سام قندچی
روز گذشته ویدیویی را حزب سکولار دموکرات ایرانیان با سخنان خانم سپیده قیاسوند درباره وضعیت واپسگرایی در عرصه حقوق زنان در ۴۰ سال گذشته در ایران، منتشر کرده که در چند کلمه واپسگراییِ تحمیل شده توسط کوکلاکس کلان های اسلامی را بر زنان ایران پس از انقلاب ۱۳۵۷، توضیح داده اند. این ویدیو مرا به یاد بیانیهء جدایی کامل حکومت و مذهب در ایران انداخت که سه سال پیش منتشر شد؛ لطفاً تعداد امضاهای زیر آن بیانیه را بعد از ۳ سال بشمارید. این واقعیتِ عدم درک جنبش سیاسی و مدنی از مشکلی است که با آن در ایرانِ تحت حاکمیت رژیم اسلامی در ۴۰ سال گذشته، روبرو بوده ایم. تصور نکنید این تعدادِ کمِ امضاهای فعالان سیاسی و مدنی، به خاطر اختلاف با کسانی است که آن حرکت را آغاز کردند. خیر. اگر اینطور بود دیگرانی ممکن بود مفهوم همین بیانیه را به شکل دیگری منتشر و نظیر بسیاری بیانیه ها و پتیشن ها، صدها هزار امضا جمع کنند. متأسفانه واقعیت تلخ اپوزیسیون ما این است که بعد از ۴۰ سال حاکمیت کوکلاکس کلان اسلامی بر ایران، هنوز اکثریت فعالان سیاسی و مدنی ایران نمی دانند با چه رژیمی روبرو هستند وگرنه در خارج کشور «فریبکاری بزرگ حکومت اسلامی که اپوزیسیون را از خواست تغییر رژیم دور کرد»، پیروز نشده بود. یعنی هنوز نمی دانند که مسأله ما در ایران در ۴۰ سال گذشته عقب ماندگی نبوده بلکه واپسگرایی رژیم حاکم بوده است.
حاکمیت ایلخانان مغول جامعه ی ایران را تا مدتی به عقب برد، نه به این دلیل که واپسگرا بودند بلکه چون عقب مانده بودند، و به همین خاطر دیری نگذشت که مغولها عملاً سکان هدایت کشور را به ایرانیان ترقی خواه تسلیم کردند چون هدف مغولها واپسگرایی نبود فقط خودشان عقب مانده بودند، در حالیکه کوکلاکس کلان های اسلامی خیلی بدتر از مغولها هستند، و سالها پیش از انقلاب ۱۳۵۷، جلال آل احمدها و دکتر علی شریعتی ها با فکل و کراوات، اما با هدفی واپسگرا، یعنی عقب بردن جامعه ی ایران به پا خاستند و همچنان این رژیم اسلامی حاکم بر ایران، همین هدف واپسگرایی و ضدیت با ترقی خواهی را دنبال می کند، و به عقب بردن موقعیت زنان ایران در این ۴۰ سال، بهترین بیان آشکار این واقعیت است، و هنوز اپوزیسیون ایران این حقیقت ساده را تشخیص نداده است. دقیقاً به همین دلیل این رژیم را رژیم کوکلاکس کلان های اسلامی می خوانیم، چون فقط عقب مانده نیستند بلکه مهمتر آنکه واپسگرا هستند، و نظیر کوکلاکس کلان ها در آمریکا، هدفشان بعد از ۴۰ سال، همچنان به عقب بردن جامعه ایران است، هرچند مقاومت مردم ایران به آنها اجازه نداده چندان موفقیتی در داخل کشور داشته باشند. می دانید چرا این کوکلاکس کلان های اسلامی با صبا کرد افشاری ۲۰ ساله مثل برده رفتار می کنند، چون دست کمی از آن کوکلاکس کلان های آمریکا ندارند که بردگان سیاهپوست آزادیخواه را که در برابر حرکت واپسگرای آنها میایستادند، دو شقه می کردند.
به امید جمهوری آینده نگر دموکراتیک و سکولار در ایران،
۱۳ تير ۱۳۹۸ – ۴ جولای ۲۰۱۹