مطابق یک ترفند تکراری در چند دوره انتخابات اخیر، تلاشی متفاوت و مضاعف برای شاد و امیدوار بودن در شهرهای کردنشین مرزی، به ویژه شهر مریوان که جمعیت بیشتری را در خود دارد، در حال انجام بوده است. نامزدهای انتخاباتی از این فرصت استفاده می‌کنند و با القاب و عناوین مختلف، با انگشت گذاردن بر احساسات هویتی مردم کردستان، خود را در هیبت «قهرمانان ملت ستمدیده» به جامعه می‌شناسانند. یکی خود را «روح ملت کٌرد» می‌خواند و دیگری خود را «کچی گهل» یا همان «دختر ملت» می‌نامد.
حاکمیت نیز در این دوران، مفاهیم، شعارها و سرودهایی را که سال‌ها قدغن و سرکوب کرده، ناگفته مجاز اعلام می‌کند و حتی رواج آنها را تشویق می‌کند تا به هر ترتیب ممکن، نمایشی شکوهمند از خود ارائه دهد و مشروعیتش را دوباره به رخ همگان بکشد. اما فضای این روزهای شهرهای کردنشین، به ویژه شهر مریوان پس از اعتراضات بنزین، متفاوت‌تر از سال‌های قبل است. ساختمان‌های سوخته شهر، نشان از زخمی نه چندان کهنه بر تن شهر دارد. گویی بانک‌های سوخته تعمیرنشده، با خود پیامی دارند. بر خلاف صدای بلند آهنگ‌های سنتی کردی پرطرفدار که از بلندگوهای ستادهای تبلیغاتی پخش می‌شود، خمودگی و سرخوردگی، در بخش‌های قابل توجهی از جمعیت این شهر نمایان است.
جنازه‌های کشته‌شدگان اعتراضات اجتماعی امسال حتی اجازه تشییع هم نیافتند و بی سر و صدا دفن شدند. مردم ستمدیده اکنون به طور کلی، کرسی‌های مجلس را «لقمه چرب»ی توصیف می‌کنند که کاندیداهای انتخاباتی اینگونه برای دست یافتن به آن خود را به آب و آتش می‌زنند.
خبرها و شنیده‌ها از هزینه‌های میلیاردی نامزدهای انتخاباتی می‌گویند که مشخص نیست از کجا و چگونه تأمین شده است. همچنین، خبرهای مشابهی از خانه‌های چند میلیاردی نماینده‌های پیشین شهرهای مریوان و سروآباد و اورامان پرده برمی‌دارند که به کلی اعتماد عمومی به خود انتخابات و اساس مجلس و نمایندگی را از بین برده است. اکنون همگان پذیرفته‌اند که نمایندگی مجلس، مجالی است برای دست‌یابی نامزد برنده، اقوام و مبلغانش به یک‌سری مزایا. تبلیغات تا دوردست‌ترین روستاها هم در جریان است و مساجد روستاها به مکانی برای سخنرانی نامزدهای انتخاباتی بدل شده است. در مراکز شهرها، طرفدران نامزدها سعی می‌کنند عکس‌های رقیبان را از دیوارها بکنند. همچنین ستادهایی که کنار هم قرار گرفته‌اند، صدای آهنگ‌هایشان را هر چه بیشتر بالا می‌برند تا سخنرانی ستاد بغلی شنیده نشود. سپهر انتخابات عملأ به یک مضحکه واقعی تبدیل شده است.
در شهر مریوان، اخیرأ در تلاشی دیگر برای فراموشی مسائل اصلی شهر و نشاندن جو تصنعی انتخاباتی، کنسرت همای مستان در روز چهارم اسفند پیش‌بینی شده است. یعنی روزی که به احتمال زیاد، دور دوم انتخابات در رقابت نامزدهای نزدیک به هم در جریان خواهد بود. اکنون برای حاکمیت، ساختن شور انتخاباتی و خرید مشروعیت در کردستان به هر قیمتی، در درجه اول اهمیت قرار دارد.
اما سرکوب‌ها و کشتارهای پاییز و زمستان امسال، زمین واقعی سیاست و اجتماع را طور دیگری ترسیم می‌کند. حداقل در سه شهر مرزی اورامان، سروآباد و مریوان که یک نماینده دارند، احتمال مشارکت گسترده بسیار پایین است. ناامیدی واقعی از روندهای سیاسی همچون انتخابات در قالب بدنه جمهوری اسلامی، بسیار واقعی‌تر از شور دروغین در خیابان‌هایی است که امروز در کردستان می‌بینیم.
برگرفته از سایت رادیو زمانه (مستقر در هلند)، ۱ اسفند ۱۳۹۸