اسماعیل نوری علا
بر اساس خبر بخش فارسی يورونیوز، «روز چهارشنبه ۱۱ اگوست صفحه سفارت روسیه در تهران در حساب توییتری خود تصویری از دیدار لوان جاگاریان، سفیر این کشور در ایران، با سفیر جدید بریتانیا در تهران، سایمون شرکلیف، منتشر کرد که یادآور تصویر تاریخی دیدار روسای جمهوری سه کشور بریتانیا، ایالات متحده و روسیه در تهران و در اوج جنگ جهانی دوم بود. سفارت روسیه در تهران در توضیحات این عکس به خاطره آن دیدار اشاره کرده بود و بهانهء ثبت این عکس را دیدار با سفیر جدید بریتانیا در تهران اعلام کرده بود. این تصویر به ویژه از آنجا یادآور کنفرانس تهران بود که طرفین مبل وسط که در سال ۱۳۲۲ فرانکلین روزولت روی آن نشسته بود را خالی گذاشته بودند. در مقابل شرکلیف در همان جایی که چرچیل بر صندلی خود تکیه زده بود نشسته و جاگاریان هم در جایگاه استالین قرار گرفته بود».(+)
آقای اکبر کریمیان، فعال سیاسی مقیم لندن، هم در این باره نوشته است: «آنچه، به باور من، سفیر روسیه قصد انجام اش را داشت، ارسال پیامی به جهان بود؛ پیامی به این مضمون: “کاری را که استالین می خواست انجام بدهد و ناکام ماند، دولت متبوع او، پوتین انجام اش داد!” اگر اینگونه تصور شود که قصد سفیر روسیه انتشار این عکس در سال روز اشغال ایران، فقط ارائهء یک “شوخی” بوده، آنوقت است که باید از خود بپرسیم: اگر ایران توسط سردمداران جمهوری اسلامی چنین به خاک سیاه ننشسته بود، آیا در مغز سفیر روسیه یک چنین “شوخی” بی نمکی رخ می داد؟»(+)
در این میان، عمل سفارت روسیه، با همکاری سفیر انگلیس، ظاهراً خونِ جواد ظریف، وزیر خارجهء بی غیرت رژيم اسلامی مسلط بر ایران، را بجوش آورده و او، با انتشار عکسی از پرچم ایران (که بر آن خرچنگ جای شیر و خورشید را گرفته است)، اینگونه سر قلم رفته است: «امروز عکسی فوق‌العاده نامناسب دیدم. لازم است یادآور شوم که اوت ۲۰۲۱ نه اوت ۱۹۴۱ است و نه دسامبر ۱۹۴۳. مردم ایران در ادوار مختلف، از جمله در طول مذاکرات هسته‌ای منتهی به برجام، نشان داده‌اند که استقلال ایران هرگز نمی‌تواند موضوع تصمیمات سفارت‌ها و قدرت‌های خارجی باشد.»
و جنایتکار دیگری به نام محمدباقر قالیباف هم، که رئیس کنونی «طویلهء شورای اسلامی» است، ه اظهار لحیه کرده که: ««اقدام دور از ادب دیپلماتیک و نامناسب سفرای دو کشور روسیه و انگلستان باید به سرعت توسط وزارت خارجه پیگیری شود. هر دو سفیر باید فوراً به طور رسمی بابت اقدام انجام شده عذرخواهی کنند در غیر اینصورت واکنش قاطع دیپلماتیک ضروری خواهد بود.»
آدم بی اختیار به یاد فتحعلیشاه قاجار می افتد که چون تهدید کرد با توپ از تهران مسکو را خواهد زد، درباریان اش ناله برآوردند که «وای بر اروس!»
و کاش این «هارت و پورت های توخالی» سخنان راستین و از دل برآمدهء وزیر خارجه و رئیس محلس شورای یک حکومت ملی در ایران بود. اما، با کمال تأسف، اکنون شاهد آنیم که مقاماتی در حکومت اشعالگر اسلامی خالی بندی می کنند که براستی حکومت شان و خودشان مجدانه کمک کرده اند تا “کاری را که استالین می خواست انجام بدهد و ناکام ماند، دولت پوتین انجام دهد!”
و آن «کار» چیست؟ تبدیل ایران به قمری در مدار حوزهء نفوذ روسیه، تسلیم منافع ایران در بحر خزر، دادن پایگاه نظامی به روسیه در خاک ایران، و…(*)
آری، چنین است که «وطن فروشان» به دوستی وطنی تظاهر می کنند که خودشان آن در آستانهء نابودی قرار داده و آرزوی استالین را متحقق ساخته اند.
تف به این همه بی شرمی.
_____________________________
* نگاه کنید به این نوشته از همین قلم در یازده سال پیش:
https://newsecularism.com/2013/09/13.Friday/091313.Esmail-Nooriala-Putins-Imperialism.htm
برگرفته از سایت جنبش سکولار دموکراسی ایران، ۱۶ اگوست ۲۰۲۱