اگر از انسان انگاری حاکم بر تصور مذهبی‌ها بگذریم، به طور شگفت انگیزی آنچه در الهیات (تیولوژی) صفات باری (دیواین اتربیوت) خوانده می‌شود، ویژه‌گی‌هایی هستند که با نیستی هماهنگ‌اند و نه با هستی. آنچه واحد، پابرجا و ثابت است، نیستی است؛ چه، هستی و باشیدن نام دیگر حرکت و کثرت است. بودن همیشه دیگر بودن است.
برگرفته از رسانه اکبر کرمی
