به گزارش پایگاه خبری امروز نما ـ مراسم تشییع وخاکسپاری کامبیز درمبخش برگزار شد.پیکر طراح،کاریکاتوریست و گرافیست بین المللی ایران،از مقابل خانه هنرمندان به سوی خانه ابدی بدرقه شد،تا در قطعه هنرمندان بهشت زهرا تهران به خاک سپرده شود.
کامبیز درمبخش روز شنبه، ۱۵ آبان/۶ نوامبر،به دلیل ابتلا به ویروس کرونا، در بیمارستان آتیه تهران درگذشت.او در هنگام مرگ ۷۹ سال داشت.
نگاهی به آخرین وداع با کاریکاتوریست بین المللی ایران
پیکر کامبیز درمبخش از مقابل خانه هنرمندان ایران به سوی خانه ابدی بدرقه شد،و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا تهران آرام گرفت.
در سایه عناصر حکومتی
مراسم تشییع و خاکسپاری استاد درم بخش،با حضور جمعی از هنرمندان و علاقمندان او برگزار شد.در این مراسم شماری از چهره های حکومتی نیز حضور داشتند.از جمله:محمود شالویی (سرپرست معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی)،محمدحسین نیرومند(مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در امور هنری و سینمایی)،حجت الاسلام سید محمد علی ابطحی (رئیس دفتر و معاون سیدمحمد خاتمی در دوران ریاست جمهوری)،احمد مسجد جامعی (وزیر پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی)،محمد جواد حق شناس (عضو پیشین شورای اسلامی شهر تهران،ری و تجریش و نواده دختری سیدمرتضی علم الهدی)،سیدمسعود شجاعی طباطبایی (کاریکاتوریست نزدیک به حکومت و مدیر مرکز هنرهای تجسمی حوزه هنری) و …
با حضور اهالی اهالی هنر و قلم
هم چنین در آخرین وداع با کامبیز درم بخش،جمعی از اهالی هنر و قلم هم بودند از جمله:ابراهیم حقیقی (طراح،گرافیک و عکاس)،احمد عربانی (کاریکاتوریست،پویانما، نویسنده و کارگردان)،هادی حیدری (روزنامه‌نگار ،نقاش و کارتونیست)،بزرگمهر حسین‌پور،(کاریکاتوریست و کارگردان انیمیشن)،بهمن فرمان‌آرا تهیه‌کننده،کارگردان،فیلم‌نامه‌نویس،نویسنده و هنرپیشه سینما)،سیف‌الله صمدیان (عکاس،فیلمساز و فیلم‌بردار)،مسعود فروتن (نویسنده،مجری و کارگردان سینما،تلویزیون و رادیو )،اسدالله امرایی (نویسنده، منتقد ادبی و مترجم )،هوشنگ گلمکانی(منتقد،روزنامه‌نگار، مترجم و کارگردان سینما)و …
نابغه ای که جهانی شد
کامبیز درمبخش کارتونیست بین المللی،که فارغ‌التحصیل هنرستان هنرهای زیبای تهران بود،از ۱۴ سالگی همکاری خود را با نشریات از جمله توفیق شروع کرد و با دیگر مطبوعات ایرانی و خارجی هم چون نیویورک تایمز آمریکا
و اشپیگل آلمان ادامه داد.
در مجموع بیش از ۶۰ سال با مطبوعات ایران و جهان همکاری مستمر داشته و مدّتی نیز در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران،هنر کاریکاتور را تدریس کرد. او بیش از ۵۰ نمایشگاه انفرادی در داخل و خارج از کشور برگزار کرد و در ۱۰۰ نمایشگاه جمعی داخلی و خارجی حضور داشت.
وی برنده جایزه از بزرگ‌ترین و معتبرترین مسابقات بین‌المللی کاریکاتور ژاپن، آلمان، ایتالیا،سوئیس، بلژیک، ترکیه،برزیل،یوگسلاوی و چندین جایزه بین‌المللی جنبی دیگر بوده و داور مدعو چند نمایشگاه بزرگ بین‌المللی کاریکاتور بوده‌است. او همچنین نشان شوالیه را از دولت فرانسه در آبان سال ۱۳۹۳ دریافت کرد.
بسیاری از آثار درمبخش به موزه‌های معتبر دنیا راه پیدا کرده از جمله در موزه هنرهای معاصر تهران، فرهنگستان هنر خانه صبا،کتابخانه ملی،مان هنر نو، موزه سندیکای گرافیست‌های ایران،موزه آوینیون پاریس،موزه کاریکاتور بازل در سوئیس،موزه کاریکاتور گابروو در بلغارستان،موزه هیروشیما در ژاپن،موزه ضد جنگ یوگسلاوی،موزه کاریکاتور استانبول در ترکیه، موزه کاریکاتور ورشو در لهستان و مجموعه شهرداری شهر فرانکفورت آلمان.
کتاب‌های متعددی در زمینه تصویرسازی و کاریکاتور از او چاپ و منتشر شده‌است. از جمله: بدون شرح، دفتر خاطرات فرشته‌ها، کتاب کامبیز (در ایتالیا منتشر شد)،کتاب‌های مشترک طنزاندیشان امروز ایران، طنزاندیشان امروز ایران در خارج از کشور،میازار موری که دانه‌کش است،المپیک خنده، سمفونی خطوط، اگر داوینچی مرا دیده بود و چند اثر دیگر.
درمبخش فعالیت‌هایی در زمینه تبلیغات (طراحی روی جلد کتاب)،تصویرگری کتاب کودک، پوستر، فیلم کوتاه، کارت پستال، تقویم و مشابه آن‌ها دارد و از سال ۱۳۸۶ به بعد وارد عرصه انیمیشن‌سازی نیز شد. او همراه با پسرش رامین در این زمینه فعال بود که نتیجه این همکاری، ساخت چندین فیلم انیمیشن کوتاه از جمله مجموعه «دلقک‌ها» ست.
ذکر واقعیت
کامبیز درمبخش از بدحسابی‌های مطبوعات در ایران،در مورد روزنامه‌نگاران و نیز دستمزدهای پایین آنان انتقاد داشت.او در این باره گفته است:«به نظر من تعرفه دستمزد برای كاریكاتوریست‌ها نوعی بی‌احترامی است.»
همکاری با شاپور بختیار
انقلاب ۵۷ برای کامبیز درم بخش،ثمری جز ترک خانه و کاشانه نداشت.او به تبعید خود خواسته به آلمان غربی رفت.درم بخش در دهه نخست انقلاب،با تشکیلات شاپور بختیار همکاری کرد و آثارش در ارگان های رسمی نهضت مقاومت ملی ایران (قیام ایران و نهضت) منتشر می شد.هم زمان برای نشریه اصغر آقا هادی خرسندی هم، که در لندن منتشر می شد،کاریکاتور می کشید.
بازگشت به غربت وطن
استاد درم بخش،پس از ۲۵ سال اقامت در آلمان،غربت وطن را به غربت خارج از کشور ترجیه داد و به خانه پدری بازگشت.
در باب سانسور و خود سانسوری
کامبیز درمبخش،که معتقد بود که کاریکاتور «یک اعتراض مصور» است و این اعتراض می‌تواند خنده‌دار باشد یا همراه با فریاد و تلخی،در دی ماه ۱۳۸۹/دسامبر ۲۰۱۰،پس از سرکوب جنبش سبز،در گفت و گو با روزنامه حکومتی مردم سالاری گفت: «در شرایطی خاص مانند شرایط فعلی که جامعه و کشور در وضعیت حساسی به‌سر می‌برد کاریکاتور تند و انتقادی می‌تواند مسئله‌ساز باشد به این معنی که امکان دارد از کاریکاتور برداشت های غلطی بشود.مدیران جراید هم،به این دلیل که خودشان بارها حساسیت این موضوع را تجربه کرده‌اند و دیده‌اند که روزنامه‌ای به خاطر چاپ یک کاریکاتور تعطیل شده است،مقداری در این باره دست به عصا و حساس عمل می‌کنند.»
ذکر واقعیت با وجود سرکوب
درمبخش هم چنین سه سال پیش،در آبان ۱۳۹۷/ نوامبر ۲۰۱۸،در مراسم بزرگداشت حسن توفیق گفت: «یادم است آقای هویدا من و چند نفر دیگر را به دفتر نخست وزیری دعوت کردند و گفتند تمام کاریکاتورهای ما را از خودش جمع کرده و نگه داشته است.به هر حال آن زمان دسترسی به آقایان بیش تر بود و آن ها کاریکاتور را درک می‌کردند.الان درک درستی از کاریکاتور وجود ندارد.»
امروز نما،درگذشت کامبیز درمبخش را، به خانواده و عزیزانش،اهالی هنر و اندیشه تسلیت می گوید.
عکس: لیلا سادات عقیلی/وحید خدادادی/میثم علاقمندان/علی حدادی اصل/محمدرضا بلندی/ محمد حسن‌زاد
برگرفته از فیس بوک «امروز نما»،۱۱ نوامبر۲۰۲۱