صاحب یک داروخانه قدیمی در جنوب تهران، دفترچه‌ای را ورق می‌زند و ۵ صفحه نشانم می‌دهد از فهرست نسیه‌بگیرهای «دارو»؛ ۳۷ نفر. جلوی اسم هر نفر، رقم بدهکاریاش را نوشته؛ آقای {….} ۱۰۰ هزار تومان، خانم {….} ۴۵۰ هزار تومان، آقای {….} ۷۵۰ هزار تومان، آقای {….} ۴ میلیون و ۳۲۷ هزار تومان……. صاحب داروخانه، ساکن همان محل است، نسیه‌بگیرها هم اغلب، ساکن همان محل. همه را می‌شناسد.
ادامه ◄