تاق کسری، اثر بی نظیر دوران ساسانی سرانجام از ویرانی کامل نجات پیدا خواهد کرد

بنا بر گزارش «عرب نیوز» مقامات میراث فرهنگی عراق اعلام کردند که مرمت اساسی تاق ۱۴۰۰ ساله کسری، اثر استثنایی دوران ساسانیان «برای بازگرداندن شکوه سابق آن» به زودی شروع خواهد شد.

این بنای مشهور قرن ششمی، واقع در ۳۰ کیلومتری (۲۰ مایلی) جنوب پایتخت بغداد، آخرین بنایی ست که از تیسفون پایتخت امپراتوری ایران باستان پابرجاست.

در سال ۲۰۱۳ پس از فرو افتادن تکه ای از این بنا، به دلیل رطوبت ناشی از باران، لطمه ی شدیدی به این بنا وارد آمد و پس از آن نیز بخش های دیگری از این بنا ریزش کردند.

از آنجایی که این بنا در اصل ساخته ایرانی ها بوده و در واقع بخشی از فرهنگ و هنر معماری کم نظیر آن ها را در خود دارد، بارها اداره میراث فرهنگی عراق برای مرمت این بنا از مسئولین حکومت اسلامی تقاضای کمک کرده بود. اما حکومت اسلامی که در چهل سال گذشته میلیاردها دلار برای آرامگاه های امامان شیعه در عراق هزینه کرده است حاضر به کمک نشد. اکنون به گفته حسن ناظم، وزیر فرهنگ عراق، عملیات مرمت با هدف بقای این سایت که در نزدیکی رودخانه دجله قرار دارد و مدام در معرض خطر نفوذ آب های زیرزمینی است انجام می شود.

حسن ناظم، وزیر فرهنگ عراق، در ارتباط با این اقدام گفته است که: این کارها با هدف «تثبیت» این سایت که در نزدیکی ساحل رودخانه دجله قرار دارد و در معرض خطر نفوذ آب های زیرزمینی است، انجام شده است.

لیث مجید حسین، مدیر هیئت باستانی و میراث دولتی عراق، نیز گفته است که: « مرحله فعلی به لطف بودجه ۷۰۰,۰۰۰ دلاری صندوق ائتلاف جهانی برای حفاظت از میراث در مناطق درگیری (ALIPH) تامین می شود.

مدتی پیش دیوید میشل مور، کارشناس حفاظت، که با تیمی از باستان شناسان دانشگاه پنسیلوانیا روی این اثر کار می کند به خبرگزاری فرانسه گفته بود: «آنچه در حال سقوط است، ساخت و ساز اصلی ساسانی نیست، مرمت هایی که در سال های ا۲۰۱۳- ۲۰۱۴ بر روی این بنا انجام شده است.» که احتمالا همه آن ها باید برداشته شود.

این باستانشناس از «اشتباهات متعدد» در مرمت قبلی، از جمله نصب لایه سیمان سنگین روی طاق ابراز تاسف کرد.

او گفت که مرحله بعدی ترمیم کامل خواهد بود که به تقویت سازه و جلوگیری از هر گونه ریزش کمک می کند.

تاق کسر در سال ۵۴۰ پس از میلاد ساخته شد. این تاق ۳۷ متر بلندی دارد و ۴۸ متر طول و بزرگترین تاق آجری جهان شناخته شده است.

برگرفته از سایت بنیاد میراث پاسارگاد، ۷ دسامبر ۲۰۲۱