هم ميهنان ارجمند،
پرستاری از انسان ها، آنهم به هنگام ناتوانی و بیماری، در همهء جوامع متمدن وظیفه ای شریف و حیاتی شمرده می شود و دست از کار کشیدن بی رغبت پرستاران، نشانهء بيمناکی از فروپاشی دستگاه های مدیریتی یک جامعه بوده و از ناتوانی لگام گسیخته مدیران در نگاهداشت بنيادهای هستی بخش زندگانی مردم آگهی می دهد. این روزها پرستاران ایران و بسیاری دیگر از لايه های مردم زحمتکش کشور، با دلشکستگی و از سر ناچاری، دست از کار کشیده و به اعتصاباتی دست زده اند که هدف اش متوجه کردن مدیران ناشايست حکومت غیرقانونی چيره بر کشورمان، نسبت به دشواری های معیشتی این بخش فداکار و جان بخش جامعه است.
البته این دشواری تنها دامن گیر پرستاران کشور نیست و « مشکلات معیشتی» سختی های جانکاهی را بر زندگی بيشتر ایرانیان درون کشور چيره کرده و گرفتاران در این چنبرهء ستم و ناشايستگی را وادار به اقداماتی گوناگون کرده است. کار بدانجا کشیده است که مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری خود رژیم عنوان کرده که «ایران در آستانهء مهاجرت توده‌ای قرار گرفته است»؛ و در زمره این مهاجران می توان به قشر گسترده پزشکان و پرستاران اشاره کرد که برای ادامهء زندگی مجبورند تن به چنین اقدام دلشکنی بدهند. این تنها منبع نفت و گاز کشور نیست که به ثمن بخش فروخته شده و درآمدش صرف تجهیز گروهای نیابتی تروریستی می شود.
نيروهای انسانی، بويژه در بخش بهداشت و درمان، سرمایه ای بس بزرگ تر و با ارزش ترند که در شرایط کنونی یا به ناچار کشور را ترک می کنند و یا برای رساندن فریاد ستمدیدگی خود دست از کار کشیده و به خیابان می آیند. ما، سه سازمان سیاسی مرکز رایزنی و هماهنگی نیروهای دموکراسی‌خواه ایران‌مدار، در پی پشتيبانی از خواسته های برحق پرستاران میهن، و نیز سایر اصناف دچار بحران های معیشتی، و با مشاهدهء ناتوانی سراسری حکومت از یکسو و بی اعتنائی اش به درخواست های حق طلبانه شریف ترین اقشار کشور، از سوی دیگر، یقین داریم که در آینده ای نه چندان دور، این مطالبات معیشتی از جانب اقشار گوناگون جامعه ایران بهم گره خورده و تبدیل به جنبشی سیاسی خواهد شد که کاخ پوشالی رژیم ستمگر اسلامی را در هم فرو می ریزد. اگر در تونس خودکشی آتشین یک دستفروش می تواند سرآغاز انقلابی بنیان کن شود چگونه می توان دست از کار کشیدن قشری را که جان و تندرستی و بهداشت تک تک افراد جامعه – از صدر تا ذیل – در کف اختیار اوست طلیعهء فروپاشی رژیمی ایران کُش ندانست؟ تنها کافی است تا نفس ها بهم گره خورند و اعتصاب بتواند قشرهای بزرگی از جمعیت آفرینشگر کشور را در بر گیرد تا نتایج قدرت مردمی ستم کشیده آشکار گردد و راه فراخی که به آینده ای آباد و مرفه و توسعه مدار می رسد و دیرگاهی است که نیروهای اهریمنی رژيم اسلامی آن را سد کرده اند، گشوده و هموار شود. چنان روزی چندان دور نیست.
یکشنبه، سوم شهریور ۱۴۰۳
حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) حزب سکولار دموکرات ایرانیان جبهه ۷ آبان (همبستگی برای آزادی ایران)
برگرفته از سایت جنبش سکولار دموکراسی ایران، ۲۵ اگوست ۲۰۲۴