از یک سال گذشته یعنی از ۱۶ آذر قبلی که همراه بود با فراخوان سه روزه ۱۴ ۱۵ ۱۶ آذر، تا این روزها و همزمان با نزدیک شدن به ۱۶ آذر امسال، ما دانشجویان در سراسر کشور یکی از موثرترین جنبش‌های مبارزاتی (جنبش دانشجویی) در تعیین سرنوشت‌مان به دست خودمان را به پیش برده‌ایم.
ما دانشجویان مبارز، پیشرو، انقلابی، رادیکال، مدافع برابری، سکولار و آزادی‌خواه؛ در عملکردمان نشان دادیم که یکی از فعال‌ترین و متشکل‌ترین بخش‌های جامعه برابر جمهوری اسلامی و یکی از سرسخت‌ترین بخش‌های جامعه در مبارزه علیه این رژیم بوده و هستیم.
ما دانشجویان، انقلاب «زن، زندگی، آزادی» و تداوم آن در تمام شکل‌های میدانی و سیاسی را زندگی کرده‌ایم و دقیقا به همین دلیل است که جمهوری اسلامی از آغاز سال تحصیلی جاری، سنگین‌ترین و سختگیرانه‌ترین ادوات کنترل خود را روانه دانشگاه‌ها کرده و تمام تلاشش را به کار گرفته تا دانشگاه را تبدیل به پادگان نظامی کند.
البته حتی خودشان هم می‌دانند ما دانشجویان انقلابی و پیشرو هیچگاه اجازه نخواهیم داد این تلاش‌ها که بیشتر به خیالبافی شباهت دارند، حتی نزدیک به واقعیت شوند!
شانزده آذر آنچنان معرفه و نام‌آشنا هست که لزومی به برشمردن اهمیت‌های سیاسی آن وجود ندارد؛ مگر آنکه بخواهیم از تفاوت‌های ۱۶ آذر امسال نسبت به سال‌های گذشته بگوییم.
در کنار شانزده آذر، سالروز «آغاز انقلاب فرهنگی جمهوری اسلامی» در اردیبهشت هر سال، که سالروز یکی دیگر از اقدامات جمهوری اسلامی در ادامه روند سرکوب انقلاب ۵۷ بوده، مناسبت‌هایی هستند که فریاد «نه» بنیادین دانشجویان و بخش عظیمی از جامعه ایران را علیه هر نوع دیکتاتوری و مشخصا علیه جمهوری اسلامی فریاد می‌زنند.
در شرایط کنونی، ۱۶ آذر در شرایطی فرا میرسد که ما موفق شدیم در جریان انقلاب «زن زندگی آزادی»، تا همین حالا هم ضربه‌‌های مهلکی به جمهوری اسلامی وارد کنیم و به عنوان یکی از ملموس‌ترین پیروزی‌ها، خاکریز حجاب و تفکیک جنسیتی جمهوری اسلامی را مقتدرانه فتح کرده‌ایم.
ما ساختار و روحیه دشمنان انسان و انسانیت را آنچنان در هم شکسته‌ایم که با دیدن لیست بلند بالای موفقیت‌های عظیم‌مان در سطح اجتماع، (حتی فقط در بازه یک سال گذشته) لرزه بر پیکر نیمه جان سیستم دیکتاتوری حاکم و حتی بازمانده‌های دیکتاتورهای سابق انداخته‌ایم.
از اعتصابات و اعتراضات سراسری دانشجویان گرفته تا اعتراضات مداوم بازنشستگان و کارگران نفت، تا مارش‌های عظیم هزاران نفره در دانشگاه‌ها، همه و همه نشان از آینده‌ای پرتلاطم برای جمهوری اسلامی و آینده‌ای روشن برای ما دارد.
شانزده آذر امسال هم مانند سال گذشته و سال‌های پیشتر، خواسته‌های روشنی را نمایندگی می‌کند؛ شبح برابری و آزادی و سایه عظیم انقلاب «زن زندگی آزادی» را بر فراز سراسر کشور به پرواز درآورده و می‌گوید که ما چه می‌خواهیم و چه نمی‌خواهیم. این خواستن‌ها و نخواستن‌ها، چندین سال است که در دانشگاه‌ها فریاد زده می‌شود؛ این صدا، همان صدایی است که آینده کشورمان را تصویر می‌کند.
و اما سخن پایانی رو به دشمنان انقلاب «زن زندگی آزادی»:
ما اعلام می‌کنیم که این روند نخ‌نمای سرکوب توسط حکومت در دانشگاه‌ها برای متوقف کردن انقلاب «زن زندگی آزادی» و مهار فعالین دانشجو و حاکم کردن حجاب و تفکیک جنسیتی و نیروهای سرکوب، امنیتی، عقیدتی، نظامی و شبه‌نظامی همچنان که تا الان موفق نبوده، در ادامه هم موفق نخواهد بود و ما دانشجویان آنرا در هم خواهیم کوبید.
ما دانشجویان در کنار دانش‌آموزان، زنان و جوانان و همراه با خانواده‌های دادخواه و زندانیان سیاسی و در کنار کارگران و معلمان و بازنشستگان، با تکیه به پیروزی‌هایی که برابر دیکتاتورها و زورگویان به دست آورده‌ایم، انقلاب «زن زندگی آزادی» را تا پیروزی کامل به پیش خواهیم برد.
ما، ایستاده‌ایم تا پایان
جمهوری اسلامی نابود باید گردد
پیروز باد انقلاب زن زندگی آزادی
امضاء کنندگان:
– تشکل دانشجویان پیشرو
– نهاد آزادی‌خواهان تهران شمال
– نهاد آزاداندیشان جندی‌شاپور
– نهاد دانشجویان آزاد خوراسگان (دانشگاه آزاد اصفهان)
– جمعیت صدای آزاد دانشگاه (دانشگاه هنر اصفهان)
– اتحاد دانشجویان دانشگاه الزهرا
– اتحاد دانشگاه صنعتی اصفهان
– کمیته سراسری دانشجویان کردستان
???? جمعی از دانشجویان و فعالین:
– دانشگاه علوم پزشکی ارومیه
– دانشگاه شیراز
– دانشگاه اصفهان
– دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
– دانشگاه کردستان
– دانشگاه فنی دخترانه سنندج
– دانشگاه فنی یزدان‌پناه سنندج
۱۴ آذر ۱۴۰۲
برگفته ای از سایت اخبار روز، ۷ دسامبر ۲۰۲۳