عالیجناب آنتونیو گوترش،
با بهترین احترام‌ها، این نامه را در ارتباط با قساوت‌ها و بیرحمی‌هایی که در ایران در حال رخ دادن است، برای شما و دفتر عالیتان می‌نویسم و می‌خواهم انتظارات هم‌میهنانم برای اتخاذ اقدامات موثر از سوی سازمان ملل را به اطلاع شما برسانم.
همانطور که آگاه هستید، مردم ایران در طول یک ماه گذشته درگیر یک جنبشی اعتراضی بزرگ و سراسری بوده‌اند. این جنبش برای رسیدن به آزادی و کرامت انسانی، بیش از ۲۰۰ شهر در سراسر ایران را در بر گرفته است و از سوی ایرانیان در سراسر جهان پشتیبانی می‌شود. ریشه‌ی این خیزش جدید، نارضایتی گسترده مردم ایران از رژیم است؛ اگرچه جرقه‌اش با افزایش سیصد درصدی قیمت بنزین زده شد که خود ناشی از فساد و سوء مدیریت داخلی رژیم است. این نارضایتی که با آرزو برای پایان دادن به رژیم همراه شده، نه فقط نتیجه‌ی چهل سال ستم و سرکوب، که حاصل رنج فراگیر یک ملت محروم است.
این رژیم در پاسخ به خواسته‌های اصیل و نجیبانه ملت ایران، تنها سرکوب و خشونت وحشیانه بیشتری را مرتکب شده است. این سرکوب و خشونت، شامل کشتن صدها معترض از جمله کودکان، و نیز مجروح،شکنجه و زندانی کردن بی‌پایه و ناعادلانه هزاران نفر دیگر می‌شود. جمهوری اسلامی در تلاشی برای خنثی‌سازی اعتراضات و نیز جلوگیری از اینکه جهان نظاره‌گر قتل‌عام بی‌پروایانه‌ی معترضان باشد، اینترنت را در سراسر کشور قطع و نیز ارتباطات تلفن‌های ثابت و همراه را مختل کرد تا برقراری ارتباط ایرانیان با یکدیگر را در داخل و خارج محدود سازد.
عالیجناب،
قساوت‌ها و بیرحمی‌هایی که در ایران به وقوع پیوسته، مصداق جنایت علیه بشریت است که بازداشت‌های سیستماتیک، شکنجه و کشتن بسیاری از ایرانیان به خاطر هویت فرهنگی و آرمان‌های ملی‌شان را شامل می‌شود. بدیهی‌ست که این رژیم از طریق سرکوب وحشیانه و قتل‌عام ایرانیان، در واقع در پی نابودی ملت ایران و تاریخ آن است.
عالیجناب،
آنچه امروز مردم ایران با آن روبرو هستند، عملا یک نسل کشی است.
من از شما می‌خواهم که برای پایان دادن به این قتل‌عام، از تمام امکانات و ابزارهای در دسترس از جمله ظرفیت شورای امنیت سازمان ملل متحد استفاده کنید. من در سال ۲۰۱۲ در نامه‌ای به رییس پیشین سازمان ملل متحد، نقش مهمی را که این نهاد باید در ارجاع مدعیات مستند و محکمه‌پسند ما به دادگاه بین‌المللی کیفری، منطبق با ماده ۱۳-ب اساسنامه رُم ایفا کند، برجسته کرده بودم. امروز، از نظر مسئولیت، وجدان و عمل، بارِ چه بسا سنگین‌تری بر روی دوش شما است. سکوت در سازمان ملل، به معنای چشم پوشیدن از اقدامات جمهوری اسلامی تعبیر خواهد شد. سازمان ملل متحد که پاسداری از حقوق بشر را به عنوان یک وظیفه اصلی خود پذیرفته، دیگر نمی‌تواند در سکوت به تماشا بنشیند؛ بلکه باید به اقداماتی فوری و ضروری دست بزند تا کشتار مردم ایران از سوی جمهوری اسلامی متوقف شود.
رضا پهلوی
۹ دسامبر ۲۰۱۹
منبع: کیهان لندن، ۱۰ دسامبر ۲۰۱۹