منطقه ی محافظت شده بهرام گور، در شرق استان فارس قرار دارد و زیستگاه اصلی گور خر ایرانی به شمار می رود. این منطقه به دلیل داشتن گونه های متنوع جانوری و گیاهی از بهترین و ارزشمندترین زیستگاه های طبیعی ایران بوده است. در این منطقه می توانید علاوه بر تماشای حیوانات متنوع، جاذبه های طبیعی زیادی را مثل غارها، کوه ها و صخره ها هم ببینید.
منطقه بهرام گور تا سال ۱۳۵۱ خورشیدی منطقه ای آزاد بود اما در این سال به توجه به تنوع ازرشمند این ناحیه اداره کل حفاظت از محیط زیست فارس کنترل آن را بر عهده گرفت.
این منطقه بزرگ ۴۰۸۰۱۷ هکتار وسعت دارد و از دو بخش پارک ملی قطرویه و منطقه حفاظت شده بهرام گور تشکیل شده است. این منطقه از مهم ترین مناطق محیط زیست ایران و خاورمیانه به شمار می رود. قبل از انقلاب در این منطقه هزارها گور خر، یوز پلنگ ایرانی، پرندگان منحصر به فرد و حیوانات دیگر زندگی می کردند، و دارای زیباترین و وسیع ترین پوشش گیاهی بود. پس از انقلاب کم کم این منطقه به فلاکت کشیده شد، یوزپلنگ ایرانی نابود شد، گورخر ایرانی در معرض انقراض قرار گرفت و آثار تاریخی و قلعه های هزاران ساله آن با حفاری های متعدد «ظاهرا غیرمجاز» ویران شد به شکلی که اکنون هیچ اثری از آن ها دیده نمی شود.
و آخرین بلایی که حکومت اسلامی بر سر این منطقه آورده باز گذاشتن دست چینی ها برای چپاول سنگ های خام چینی این منطقه است تا اربابان چینی شان آن ها را ببرند، و به قیمت های زیاد به اروپایی ها و کشورهای اطراف ایران بفروشند.
در زیر گزارش کوتاه اما بسیار با اهمیتی که خانم زهرا کشوری از این چپاول منتشر کرده اند را می بینید
شهرام صداقت ـ تهران
بنیاد میراث پاسارگاد
نابودی محیط زیست ایران در ازای۴۰ هزار تومانِ چینی. نوشته زهرا کشوری
قیمت هر تن سنگ چینی منطقه حفاظت شده بهرام‌گور چهل هزار تومان است. سنگ‌های خام در کشتی‌های چینی در سواحل ایران فراوری و با قیمت گزاف در دبی به اروپایی‌ها فروخته می‌شود.
سنگ‌های چینی بلای جان تنها زیستگاه گورخر ایرانی شده‌اند! این توافق سازمان حفاظت محیط زیست و وزارت صنعت، معدن و تجارت بود که راه را برای معدن کاوان به مناطق حفاظت شده باز کرد.
سنگ‌های ده تنی خام بار کامیون می‌شود و از طریق اسکله شهید بهشتی چابهار به کشتی های چینی می رود! در این کشتی ها کارخانه سنگ بری وجود دارد.
پیش از رسیدن کشتی های چینی به بندر «دبی» سنگ ها بریده و فرآوری می شوند. سنگ های تراش خورده با قیمت های بسیار بالا به مشتریان اروپایی فروخته می شود.
تلخی ماجرا به عدم وجود شرکت‌های فرآوری در کشور و «خام‌فروشی» محدود نمی شود! این سنگ‌ها حتی به نام ایران هم به بازار بزرگ جهانی نمی روند بلکه دنیا، سنگ‌های سفید ساختمانی ایران را با نام ترکیه و امارات می شناسند؛ سنگ هایی که نمای ساختمان‌ها را در شهرهای اروپایی زینت می‌دهد.
از این معامله چند تومان دست ایرانی‌ها را می‌گیرد؟ چند نفر از بومی‌های نیریز صاحب شغل می شوند؟ از هر تن سنگ معدنی بین ۳۰ تا ۴۰ هزار تومان به جیب فروشنده ایرانی می‌رود.
بنیاد میراث پاسارگاد، ۱۸ شهریور ۱۳۹۹
www.savepasargad.com