هموطنان ارجمندم
نمی دانم آيا همهء ما به حساسيت خطير لحظه ای که در آن قرار گرفته ايم آگاهيم يا نه؛ لحظه ای که پايان راه پيمائی خون زدهء ما برای شکل دادن به يک آلترناتيو سکولار دموکراتِ مبتنی بر مفاد اعلاميهء جهانگستر حقوق بشر و در راستای حفظ تماميت ارضی کشور و یکپارچکی ملت ايران و تضمين کنندهء آيندهء آزاد و آباد وطن رنجديدهء ما است.
به ياد داشته باشيد که ما، در اين راهپيمائی خون زده، تنها نبوده ايم. حکومت نابهنگام و جلاد موسوم به جمهوری اسلامی نيز سايه به سايهء ما راه آمده و برای آفرينش لحظه ای کوشيده است که ايران ما به اين دو راههء هولناک برسد. چرا که او بر فنای ايران کوشيده است و ما، با پرچم ابرگفتمان ايران، که در ظل آن فرياد «ايران از همه ما مهمتر است» و «ما ايرانی بی تبعيض می خواهيم» طنين افکن بوده، کوشيده ايم تا در اين لحظه خطير حضور داشته و آمادهء پس گرفتن هستی وطن مان باشيم.
در اين سال های دق‌مرگی همواره اين پرسش حافظ بزرگ – که در حکومت ملايان گرفتار آمده بود – در برابر ما می چرخيد که:
«شهر خالی ست ز عشاق، بود کز طرفی مردی از خويش برون آيد و کاری بکند؟»
و امروز ما به رقم زدن پاسخ پرسش او مشغوليم. امروز، نه يک مرد، که زنان و مردانی جان بر کف، بقول او، از خويشتن برون آمده اند تا کاری بکنند.
امروز مقدمات برآيش يک آلترناتيو سکولار دموکرات آرزوئی، و مآلاً يک دولت در تبعيد، را شاهديم که از اين پس هستی آيندهء آن نه تنها در کف همت اين زنان و مردان، بلکه در دست همهء آنانی است که خود را سکولار دموکرات می دانند.
من، بعنوان يک سکولار دموکرات، از همهء هموندان و ياران و هواداران گفتمان سکولار دموکراسی دعوت می کنم که بصورتی کارآمد به صفوف اين نهاد مبارز بپيوندند و بدين وسيله نام خود را در صفحه ای نوين و درخشنده از تاريخ معاصر کشورمان ثبت کنند.
پاينده باد ايران
زنده باد ملت ايران
برقرار باد حکومتی سکولار دموکرات در ايران
اسماعیل (پیام) نوری علا
۶ مهر ۱۳۹۸ برابر با ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۹