سایت صدای آلمان به نقل از خبرگزاری برنا گزارشی از رواج خودکشی در میان نوجوانان ایران نوشته است، که چکیده ای از آن را در زیر میخوانید:
«روزی نیست که خبری ازسکانس وحشت و دلهره در دل شهرها منتشر نشود». روشهایی که نوجوانان برای خودکشی انتخاب میکنند نیز دغدغه اجتماعی دیگری است. برنا میگوید که آنها “روشهای جدیدی را برای خودکشی انتخاب میکنند؛ از حلقآویز شدن در معابر عمومی گرفته تا سقوط از ساختمان و پل عابر پیاده”.
خبرگزاری برنا به آمارهای پزشکی قانونی و وزارت بهداشت ایران استناد کرده است که میگویند در سال ۹۷ میزان خودکشی نوجوانان در ایران ۲۰ درصد بوده است. این رقمی بسیار نگرانکننده است. در گزارش همچنین آمده است بیشتر جوانانی که دست به این کار میزنند “در سطح تحصیلات ابتدایی و راهنمایی هستند و خودکشی در میان دانش آموختگان لیسانس و بالاتر کمتر رواج دارد”.
یکی از عوامل خودکشی در میان جوانان و نوجوانان نداشتن چشماندازی روشن برای آینده و معضلات اساسی اجتماعی است. در کشوری که میلیونها جوان هیچ امیدی به داشتن شغل، حد معینی از رفاه، تامین اجتماعی و آزادی ندارند، افزایش آمار خودکشی چندان جای تعجب ندارد.
آسیبهای اجتماعی میتوانند از فشاری که معضلات گوناگون در جامعهای مانند ایران بر والدین وارد میکنند، مستقیم و غیرمستقیم به نوجوانان منتقل شود و آنها را در دریای نومیدی غرق کند. معضلاتی که کانون خانوادهها را از هم میپاشد و به همراه آن زندگی فرزندان را متلاشی میکند. از این گذشته رواج خشونت در جامعه که سیاستهای حکومت در آن نقش تعیینکننده دارند نیز از عوامل آسیبهای روانی به همه آحاد جامعه و در نوک این هرم به نوجوانان و جوانان است.
وضع به گونهایست که معاون سازمان بهزیستی و آموزش و پرورش تابستان امسال از “بحران جدی اعتیاد در جمعیت دانشآموزی” ایران خبر داده و گفته بود که دستگاهها باید در محافظت از دانشآموزان در رابطه با مواد مخدر، افسردگی، خودکشی و اختلالهای روانی و رفتاری، رویکرد پیشگیرانه داشته باشند.
آمار خودکشی در ایران به صورت منظم و دقیق ارائه نمیشود. با این همه آمار وزارت بهداشت نشان میدهد که ایران یکی از کشورهایی است که به شدت از این معضل رنج میبرد. بر اساس همین آمار از هر ۱۰۰ هزار تن ایرانی، ۱۲۵ نفر اقدام به خودکشی میکنند که نسبت به آمار جهانی بسیار بالاست. سازمان بهداشت در تازهترین آمار خود گفته است: «در کشورهای مرفه رقم خودکشی ۱۱،۵ در هر ۱۰۰ هزار جمعیت این کشورها بوده است».