پرستاری از انسان ها، آنهم به هنگام ناتوانی و بیماری، در همهء جوامع متمدن وظیفه ای شریف و حیاتی شمرده می شود و دست از کار کشیدن بی رغبت پرستاران، نشانهء بيمناکی از فروپاشی دستگاه های مدیریتی یک جامعه بوده و از ناتوانی لگام گسیخته مدیران در نگاهداشت بنيادهای هستی بخش زندگانی مردم آگهی می دهد
ادامه ◄
