مدیرکل دفتر آب وزارت کشاورزی در ادامه از کاهش تدریجی اراضی قابل کشت خبر داده و از مهم‌ترین دلایل آن را «شور شدن خاک» عنوان کرده است.
به گفته این مسئول در وزارت کشاورزی، کمبود منابع آبی موجب شده که بسیاری از کشاورزان از آب شور استفاده کنند، از این رو بسیاری از اراضی نواحی مرکزی، جنوب و شرق کشور به دلیل انباشت نمک و شور شدن خاک، قابلیت کشت خود را از دست داده‌اند.
محبوبه جلالی، مدیر گروه مهندسی خاک دانشگاه لرستان، اواسط آذر گفته بود که در ایران میزان اراضی شور تا ۳۴ میلیون هکتار و به عبارتی ۲۰ درصد از کل مساحت کشور تخمین زده شده است.
خانم جلالی در ادامه شور شدن خاک را پدیده‌ای «پیش‌رونده» خوانده و گفته بود که ایران پس از کشورهای هند و پاکستان در صدر کشورهای در معرض تهدید تنش شوری قرار دارد.
یوسف هاشمی‌نژاد، عضو مرکز ملی تحقیقات شوری، نیز ۱۶ آذر اعلام کرده بود که ۵۰ درصد اراضی تحت آبیاری در عربستان و ایران شور هستند و هزینه‌ای که شوری بر اقتصاد محیط زیست و کشاورزی وارد می‌کند، سالانه یک میلیارد دلار است.
به گفته کارشناسان، شور شدن خاک علاوه بر از دست دادن قابلیت کشاورزی آن موجب طوفان‌های گرد و غبار و تشدید مشکل ریزگرد می‌شود و این موضوع احتمال شور شدن خاک را دوچندان می‌کند.
مدیریت آبخیزداری از جمله راهکارهای مقابله با پدیده شوری خاک است. بسیاری از کارشناسان در سال‌‌های گذشته از سهم کم تخصیص‌یافته برای این بخش در لوایح بودجه و عدم اختصاص بودجه‌های تعریف‌شده انتقاد کرده و درباره پیامدهای سوءمدیریت آب به‌ویژه در بخش کشاورزی هشدار داده‌اند.
برگرفته ای از سایت رادیو فردا، ۲۹ ژانویه ۲۰۲۲