حقیقت این است که چهل سال سرکردن یا محبوس ماندن در یک نابهنگامی تاریخی، پیوند ما را با گذرگاه ها و آبشخورهائی که برای دستیابی به حداقلی از خواست ها و نیازهای مردم و کشورمان ایجاد کرده بودیم، سست یا یکسره قطع کرده است. همۀ نشانه ها حاکی از آن است که اگر امیدی به پشت سرگذاشتن این دوران گمراهی و پریشانی هست، که هست، از سرگرفتن همین گذرگاه ها و سیراب شدن در همین آبشخورهاست.
ادامه ◄