بی‌گناهی به زمین ریخته شد و کاسه صبر و تحمل‌مان سر آمد، یک ایران برای دادخواهی مهسا به پاخاست.»
این بیانیه با تأکید بر این که «زن، زندگی، آزادی، تنها یک شعار نبود»، آن را «بازتاب شرایط سخت سال‌های سرکوب» خواند و افزود: «هر آن کس که توانست، مشت‌ها را گره کرد و فریاد دادخواهی سر داد و به خیابان آمد. دانشجویان، فرزندان این ملت، خیابان‌ها را تنها نگذاشتند و با مردم همراه شدند. مشعل اعتراضات از زنان به خیابان، از خیابان به دانشگاه و از دانشگاه به خیابان دست به دست» شد.
در بیانیه دانشجویان دانشگاه علم و صنعت که شامگاه جمعه ۲۴ شهریورماه در کانال شوراهای صنفی دانشجویان کشور منتشر شد، همچنین آمده است: «پاسخ دانشجو به تمام نیروهای تمامیت خواه “نه” است. نه به ولایت فقیه، نه به سپاه و نهادهای شبه نظامی، نه به روحانیت و نهادهای استصوابی، نه به سلطنت، نه به مجاهدین خلق، نه به مرکزگرایی، نه به اعدام» و «نه به هر آنچه که آزادی را نقض کند، چه مستبد باشد و چه تمامیت‌خواه.»
دانشجویان در این بیانیه از «حقوق بشر»، «آزادی بیان و عقاید»، «حق تعیین سرنوشت»، «حق اعتراض»، «آزادی و رهایی زنان و اقلیت‌ها»، «تکثر فرهنگ‌ها»، «استقلال دانشگاه»، «جمهوریت و دموکراسی» و «سکولاریسم» به عنوان اصولی نام بردند که «کرامت، برابری و آزادی» را تضمین می‌کنند و قابل مذاکره و چانه‌زنی نیستند.
جمعی از دانشجویان دانشگاه امیرکبیر (پلی‌تکنیک تهران) همزمان با «سالگرد مهسا امینی و آغاز اعتراضات زن، زندگی، آزادی» با انتشار بیانیهای نوشتند: «تمام صحبت ما “نه” به جمهوری اسلامی و همه نهادهای وابسته به آن است» و «تجلی این سخن، شعار زن، زندگی، آزادی» است.
دانشجویان در بیانیه خود با اشاره به «کشته شدن مهسا امینی حین بازداشت توسط گشت ارشاد»، افزودند: «جنبش زن، زندگی، آزادی، به روشنی تبیین کرد که ما همه با هم هستیم.»
دانشجویان دانشگاه امیرکبیر در بیانیه خود می‌گویند: «حکومت و طرفدارنش هم کاملا متوجه شدند که راهی برای ماندن ندارند؛ چرا که حاکمیت با وجود مردم خشمگین، بر قدرت نمی‌ماند و نمود آن را می‌توان در رفتار نهادهای امنیتی دید که تنها سلاح‌شان سرکوب است؛ دیگر نه تبلیغ ایدئولوژیک می‌کنند و نه کاری در راستای فروکش کردن خشم جامعه انجام می‌دهند، زیرا که این خشم در کنه ما ریشه دوانده و آنان این را می‌دانند.»
جمعی از دانشجویان دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی نیز در بیانیه خود به مناسبت «سالگرد مهسا امینی» اعتراضات زن، زندگی، آزادی را «انفجارِ خشمی عمومی» خوانده و افزودند که «این خشم برآمده از تاریخ» است» و «نه منحصر به امروز. برآمده از دیروزها که ظلم در آن پیوسته بر جان و دل مردم زخم می‌زد.»
در بیانیه دانشجویان دانشگاه خواجه نصیر با تأکید بر این که «دانشجویان، نظام را به چالش می‌کشند و بدان افتخار می‌کنند» همچنین آمده است: «ما به پا خاسته‌ایم و نخواهیم نشست تا دستیابی به آرمان‌ها و آزادی‌هایمان، برای عدالت و برای پاسداری از میهن خود، برای حفظ یکپارچگی میهن. دموکراسی روشن‌ترین آیندۀ ماست و دربرابر هر مفهومی که آن را نقض کند، می‌ایستیم.»
برگرفته ای از سایت رادیو فردا، ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۳