وقتی کف‌ گیرها به ته دیگ می‌خورند

در نبود یک دولت دموکراتیک و در بی‌خبری کامل از تعهداتی که نمایندگان حکومت در مذاکرات مشکوک و پنهانی به خارجی‌ها می‌دهند، اگر هم چیزی عاید شود، بی‌شباهت به وام‌هایی نیست که به حساب شاهان قاجار واریز می‌شد تا خرج اتینای خود در فرنگ کنند. نگرانی گسترده و هشدارهای مکرر اقتصاددان‌ها از نتایج مذاکرات غیرشفاف دولت کنونی بر سر دریافت وام پنج میلیاردی دقیقا ناظر بر همین وضعیت است.

ادامه ◄

گروگان‌گیری ۸۰ میلیون نفری!

احتمالا صحنه آشنایی باشد. در خیابان قدم می‌زنید. گدایی می‌آید و می‌گوید: «گرسنه هستم. یک پولی بده غذا بخورم». شما جواب می‌دهید «پول نمی‌دهم. غذا اگر خواستی خودم برایت می‌خرم». طرف عصبانی می‌شود و اصرار می‌کند که نه! غذا نخر، فقط پول‌ش را بده. شما چه خواهید کرد؟

ادامه ◄

تنها راه حل ما، پذیرش علت‌العلل همه بحران‌هاست

هفته گذشته، اخبار ضد و نقیضی در مورد کاهش ساعت کار ادارات و یا بازگشت ادارات به روال کار معمول منتشر شد. در واقع، به فواصل کوتاهی اعلام می‌شد که ساعات کاری کاهش یافته، سپس این خبر تکذیب می‌شد و بحث بازگشت به روال عادی مطرح می‌شد. حتی فراتر از این مورد خاص، به صورت گسترده شاهد هستیم که برخی از تریبون‌های رسمی وضعیت کشور را عادی و بحران کرونا را خفیف اعلام می‌کنند و برخی دیگر حتی جلوی دوربین تلویزیون زانو می‌زنند و التماس می‌کنند که بحران جدی است، از خانه خارج نشوید. این سرگشتگی و آشفتگی را چطور می‌توان توضیح داد؟ به نظر من ترسیم یک الگوی ساده از رفتار حکومت کاملا به ما نشان می‌دهد که چرا این سطح از تناقض و تضاد را شاهد هستیم:

ادامه ◄