نویسنده: سپیده قیاسوند

آشکار است که ادامهء ضد و نقیض گویی ها و کُرکُری خواندن های سیدعلی، و همچنین اعمال تحریم‌ها و کارزار فشار حداکثری، اقتصاد ایران را به آنجا رسانده که بخش عمده‌ای از جمعیت هشتاد میلیونی این کشور برای تهیهء مایحتاج روزانه، از مواد غذایی گرفته تا دارو، دچار مشکل شده اند، و ارزش ریال هم به پایین ترین سطح خود در سال های اخیر رسيده است. در اين ميان سکوت و تحمل مردم در برابر وضعیت بحرانی و پر تنش فعلی کشور، یادآورِ فیلمی ست که به تازگی در سینماهای ایران اکران شده: فیلم «مغزهای کوچک زنگ زده»…

بد نیست، امروز، در تولد بیست و دو سالگی حماسهء ورشکستهء دوم خرداد، یادی از آن بکنيم: اين «حماسه»، با ایدئولوژی اصلاحاتیِ غیرممکن خود، با رؤیای دستیابی به یک جامعهء مدنی و قانون‌مدار، و رسیدن به آزادی، عقل سالاری، دوری از تحجر و توجه ویژه به نیازها و مشکلات جوانان در سایه ی مردم سالاری دینی!، متولد شد و البته طرفداران این حماسه از دوم خرداد ماهِ سالِ ۱۳۷۶ تا به امروز، همانند مادری که مرگ فرزندش را باور ندارد، همچنان نوزاد مُردهء خود را با خود حمل می کنند. اکنون اين امر مسلم را همگان دانسته اند که دستیابی به آزادی و دوری از تحجر، با قانون اساسی متحجر و بی ضابطهء اسلامی ایران، هیچ گونه سنخیتی نداشته و نخواهد داشت.

دادگاه انقلاب، هر يک از سه تن از نویسندگان عضو کانون نویسندگان ایران را، به اتهام تبلیغ علیه نظام و تبانی به قصد اقدام علیه «امنیت» کشور و انتشار نشریه ای غیرقانونی تحت عنوان «اندیشه آزاد»، به شش سال حبس تعزیری محکوم کرده است… درباره ی اهمیت و تاثیر کانون نويسندگان ايران همین کافی ست که حاکمیت اسلامی ایران همواره اعضای این کانون را تحت فشار گذاشته است و حتی چند نفر از اعضای کانون نویسندگان، از جمله محمد مختاری محمد پوینده، و دکتر غفار حسينی، را به قتل رسانده است. به طور حتم اگر این کانون و فعالیت‌هایش بی‌اثر و بی اعتبار بود، در طول این چهل سال مدام تحت فشار قرار نمی گرفت.

در چند روز اخیر، مقارن با روز معلم در ایران، در شبکه‌های مجازی، ویدیوهایی منتشر شده است که دانش‌آموزانی را نشان می‌دهند که در مدارس ایران با ترانهء «جنتلمن» از ساسی مانکن، خوانندهء پاپ، می‌خوانند و می‌رقصند. مشاهدهء این تصاویر، بیش از آنکه در دل مخاطب شادی بیافریند، اندوه و حسرت و شرمی عمیق را به دنبال دارد؛ شرمی عمیق از این حقیقت که این کودکان و نوجوانان سرزمین ما هستند که، بجای ما، بندهای بردگی و اسارت را پاره کرده اند و بی آنکه حتی به درستی بدانند که کدامین حقوق انسانی از آنها دریغ شده، آزادانه فریاد شادمانی سر داده اند…

در حوالی روزی که به بزرگداشت طبقهء مستضعف جامعه اختصاص داشت، شعار “رشد بهره‌وری در اقتصاد”، که طی چند سال اخیر از شعارهای سیدعلی خامنه ای بوده، در حادثه ای افشاگر به سقفی آتشبار بدل گردید که، در تونلی تاریک، بر سر کارگران فرو ریخت و، به لطف پیمانکار بی وجدان، «بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی!»، چندین کارگر را در اعماق کوه در آتش سوخت و لابلای سنگ ها مدفون کرد و، بدينسان، آن “بستر رقابت اقتصادی” که سید علی خامنه ای در میان افاضات اش از آن دم می زند، برای طبقهء مستضعف، به گوری سخت و آتشین و ابدی مبدل شد.

جابجا کردن غیر مترقبه ی «مهره» های رژیم حرکتی ست که سیدعلی خامنه ای در طی دو ماه اخیر دست به آن زده است: در ماه گذشته با انتصاب ابراهیم رییسی به سمت رییس قوه قضاییه حکومت تحت سلطه ی خود، سپس، جابه‌جایی فرماندهی سپاه پاسداران، آن هم در شرایط ویژه و اضطراری کنونی. اين حرکات شخص ناظر را به ياد بازی شطرنج و حرکت تدافعی «قلعه رفتن» می اندازد. و هر شطرنج بازی می داند که قلعه رفتن» یکی از حرکت های جالب و مهم در شطرنج، است.

پرونده ی محمد علی طاهری، طی این هشت سال، آشکارا به معمائی تبدیل شده است؛ بخصوص از آن رو که پرونده ی او در اين مدت در دست «قرارگاه ثارالله سازمان اطلاعات سپاه»، که مهمترین واحد امنیتی درون سپاه می باشد، بوده است. در واقع سئوال اینجاست که چرا، پس از نگاهداری آقای طاهری به مدت هشت سال در بازداشتگاه سپاه، ناگهان سازمان اطلاعات سپاه، تصمیم به خاتمه ی محکومیت حبس محمدعلی طاهری گرفته است؟!

یکی از اعضای کمیسیون برنامه، بودجه و محاسبات مجلس، از افزایش ۴۰۰ هزار تومانی ۵ میلیون نفر شاغل و بازنشسته ی کشوری و لشکری خبر داده و گفته است: «صحبت های برخی از مسئولان دولتی فقط سوهان روح کارمندان کشوری و لشکری و شاغلین بازنشسته است که فشار سنگین تورم و معیشت و مشکلات زندگی آن‌ها را آزار می‌دهد»… از آنجا که تصور «فشار تورم و معیشت و مشکلات زندگی بر مردم داخل ایران» برای ایرانیان خارج از کشور کار آسانی نیست، فکر می کنم بد نباشد که با ارائه ی مجموع مخارج یک زوج خیالی در ایران تصویری از دخل و خرج ماهانه آنها را ارائه دهم…

آيا نمی توان مشکل سيل گرفتگی کشورمان را ناشی از کم کاری يا سياست کاری کارشناسان و دانشمندان محیط زیست مان دانست؟ آيا در ميانهء غوغای سيلی که چهره ی وطن مان را به گل نشانده است نمی توان پرسيد که آنها به راستی چرا سکوت کرده اند؟؛ کارشناسانی که راه حل های علمی در سر دارند و بی تردید می دانند که کشور هلند، با وضعیت جغرافیایی مشابه، تا کنون گرفتار بحرانی که وطن ما دچار آن شده نبوده است!

اگرچه رژیم اسلامی، در اخبار و گزارشات صوری خود، مصرف مخدرها را منفور و خانمان سوز می خواند اما، با پیدایش و گسترش مصرف «گل» در میان جوانان، بی تردید از این موضوع خشنود است که در راستای ایجاد بی تفاوتی مفید در جوانان در زمینه های سیاسی، اندکی از بار زحمات اش در پخش «شیشه» یا متامفتامین کاهش یافته و «خودکفایی جوانان!»، به ویژه دانشجویان، در زمینه ی کاشت و داشت و برداشت «گل» به میزان رضایتبخشی از تثبیت رسیده است.

با آغاز سال نو و آرزوی پایان آشفتگی و اضطراب مردم عزیز میهنم، بر هفت سین می نگریستم و آرزو می کردم که افزایش آگاهی و هوشیاری روز افزون مردم کشورم ایران، ما را به دست یافتنی شدن آروزهایم امیدوارتر کند. بخصوص که خبرها از گسترش هراس حکومتيان و تلاش شان برای منسجم تر شدن حکايت می کردند. مثلاً، در واپسین روزهای سالی که گذشت،  شاهد اخباری دربارهء انتصاب ابراهیم رئیسی به سمت رئیس قوهء قضاییهء حکومت موسوم به «جمهوری اسلامی» بودیم که با شنیدن نام او بلافاصله به ياد ماجرای انتخابات ریاست جمهوری در سال ۹۶ می افتيم. بخصوص که توجه به آن ماجرا نکتهء مهمی را درباره اين انتصاب روشن می کند. در آن به اصطلاح انتخابات، (ححت الاسلام سید!) ابراهیم رئیسی، عضو جامعهء روحانیت مبارز، با ادعای داشتن مواضع  «اصولگرایانه»، در رقابت تنگاتنگ با حسن روحانی قرار گرفت و همین رویارویی سبب بروز ترس در مردم عام[…]