برچسب: دموکراسی

در برنامه پیش ما به بخش مقدماتی این نکته اختصاص دادیمش که انسان چطوری دنیای اطرافش را یا محیط اطرافش را درک می کند و می فهمد؟ و گفتم که مغز ما در یک اطاق تاریک و بسته به نام جمجمه زندانی است و از طریق پنج وسیله ای دارد از جهان اطرافش عکس می گیرد و به کمک این عکس ها به شناخت جهانش دست پیدا می کند.

ما نخست چندین برنامه را به مفهوم و کارکرد «مرز» اختصاص دادیم و گفتیم که انسان قادر است که با ترسیم مرزهای واقعی یا خیالی یا قرارداردی، جهان را تکه تکه کند و به هر تکه نامی بدهد و از طریق این تکه تکه کردن مقدمات پیدایش زبان را فراهم بکند.

بعد از پخش برنامه هفته پیش در مورد تعریف سیستم های اجتماعی و اینکه سیستم های اجتماعی را به دو دسته سازمان و نهاد تقسیم کردم و توضیحاتی هم در مورد تفاوت این دو نوع سیستم دادم، چندین ایمیل از مخاطبان هم اندیشی مان دریافت داشتم.

ما در برنامه های گذشته، از فرد آغاز کردیم و به جمع رسیدیم و بلافاصله هم دیدیم که جمع و جماعت و توده، مورد نظر ما نیستند، اصلا واقعیت ندارند، بلکه از گردهم آمدن موقت عده ای آدم ساخته می شوند.

در این برنامه بر می گردم به آن کاری که در مورد تفکیک مفهوم / واژه ها آغاز کرده بودیم و برای این کار از واژه / مفهوم «مرز» مدد گرفته بودیم. گفتیم که مرزها یا واقعی و طبیعی هستند، یا قراردادی و انسان نهاده و آدمیانی که در دو سوی یک مرز واقع می شوند به دلایل مختلفی از هم جدا می‌شوند

در یک جامعه پیشرفته، فعال سیاسی قبل از هر مهارتی (که به آنها هم خواهم پرداخت) باید دارای سواد سیاسی باشد.

تا چندی پیش، معمول چنین بود که «چپ‌های ایرانی» از اصطلاح «سکولار دموکراسی» رویگردان بوده و این اصطلاح را متعلق به «جناح راست» (از معتدل گرفته تا افراطی) بدانند

در برنامه های گذشته گفتیم که آنهائی که در یک سوی مرز زندگی می کنند با همدیگر یگانه‌اند و مردمانی را که در آن سوی مرز سرزمین خودشان زندگی می کنند بیگانه می دانند و بین این دو یگانه ها و آن بیگانه ها بین این دو دسته آدم، روابط مختلفی برقرار است؛ از صلح و جنگ گرفته تا دوستی و دشمنی

و من امروز می خواهم درباره همین آخری، یعنی اشغال که فرنگی به آن می گویند (occupation) بیشتر تمرکز کنم. در عین حال سعی می کنم بحثم را از محدوده تفکر سیاسی زیاد دور نکنم. چرا که «اشغال» در عربی به مشغول بودن و مشغله و اشتغال و شغل داشتن و نظایر آن هم مربوط است ا

من اما امروز می خواهم با اجازه شما تمرکزم را بر روی فقط یکی از عوارض وجود مرز بگذارم و آن هم عارضه ای است که آفریننده مفهوم «مجاورت» (همسایگی) است و می‌خواهم نشان دهم که همین مجاورت بروز چه صورت های گوناگونی را ممکن می کند و چه واژه هائی را در زبان می آفریند

تصور و فرض وجود «مرز»، خودش مفاهیم و واژه های مختلفی را در ذهن و زبان انسان ایجاد می کند و وسعت و تعدد این مفهوم/ واژه ها آنچنان است که می شود به جرأت گفت اگر تصور مرز وجود نداشت،

اگر پاسخ ما به این دو پرسش منفی باشد در آن صورت باید پرسید این انتخاباتی که انتخابات نیست چه وزنی دارد که بکوشیم با عدد و رقم ثابت کنیم که تعداد رأی دهندگان در همین دو روز پیش از همیشه کمتر بوده است

می خواهم آن یگانگی و این بیگانگی را کمی بیشتر بشکافیم. در برنامه پیش اول شروع کردیم از واژه «مرز» و گفتم که مرز یا هر مرزی، آدمیان را به دو بخش نقسیم می کند. آن دسته که در یکسوی مرز هستند خود را با هم یگانه می دانند و آن طرف مرزی ها را بیگانه می خوانند

امروز می خواهم که راجع به یک کلمه ای صحبت بکنم که مستقیما برمی گردده به بحث ما راجع به سکولار دموکراسی و بحث ما را از حوزه جغرافیا، چون تمام این حرفها که در جلسه پیش می زدیم کلماتی بود که در حوزه جغرافیا مطرح بود،

محتوای این سلسله برنامه عبارت است از کوشش ما برای معرفی مفهوم ها یا پدیده هایی که بدون آنها تصور اینکه سکولار دموکراسی میت واند در جایی متحقق بشود

معمولا در یک کشور، هدف از نوشتن و تصویب قانون اساسی این است که حقوق دولت و ملت نسبت به همدیگر روشن و مدون باشد.

یکی از عواملی که زندگی معمولی را برای مردم ممکن می‌کند، این است که تا جایی که امکان دارد از خشونت‌ها، تعصب‌ها و خودمداری ها کم بشود.