عزتالله ضرغامی که وزیر «میراث فرهنگی» دولت «قاضی مرگ» است و قاعدتا میبایست نگران «میراث فرهنگی» باشد در ادعایی عجیب میگوید مردم پاسارگاد بهدلیل مقبره «کوروش» نمیتوانند کشاورزی کنند و چاه بزنند، باید این مشکلات برطرف شود!
به نظر میرسد ضرغامی به آبگیری سد سیوند در ۵۰ کیلومتری «تخت جمشید» و ۱۰ کیلومتری پاسارگاد اشاره دارد که در صورت به اجرا در آمدن، آرامگاه کوروش پادشاه هخامنشی و نماد تاریخی و فرهنگی ایرانیان زیر آب خواهد رفت.
این در حالیست که رودخانه پلوار بین این دو محوطه باستانی ثبت شده در فهرست میراث جهانی یونسکو (تخت جمشید و پاسارگاد) در کنار آرامگاه کوروش و در دل تنگه بلاغی جریان دارد.
مسئولان هدف از ساختن سد سیوند را کنترل سیلابهای رودخانه پلوار و آبرسانی به ۹ هزار هکتار از زمینهای فرودست سد در توابع ارسنجان ذکر میکنند. این سد در فروردینماه ۱۳۸۶ توسط محمود احمدینژاد رئیس دولت وقت آبگیری شد که با اعتراضهای بسیار زیادی از سوی مردم و حامیان میراث فرهنگی نیز مواجه گشت.
حالا بار دیگر و اینبار از سوی وزیر تازه منصوب شدهی میراث فرهنگی و گردشگری که میبایست حامی میراث فرهنگی باشد، موضوع «انقباض» حریمهای میراث فرهنگی مطرح شده است! آنهم در حالی که تا کنون نیز حریمهای فرهنگی معاصر و باستانی همواره مورد تاخت و تاز دستگاهها و نهادهای حکومت برای زمینخواری، معدنخواری و کوهخواری قرار داشته و دارند.
حالا دستور «انقباض حریمها» به معنای تلاش جهت صدور مجوز برای دستگاههای فاسد وابسته و در بدنهی قدرت است تا بار دیگر با شعار «اشتغالزایی» در عرصهی کشاورزی و با پشتیبانی یک وزارتخانه و با مجوز وزارت میراث فرهنگی به تخریب مقبرهی کوروش بزرگ مشغول شوند.
به این ترتیب مقامات بیلیاقت با یک تیر دو نشان میزنند: هم بر طبیعت و آب و خاک کشور دستاندازی میکنند و هم بنای پادشاه محبوب ایرانیان را به عنوان نماد تاریخی و فرهنگی از بین میبرند آنهم در حالی که به زودی روز گرامیداشت کوروش بزرگ به تاریخ هفتم آبانماه در راه است! اگرچه جمهوری اسلامی از سال ۹۵ به بعد که جمعیتی عظیم در پاسارگاد گرد آمدند تا خدمات این پادشاه را جشن بگیرند، دیگر هرگز اجازه نداد مردم در این روز در پاسارگاد جمع شوند.
از سوی دیگر، احداث سد سیوند از همان ابتدا جنجالبرانگیز بود ولی آبگیری این سد بطور محدود نیز باعث رطوبزدگی آثار باستانی و همچنین نابودی دریاچه بختگان و تالاب طشک شد. کارشناسان معتقدند سد سیوند از جمله سدهایی است که در منطقه نامناسب ساخته شده است.
طرح ساختن سد سیوند بر رودخانه «پلوار» و در منطقهای باستانی در سال ۱۳۶۷ ارائه و پنجسال بعد در ۱۳۷۱ با حضور اکبر هاشمی رفسنجانی رئیس دولت وقت اجرای آن آغاز شد.
سیوند را اوایل اردیبهشت سال ۱۳۸۶ با دستور محمود احمدینژاد رئیس دولت نهم و دهم آبگیری کردند. همان روزها و سالها هشدار داده میشد که با آبگیری این سد هزاران هکتار زمین کشاورزی مرغوب، حدود هشت هزار اصله درخت ۵۰۰ ساله و همچنین تنگه تاریخی و باستانی بلاغی به زیر آب خواهد رفت.
مراحل ارائه طرح و ساخت سد سیوند بیشتر از ۱۴ سال طول کشید و حالا با گذشت ۱۵ سال از آبگیری این سد، کمبارشی و خشکسالی به بحران در این منطقه بیش از پیش دامن زده و بختگان و طشک نیز خشکیدهاند.
بر اساس آخرین آمارهای وزارت نیرو، حجم آب قابل استفاده در سد سیوند در سال آبی جاری و گذشته منفی ۹ بوده است. در سال ۱۴۰۰ و زمستان سال گذشته بارش باران در استان فارس به شدت کاهش داشته، به حدی که مسئولان این استان چنین وضعیتی را در ۵۰ سال اخیر بیسابقه دانسته و خواهان مدیریت بهتر مصرف آب شدند.
گفتنی است اطلاعات و دریافت و شعور عزتالله ضرغامی از اهمیت میراث فرهنگی ایران به عنوان یکی از قدیمیترین کشورهای دنیا، در حد گرفتن عکسهای یادگاری با بناهای تاریخی دنیا مانند برج آزادی ایالات متحده آمریکاست و از این رو همواره در دوران ریاستاش بر سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی مورد تمسخر قرار داشت.
او گفته است: «استان فارس بهنسبت وضعیتهای نسبی فوقالعادهای که در امر گردشگری و میراث فرهنگی دارد، بسیار دچار عقبماندگی است!»
وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی دولت «قاضی مرگ» به سخنان علی خامنهای رهبر جمهوری اسلامی در سفرش به استان فارس اشاره کرد که گفته بود، «اگر گردشگری درستکار کند این استان هیچ نیازی به هیچ بودجهای ندارد، هم گردشگری داخلی و هم خارجی، در میراث فرهنگی رتبه نخست را داریم.»
او مدعی اختصاص بودجهی ۸۰ میلیارد تومانی برای مرمت و بازسازی بناهای میراث فرهنگی استان فارس شد.
در هر حال، بازدید ابراهیم رئیسی «قاضی مرگ» و وزیرش عزتالله ضرغامی از مجموعهی میراث باستانی «تخت جمشید» با انتقادها و اعتراضهای گستردهای از سوی افکار عمومی روبرو شد. رئیسی که از عاملان کشتار هزاران اسیر زندانی در زندانهای کشور است، در بازدید از تخت جمشید گفته است: «یک پیام بنای تخت جمشید خطاب به ستمگران این است که ببینند سرنوشت کسانی که به مردم ظلم میکنند، چیست!»
او در حالی قدم به تخت جمشید گذاشته که نظام جمهوری اسلامی در ۴ دهه همواره از تاریخ تمدن ایران در عرصههای بینالمللی سوء استفاده کرده و خود را نظامی استوار بر حقوق بشر و دارای قدیمیترین قوانین حقوق بشری که کوروش بزرگ تدوین کرده، عنوان میکند. اما نه تنها اجازه نمیدهد مردم خدمات این پادشاه را در کنار آرامگاهاش جشن بگیرند بلکه به هزار ترفند دست میزند تا این آرامگاه را از بین ببرد!
رئیسی در حالی عزتالله ضرغامی رئیس پیشین صداوسیمای رژیم را که یک نیروی امنیتی و وابسته به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است به عنوان وزیر میراث فرهنگی منصوب کرد که در یکی از اولین دیدارهایش با سران سپاه نشان داد تا چه اندازه قصد دارد پای پاسداران را به میراث فرهنگی و گردشگری کشور نیز باز کند و گفت با بهانههای زیست محیطی نباید مانع اجرای «پروژههای بزرگ» شد! هر کسی میداند «پروژههای بزرگ» در جمهوری اسلامی در دست کدام نهادهاست!
برگرفته ای از سایت کیهان لندن، ۱۶ اکتبر ۲۰۲۱