زمان زیادی از برگزاری مراسم روز جهانی کارگر در تهران نمی‌گذرد، مراسمی که در آن تمامی سخنرانان و مسئولین تشکل‌های کارگری از وضعیت کارگران کشور به‌خصوص در روزگار کرونایی مملکت گلایه داشتند. در همان مراسم بود که رئیس خانه کارگر، علیرضا محجوب، خطاب به مسئولین کشور گفته بود که در صورت حل نشدن مشکلات معیشتی کارگران خواسته‌های خود را «کف خیابان» پیگیری خواهیم کرد.
حالا و در آستانه سومین ماه سال جدید شمسی شهرهای زیادی در ایران شاهد اعتراضات کارگری بوده است. از بوشهر گرفته تا تهران گروه‌های چند نفره از کارگران با تجمع و بیان اعتراضات خود خواستار حل شدن مشکلات خود شده‌اند.
جمعی از کارگران خدمات شهرداری شاهین شهر، دو روز متوالی در اعتراض به «تغییر پیمانکار» و «کم بودن میزان حقوق دریافتی» مقابل ساختمان شهرداری این شهر دست به تجمع اعتراضی زدند. شماری از کارگران «منطقه شش» شهرداری اهواز هم دو روز متوالی مقابل ساختمان شهرداری این شهر دست به تجمع اعتراضی زدند. این کارگران به عدم دریافت مطالبات مزدی خود معترض‌اند.دستمزد این کارگران از اسفندماه تاکنون پرداخت نشده است.
جمعی از کارگران مجتمع کشت و صنعت هفت تپه در اعتراض به کاهش ۷۰ درصدی ظرفیت تولید، عدم امنیت شغلی و معوقات مزدی خود دست به جمع زدند. به گفته تجمع کنندگان، معوقات مزدی کارگران در فروردین و اردیبهشت ماه سال جاری به تاخیر افتاده است. بیش از ۴۰ کارگر و تکنسین واحد آب، برق و تهویه سازمان «منطقه ویژه اقتصادی بندرامام خمینی» هم که توسط پیمانکاران اخراج شده‌اند، مقابل ساختمان فرمانداری شهرستان بندرماهشهر تجمع کردند. این کارگران به «نوع و مدت قرارداد» و عدم اجرای «طبقه‌بندی مشاغل» و «در نظر نگرفتن افزایش حقوق و مزایا و عیدی» معترض بودند.
جمعی از کارگران معدن کرومیت فاریاب کرمان مقابل فرمانداری این شهرستان دست به تجمع زدند. کارگران «شرکت معدن کاری امین یار» حقوق خود را در ماه‌های فروردین ۹۸، بهمن و اسفند ۹۸ و همچنین فروردین ۹۹ به همراه ما به تفاوت پرداختی ناقص حقوق در سه ماه از سال ۹۸ و عیدی سال ۹۸ را دریافت نکرده‌اند.
در هفته گذشته اما تجمع‌های اعتراضی در سراسر کشور تنها مربوط به کارگران نبود؛ بسیاری از شهروندان دیگر ایران هم در مقام کارمند و یا فعالان در مشاغلی که با وجود بحران کرونا آسیب زیادی به وضعیت آنها وارد آمده، خواسته‌ها و مشکلات عمدتا اقتصادی خود را در تجمعات اعتراضی بیان کردند؛ از پرستاران در استان گیلان گرفته تا شماری از کسبه و دست‌فروشان شهرستان سیمرغ واقع در استان مازندران.
برخی از معترضان مانند دست‌فروش‌ها در مازندران خواستار تعدیل قوانین قرنطینه از سوی مسئولان و فراهم شدن امکان از سرگیری دوباره فعالیت‌های خود را دارند و گروهی دیگر مثل پرستاران گیلانی که از ابتدای اسفند ماه که در کنار دیگر نیروهای پرستاری برای مقابله با کرونا در بیمارستان‌های گیلان اشتغال داشتند، دستمزدی دریافت نکرده‌اند.
هرچند از زمان شیوع بحران کرونا در ایران، تمامی نگاه‌های مقامات دولتی متوجه مدیریت بحران شیوع شد اما با گذشت نزدیک به سه ماه از این بحران به نظر می‌رسد که مشکلات قدیمی و عمدتا معیشتی مردم کشور پس از کرونا جدی‌تر از قبل گریبان مدیریت کشور را خواهد گرفت و چه بسا که تداوم اعتراضات این‌چنینی و تقارن آن با ضعف‌های مدیریتی در کنترل بحران کرونا، منجر به خیزش‌های اعتراضی بسیار گسترده‌تر از دی۹۶ و یا آبان ۹۸ شود.
منبع: سایت بریتانیائی ایندیپندنت به زبان فارسی، ۲۲ ماه مه ۲۰۲۰