۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان است. خشونت علیه زنان بارزترین مصداق نقض حقوق انسانی زنان می‌باشد. در سال ۱۹۹۱کمپین جهانی ۱۶ روز فعالیت برای پایان دادن به خشونت علیه زنان توسط “نهاد مدنی سازمان رهبری جهانی زنان” کلید خورد. در حمایت از این ابتکار موفق جامعه مدنی، در سال ۲۰۰۸ سازمان ملل، کمپین اتحاد (UNITE) را برای تلاشی هدفمند در پیش‌گیری و رفع خشونت علیه زنان بر پا نمود. در طی سی سال گذشته، کمپین جهانی ۱۶ روز فعالیت برای پایان دادن به خشونت علیه زنان، توانسته متجاوز از ۶۰۰۰ نهاد غیر دولتی، سازمانهای زنان، فمنیستها و نهادهای حقوق بشر را در ۱۸۷ کشور در این مبارزه، درگیر نماید. عده‌ای از زنان ایرانی نیز بطور پراکنده طی سی سال گذشته در این کمپین حضور داشته‌اند.
ما، با قلبی سرشار از امید، در حمایت از این ابتكار موفق جهانی، با همیاری و همگامی در تداوم کار مشترک یک سال گذشته در کنار یکدیگر در این کمپین جهانی از روز ۲۵ نوامبر تا ۱۰ دسامبر شرکت می‌کنیم تا مبارزه و مقاومت پیگیر و خستگی ناپذیر زنان را برای رفع خشونت در حوزه عمومی و خصوصی، در خشونت نهفته در تبعیضات ساختاری، در کوچه و خیابان، در خانه و محیط کار، در فضای مجازی و کف خیابان ارج بگذاریم.
اگر ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان با قتل خواهران میرابل در مبارزه سیاسی آنان بر علیه دیکتاتوری دومینیکن رقم خورده، میرابل های ایرانی، امروزه با شجاعتی تحسین آمیز در زندان و بیرون از زندان در اعتراضات و خیزش های اجتماعی خواهان پایان دادن به هر گونه خشونت جنسی- جنسیتی و رفع تبعیضات ساختاری در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی میباشند.
ما تشکلهای مستقل زنان بر این باوریم که مبارزه و تحقق برابری جنسیتی و رفع خشونت علیه زنان مبارزه‌ای دو سویه است. از یک طرف زدودن فرهنگ دیرپای مردسالاری و مناسبات قدرت نابرابر و از سوی دیگر تلاش برای تغییر قوانین خشونت آمیز علیه زنان است. مبارزه برای برابری جنسیتی، مبارزه‌ای اجتماعی و سیاسی می‌باشد و تعهد و قبول مسئولیت برای تحقق آن به تشکلهای زنان محدود نگردیده، بلکه مشارکت، حضور و پشتیبانی نهادهای جامعه مدنی و نیروهای پیشرو و آینده نگر که برای جامعه‌ای آزاد و پوینده و برخوردار از عدالت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی گام بر میدارند را می‌طلبد.
درطول دهه‌ها، مبارزه خستگی ناپذیر زنان برای رفع اشکال عدیده خشونت، برای آزادی اندیشه و بیان، برای حضور در فضای عمومیامن و طرح مطالبات به حق خود با سرکوب و دستگیری اذیت و آزار و زندان پاسخ داده شده است. ازآسیبهای روحی و روانی ناشی از ازدواج اجباری، حجاب اجباری، اسید پاشی، ساچمه‌هایی که بدن زنان را نشانه میگیرند تا نقض حق حیات و زن کشی و قتلهای ناموسی، تعرضات جنسی و اذیت و آزار در محیط کار و خیابان در فضای عمومی وخشونتهای خانگی، اذیت و آزارهای فیزیکی، روحی، جنسی، اقتصادي و کلامی در فضای خصوصی و آسیب‌های گران آن، دادخواهی نمیشود، جرم انگاری نشده و آسیب دیدگان از حمایتهای اجتماعی، اقتصادی و خانه‌های امن بی بهره میباشند.
جمهوری اسلامی و صاحبان قدرت در ایران در خلال متجاوز از چهار دهه نشان داده اند که خواست سیاسی برای پایان دادن به اشكال گوناگون خشونت های جنسی جنسیتی در فضای عمومی و خصوصی را نداشته، بلکه خود یکی از عاملين خشونت علیه زنان بوده و اشاعه فرهنگ خشونت بار علیه زنان و نقض حقوق انسانی را با تبعیضات ساختاری، مهندسی جنسیتی و عدم پاسخگویی هموار ساخته اند.
ما تشکلهای مستقل زنان در همبستگی و همگامی از کلیه افراد و نهادهایی که به رفع خشونت علیه زنان، زدودن کلیه اشکال تبعیضات جنسی-جنسیتی و احترام به حقوق انسانی، باورمند هستند دعوت می‌کنیم تا در خلال ۱۶ روز فعالیت جهانی برای مقابله با خشونت علیه زنان با ما همراه شده و اقدام مشترک تشکل های مستقل زنان را مورد حمایت قرار دهند.
اسامی تشکلهای مستقل زنان ایرانی:
انجمن زنان ایرانی دالاس
انجمن زنان ایرانی-آلمانی کلن
انجمن زنان پرتو
انجمن زنان مونترال
انجمن زنان ایرانی ایتالیا
انجمن با هم برای سلامتی زنان
استقلال و برابری پایدار زنان(W.I.S.E)
ائتلاف بین المللی علیه خشونت در ایران ( ایکاوی)
ايكرو- سازمان حقوق زنان (IKWRO)
دایره زنان ایرانی برای همکاری جهانی (ای سی وین)
رادیو آوای زن (سیدنی- استرالیا)
زنان برای آزادی و برابری پایدار
سازمان رهایی زن
کمپین توقف قتلهای ناموسی
کمیته زنان ضد سنگسار پاریس
کمیتهٔ زنان و مبارزه با تبعیض-همبستگی جمهوری خواهان ایران
گروه اتحاد زنان چپ
گروه آیوین از شمال کالیفرنیا
گروه زنان ایرانی – فرانکفورت
گروه زنان در شمال کالیفرنیا
گروه مطالعات زنان ارونج کانتی
گروه نه به حجاب
زنان کنشگر ایرانی در تبعید- برلین
نهاد دگرباشان ماناو
فمینیسم روزمره
برگرفته ای از سایت ایران امروز،۱۴ نوامبر ۲۰۲۱