ده‌ها هنرمند ایرانی در اعتراض به تشدید نقض حقوق بشر در ایران به دلیل سرکوب شدید رژیم، خواستار تحریم بین‌المللی موسسات فرهنگی تحت مدیریت جمهوری اسلامی یا وابسته به آن شدند.
فراخوان هنرمندان، نویسندگان، سینماگران و دانشگاهیان مقیم ایران و خارج از کشور، در بحبوحه فعالیت‌های هنری ضددولتی ایرانیان خارج و داخل پس از مرگ مهسا امینی، منتشر می‌شود.
بیش از شش هزار نفر از چهره‌های فرهنگی ایرانی بیانیه‌ای را در حمایت از دانشجویان هنر که به دلیل شرکت در تظاهرات‌هایی که از ۱۰ هفته پیش آغاز شده، بازداشت یا با ارعاب روبه‌رو شده‌اند، امضا کرده‌اند.
تهیه‌کنندگان این فراخوان از همتایان خود در سراسر جهان می‌خواهند که «نهادهای دولتی حکومت اسلامی ایران و نهادهای مخفی آن را تحریم، و از حضور آن‌ها در عرصه‌های بین‌المللی هنری، فرهنگی و آموزشی جلوگیری کنند.»
امضاکنندگان این فراخوان، «سرکوب فزاینده، وحشیانه، خشونت‌آمیز و مرگبار دولتی» علیه معترضان ضد رژیم را که در جریان آن دست‌کم ۳۰۰ نفر کشته و ۱۴ هزار نفر دستگیر شده‌اند، محکوم می‌کنند.
یکی از اعضای اصلی این جمع، خواستار اقدام مستقیم علیه سازمان‌های هنری است که از رژیم ایران کمک مالی می‌گیرند. ولی محلوجی، هنرمند ساکن لندن، می‌گوید که این امر می‌تواند شامل لابی‌گری در نمایشگاه‌های هنری بین‌المللی برای نمایش ندادن آثار در برخی گالری‌های ایرانی باشد. او می‌افزاید: «ما می‌دانیم که برخی از گالری‌های خصوصی ایرانی به سیستم‌های پولی دولت ایران، از جمله سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، متصل‌اند. آن‌ها باید تحریم شوند.»
ژینوس تقی‌زاده، هنرمندی که پس از مرگ مهسا امینی در تظاهرات خیابانی در تهران هدف حمله با گاز اشک‌آور قرار گرفت، می‌گوید که برخی از گالری‌های به‌ظاهر مستقل، «بازوی پولشویی دولت بوده‌اند و سعی کرده‌اند هنرمندان ایرانی را غیرسیاسی کنند».
هنرمندان ایرانی که پس از مرگ مهسا امینی به شدت برانگیخته شده بودند، نمایشگاه‌هایی از آثار هنری خود را در فضای عمومی شهرها برپا کردند که وحشیگری رژیم را بازنمایی می‌کرد.
در ماه اکتبر، هنرمندانی ناشناس با رنگ قرمز آب‌نماهای برخی از پارک‌ها را به رنگ خون درآوردند: آثاری با عنوان «تهران غرق در خون». دو هنرمند زن ناشناس نیز ریسما‌ن‌های قرمزرنگی را به شکل طناب دار در پارک دانشجو از درختان آویزان کردند.
ماه گذشته درنیویورک، گروه هنرمندان گمنام برای ایران، ۱۲ بنرقرمزرنگ را که نام مهسا امینی و عبارت «زن، زندگی، آزادی» را به زبان‌های انگلیسی و کردی بر خود داشتند، در داخل موزه گوگنهایم آویختند.
ژینوس تقی‌زاده از گالری‌ها و موزه‌های بین‌المللی خواست که به جای نمایش‌هایی که «کلیشه‌های عجیب‌و‌غریب خاورمیانه و جهان اسلام» را تقویت می‌کند، هنر ایرانی را به نمایش بگذارند که از روح جنبش «زن، زندگی، آزادی» حمایت می‌کند.
شیرین نشاط، هنرمندی که ماه گذشته یک قطعه هنری دیجیتالی را به نام «زن، زندگی، آزادی» در «Piccadilly Circus» لندن و «Pendry West Hollywood» در لس‌آنجلس به نمایش گذاشت تا به تشدید نقض حقوق بشر در ایران اعتراض کند، گفت: «ما فقط یک مشت هنرمند مظلوم نیستیم که تلاش می‌کنیم فرهنگ غربی برای ما متاسف شود. ما به آن‌ها می‌آموزیم که زمان آن فرارسیده است که بیدار شوند و بفهمند که فرهنگ نقش مهمی در ساختار سیاسی جهان ما دارد.»
برگرفته ای از سایت ایندیپندنت فارسی، ۲۹ نوامبر ۲۰۲۲