فرهنگ در واقع یک مجموعه ای است تاریخی و در عین حال گسترنده که از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود

چرا ملت ما، در پس صد و اندی سال که از انقلاب مشروطه که با نوید سکولار دموکراسی همراه بود، به انقلاب اسلامی رسیده و حالا چطوری می‌شود از این مهلکه خلاص شد؟

راجع به تفاوت واقعیت، و برداشت ما از واقعیت. یعنی دو اصطلاحی که از این به بعد با آن کار داریم. واقعیت و برداشت ما از واقعیت

چرا ملت ما، در پس صد و اندی سال که از انقلاب مشروطه که با نوید سکولار دموکراسی همراه بود، به انقلاب اسلامی رسیده و حالا چطوری می‌شود از این مهلکه خلاص شد؟ و راه رسیدن به سکولار دموکراسی را چکونه می شود در پی گرفت؟

در برنامه گذشته توانستیم مختصراً به برخورد مغز و عقل و ذهن آدمی با محیط بیرون از پیکرش و حتی با خود اجزاء پیکرش بپردازیم و نشان بدهیم که چگونه خبرهای بیرون از مغز بوسیله پنج تا حسی که ما داریم به مغز ما می‌رسد.

در برنامه پیش ما به بخش مقدماتی این نکته اختصاص دادیمش که انسان چطوری دنیای اطرافش را یا محیط اطرافش را درک می کند و می فهمد؟ و گفتم که مغز ما در یک اطاق تاریک و بسته به نام جمجمه زندانی است و از طریق پنج وسیله ای دارد از جهان اطرافش عکس می…

ما نخست چندین برنامه را به مفهوم و کارکرد «مرز» اختصاص دادیم و گفتیم که انسان قادر است که با ترسیم مرزهای واقعی یا خیالی یا قرارداردی، جهان را تکه تکه کند و به هر تکه نامی بدهد و از طریق این تکه تکه کردن مقدمات پیدایش زبان را فراهم بکند.

بعد از پخش برنامه هفته پیش در مورد تعریف سیستم های اجتماعی و اینکه سیستم های اجتماعی را به دو دسته سازمان و نهاد تقسیم کردم و توضیحاتی هم در مورد تفاوت این دو نوع سیستم دادم، چندین ایمیل از مخاطبان هم اندیشی مان دریافت داشتم.

ما در برنامه های گذشته، از فرد آغاز کردیم و به جمع رسیدیم و بلافاصله هم دیدیم که جمع و جماعت و توده، مورد نظر ما نیستند، اصلا واقعیت ندارند، بلکه از گردهم آمدن موقت عده ای آدم ساخته می شوند.

روز شنبه ۲۲ اردیبهشت، شاهزاده رضا پهلوی در لندن میزبان نشستی تحت عنوان «برای ایران؛ چالش‌ها و راهکارها» با حضور جمعی از فعالان سیاسی بودند.

در این برنامه بر می گردم به آن کاری که در مورد تفکیک مفهوم / واژه ها آغاز کرده بودیم و برای این کار از واژه / مفهوم «مرز» مدد گرفته بودیم. گفتیم که مرزها یا واقعی و طبیعی هستند، یا قراردادی و انسان نهاده و آدمیانی که در دو سوی یک مرز واقع می…

این روز‌ها عده‌ای بی خبر و عده‌ای مغرض، از یکسو با این ادعا که «سکولاریسم» روندی رخ داده در تاریخ مغرب زمین است و ربطی به ما (که تاریخ دیگری داشته ایم) ندارد، که اگر داشت در فارسی برایش واژه‌ای داشیم، عَلَم نفی بکار بردن واژهء «سکولاریسم» را بلند کرده‌اند

در یک جامعه پیشرفته، فعال سیاسی قبل از هر مهارتی (که به آنها هم خواهم پرداخت) باید دارای سواد سیاسی باشد.

تا چندی پیش، معمول چنین بود که «چپ‌های ایرانی» از اصطلاح «سکولار دموکراسی» رویگردان بوده و این اصطلاح را متعلق به «جناح راست» (از معتدل گرفته تا افراطی) بدانند

در برنامه های گذشته گفتیم که آنهائی که در یک سوی مرز زندگی می کنند با همدیگر یگانه‌اند و مردمانی را که در آن سوی مرز سرزمین خودشان زندگی می کنند بیگانه می دانند و بین این دو یگانه ها و آن بیگانه ها بین این دو دسته آدم، روابط مختلفی برقرار است؛ از صلح…

یکی از مهمترین روابط مابین مردمان دو سوی یک مرز که یکی یگانگان باشند که بقیه دنیای آن سوی مرز خودشان را بیگانه محسوب می کنند، موضوعی است که آن را با نام صادرات و واردات و اصطلاح کلی داد و سند می شناسیم

و من امروز می خواهم درباره همین آخری، یعنی اشغال که فرنگی به آن می گویند (occupation) بیشتر تمرکز کنم. در عین حال سعی می کنم بحثم را از محدوده تفکر سیاسی زیاد دور نکنم. چرا که «اشغال» در عربی به مشغول بودن و مشغله و اشتغال و شغل داشتن و نظایر آن هم مربوط…

من اما امروز می خواهم با اجازه شما تمرکزم را بر روی فقط یکی از عوارض وجود مرز بگذارم و آن هم عارضه ای است که آفریننده مفهوم «مجاورت» (همسایگی) است و می‌خواهم نشان دهم که همین مجاورت بروز چه صورت های گوناگونی را ممکن می کند و چه واژه هائی را در زبان می…

تصور و فرض وجود «مرز»، خودش مفاهیم و واژه های مختلفی را در ذهن و زبان انسان ایجاد می کند و وسعت و تعدد این مفهوم/ واژه ها آنچنان است که می شود به جرأت گفت اگر تصور مرز وجود نداشت،

اگر پاسخ ما به این دو پرسش منفی باشد در آن صورت باید پرسید این انتخاباتی که انتخابات نیست چه وزنی دارد که بکوشیم با عدد و رقم ثابت کنیم که تعداد رأی دهندگان در همین دو روز پیش از همیشه کمتر بوده است