چند روز تا جنگ مانده است؟

ميلاد آقائی

اگر از لایه‌ی میان کشوری در اندازه‌ی جهانی به رفتارهای تنش‌آمیز و جنگ افروزانه نگاه کنیم، راهبردها در کشمکش‌هایی که به آغاز جنگ می‌رسند و یا به قراردادهای ترک مخاصمه، آتش‌بس، خط مرزی و یا هر قراری که میان دو حکومت دشمن برقرار می‌گردد، تلاش می‌کنند تا پیش از آغاز چانه‌زنی تا هرچه می‌توانند با دستی پر به سر میز گفتگو بروند تا بتوانند فشار بیشتری برای درخواست‌های بیشتر، داشته باشند.

در بسیاری از نبردها، پس از قرار برای آغاز گفتگوهای آتش‌بس، با همین نگرش است که ناگهان نبردهای بسیار سختی برای برتری یافتن بر سر میز در می‌گیرد. اما گاهی این نبردهای فوری کارگر نمی‌افتند و، با گسترده شدن آن‌ها، آتش‌بس و آشتی نیز پس می‌افتند و از برنامه بیرون می‌روند.

خرابکاری در خلیج‌فارس

در ستیزگری حکومت اسلامی مسلط بر ایران با آمریکا نیز این روش‌ها دیده می‌شود. خلیفه‌ی تهران تلاش می‌کند، پیش از دست دادن همه‌ی برگ‌هایش، به جای میز تسلیم، يا فرار، يا اعدام یا زندان، تلاش کند تا، با نشان دادن توان ویران‌گری که دارد، هزینه را برای جهان افزایش دهد تا آمریکا را بتواند به گفتگو بکشاند.

پیگیری سپاه تروریستی انقلاب برای انجام درخواست‌های دوازده گانه ی آمریکایی‌ها نشان از کوتاه آمدن و فرستادن چشمک‌های دلبرانه بود. اما هنگامی که ظریف با دست خالی بازگشت و هیچ نشانی از خرسندی در سوی آمریکا دیده نشد، ترسی به جان آن‌ها افتاد که چرا آمریکا باید به شرط‌هایی که یک طرفه گذاشته است پایبند باشد؟ چرا نباید دوازده شرط تازه را روی میز بگذارد؟

جنگ از کجا جدی شد؟


حکومت اسلامی مسلط بر ایران، در همه‌ی سال‌های زندگی نکبت بار اش، هرگز فشاری که در اردیبهشت ۱۳۹۸ را آزمود، نچشیده بود. حتا در دوران جنگ با صدام. اگر آنچه رسانه‌ها از داوری خودشان پیرامون رویدادها می‌گویند را ژاژ بگوییم و تنها به خود رویداد بپردازیم، چند خبر با چینش زیر، تکان دهنده ترین‌‌ها بودند که نشان از سستی ناپذیری رییس‌جمهور ترامپ برای پاسخ سنگین و آتشین به حکومت ایران دارد.

  • تروریستی خوانده شدن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
  • دیدار وزرای اپک برای بررسی بازار و تولید برای ناکام نمودن تلاش حکومت اسلامی ایران برای ناتوان کردن دیگر کشورها در فراهم نمودن نفت مورد نیاز بازار.

برآیندی از آنچه روی می‌دهد نشان می‌دهد که حالا تنها به یک شلیک اشتباه نیاز است تا ساحل جنوبی ایران درگیر یک نبرد گسترده گردد. حکومت اسلامی و کارپردازان آن نیز این خطر را دریافته‌اند. سیاست همیشگی ملاها در این میانه‌ها که فشار جدی است، فریاد صلح جویی و جنگ ‌طلب خواندن دیگران است. جیغ‌های موسویان (سفیر پیشین ترور جمهوری اسلامی در آلمان ) يا تریتا پارسی و تیم تازه نفسی که به کار گرفته است نيز ناشی از همين وضعيت است.

من این نکات را در نشست مهستان در روز یکشنبه ۲۹ اردیبهشت به گستردگی خواهم گفت و آنچه را که در چشم اندازه آینده‌ی کشورمان می‌بینم با شما در میان خواهم گذاشت.

۲۹ ارديبهشت ۱۳۹۸ – ۱۹ ماه مه ۲۰۱۹