آدم نمی داند بخندد یا گریه کند!

سام قندچی

          اخيراً بیانیه ای از سوی ۲۲۵ نفر از فعالین و رهبران جنبش سیاسی و مدنی ایران امضا شده که به رژیم اسلامی حاکم بر ایران نصیحت می کنند راه مذاکره را برگزیند و در کل متن نه یک کلمه از ۴۰ سال استبداد رژیم اسلامی در داخل می گویند و نه از اقدامات تروریستی این رژیم در خارج کشور. اینجا بحث بر سر جنگ، صلح و مذاکره نیست، که سال هاست در اين باره بحث کرده ایم. از خوانندگان خواهش می کنم این بیانیه را که با عنوان “با آمریکا «بی‌قید و شرط» مذاکره کنید” منتشر شده، مورد مطالعه قرار دهند.

          اگر این متن را ترجمه و به دست یک خواننده خارجی بدهیم که بخواند، تصور خواهد کرد این ۲۲۵ نفر در یک کشور دموکراتیک و صلحدوست مانند سوئد زندگی می کنند که ناگاه قرار است به آن از سوی آمریکا و اسراییل با کمک دولت های عربی خلیج فارس حمله شود، و این امضا کنندگان نگرانند که ژنرال سلحشوری که خاطره جنگجویی را در تاریخ  400 سال پیش آن کشور زنده می کند، حاضر نباشد مذاکره کند و بخواهد برود به جنگ این مهاجمان، و این فعالان دارند او را نصیحت می کنند که مذاکره کند.

          اینکه امضا برخی دوستان را زیر این متن می بینیم مایه تأسف است چون می دانیم حدود ۴۰ سال است بخاطر حاکمیت همین رژیم کوکلاکس کلان های اسلامی نمی توانند به ایران بازگردند.

          نگویید که نگران ایران هستید، نگرانی شما برای ایران و ایرانی به حق است حتی وقتی خودتان هم اجازه ندارید که در آن سرزمین در آزادی زندگی کنید، اما سؤال این است، آیا لحنی که در این بیانیه از رژیم اسلامی حاکم بر ایران سخن گفته شده، برایتان قابل قبول است؟!

          شاید این متن را نخوانده امضا کرده اید بدون آنکه بدانید نویسندگان این متن همان هایی هستند که در سال ۱۳۶۰ دست در دست سپاه پاسداران نیروهای دیگر اپوزیسیون را به قتل رساندند و روح این متن بیان نگرش کوکلاکس کلان های اسلامی حاکم بر ایران و همدستان شان است که ۴۰ سال است ایران و ایرانی را به این روز انداخته اند. 

          به امید جمهوری آینده نگر دموکراتیک و سکولار در ایران،

۲۰خرداد ماه ۱۳۹۸ – ۱۰ ژوئن ۲۰۱۹

http://www.ghandchi.com/2696-bayanieh225nafar.htm