کورش عرفانی میگوید، امامزاده ها رو ما می تونیم به نوعی محلِ تلاقیِ ظلمِ از بالا و مظلومیتِ پایین بدونیم؛ و به این معنا که این امامزاده ها و کارکردی که دارند نشان دهندۀ این هستش که ستمِ مادی، سیاسی و فرهنگی از بالا داره اعمال میشه و این امامزاده ها به محلی تبدیل میشند برای اعلامِ پذیرشِ اجتماعیِ این ظلم و ستم از بالا، توسط پایین.
