امسال در شرایطی هفتاد سومین سالگرد تصویب منشور جهانی حقوق بشر برگزار می‌شود که هر روزه شاهد خروج فوج فوج پناهجویانی هستیم که از کشورهای فقیر و جنگ‌زده و یا از کشورهایی که رژیم‌های مستبد و سرکوب‌گر دارند به سوی کشورهای اروپا رهسپار می‌شوند تا شاید سرپناهی بیابند. این آوارگان در مسیر راه با خطر غرق شدن در دریا و یا گرسنگی و سرما مواجه می‌شوند. پس از گذشتن از این همه دشواری یا با ماشین‌های آبپاش دولت لهستان، و یا با حصارکشی سیم خاردار و با مرزهای بسته قلعه‌ی اروپا روبرو می‌گردند. امروزه شاهد آمار دهشتناک و روز افزون زن‌کشی در جهان هستیم. اکثریت مردم جهان به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند. کشتار ویروس کرونا در جهانی که بهداشت و درمان کالائی شده است، رشد آمار مرگ و میر انسان‌ها براثر عدم تغذیه سالم و بیمه‌های اجتماعی را به امری عادی تبدیل کرده است. جامعه ایران همه این مشکلات را با هم بر دوش می‌کشد.
جمهوری اسلامی در چنبره‌ی بحران‌های خودساخته از قبیل بحران مشروعیت، بحران زیست محیطی و بی آبی، بحران اقتصادی و اجتماعی گرفتارست. ماحصل این وضعیت، چیزی جز فقر و فلاکت اکثریت مردم، بیکاری، گرانی، تبعیض جنسیتی، زبانی و دیگر مشکلات اجتماعی نیست. سفره کارگران و زحمتکشان هر روزه کوچک‌تر و کارگران، معلمان، کشاورزان، دانشجویان، زنان، نویسندگان، وکلا و خبرنگاران، فعالین معترض به وضع موجود زندانی می‌شوند و مبارزه برای حق تشکل مستقل جرم محسوب می‌گردد. نویسندگان بجرم مبارزه با سانسور و دفاع از آزادی‌های دموکراتیک مردم به زندان های طولانی محکوم می شوند. زنان بسیاری بجرم مبارزه علیه حجاب اجباری و تبعیض جنسی در زندان بسر می برند. وکلای مترقی که مدافع معترضین دی ماه نود و شش و آبان نود و هشت بودند بازداشت و در کنار زندانیان سیاسی که فاقد هر گونه حق و حقوقی هستند، با اتهامات واهی زندانی شده اند. اعضای خانواده‌های زندانیان سیاسی را بجرم پیگیری پرونده عزیزانشان بازداشت می‌کنند. اعدام و شکنجه و کشتن ”زندانی شاهد قتل نوید افکاری” امری نهادی شده در نظام اسلامی است .این موارد گوشه کوچکی از نقض حقوق بشر در ایران است. آدم ربایی، گروگانگیری و ترور مخالفین همچنان ادامه دارد. خودسوزی و خودکشی روی دیگر این جامعه در حال فروپاشی است.
با وجود همه این مشکلات و معضلات مبارزه و مقاومت در ایران نسبت به تمام کشورهای منطقه از سرشت والایی برخودار است و اعتصابات و اعتراضات روزمره مردم گواه این ادعاست.
از اقدامات درخشان امسال محاکمه حمید نوری یکی از جانیان و یاران رئیسی در قتل عام زندانیان سیاسی در سال شصت و هفت بود که در سوئد در جریان است. این محاکمه با اظهار شاهدان عینی آن کشتار هولناک روشنایی کوچکی بر تاریکخانه این فاجعه ملی می‌افکند و می‌تواند باعث رشد و تقویت جنبش دادخواهی در ایران شود.
همدل و همصدا برای آزادی زندانیان سیاسی، برای تحقق شعار نان کار آزادی، برای پایان دادن به رژیم ضد مردمی تلاش کنیم. بی شک پیوند جنبش های اجتماعی در ایران می تواند نقش مهمی در هموار کننده راه رهایی مردم از سلطه جانیان اسلامی ایفا کند.
ما برای انعکاس صدای اعتراضی مردم، روز جمعه ۱۰ دسامبر از ساعت ۱۵ در مرکز شهر هانوفر گرد میاییم و اعلام میکنیم اصلی ترین ناقض و لگدمال کننده حقوق بشر، رژیم جمهوری اسلامی ایران است و از تمام انسانهایی که حق زیستن در جامعه آزاد و برابر را برای همگان برسمیت می شناسند میخواهیم صدای مردم در بند باشند.
حقوق بشر یعنی پذیرش پناهندگان
زندانی سیاسی آزاد باید گردد
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی و برابری
کانون کنشگران دمکرات و سوسیالیست هانوفر
دسامبر ۲۰۲۱
برگرفته ای از سایت ایران امروز، ۸ دسامبر ۲۰۲۱