نویسنده: نسیم روشنایی

هنوز پدران و همسران و مردانی هستند که خود را محق می‌دانند جان دختران، زنان و خواهرانشان را بگیرند؛ چون عصبانی‌اند، آبرویشان رفته، حسادت کرده یا غیرتی شده‌اند. زنان بسیاری در خانواده، محیط کار، محیط تحصیلی و جامعه مورد تجاوز و آزار جنسی قرار می‌گیرند. امام جمعه‌هایی هستند که مردان را به خشونت نسبت به زنان برمی‌انگیزند. پدرانی که دختران زیر ۱۳ سالشان را می‌فروشند. زنان فقیر یا کم‌درآمد، زنان مهاجر و زنانی که در حاشیه شهرها و استان‌های حاشیه‌ای زندگی می‌کنند وضعیت اسفناکی دارند زیرا هم با سنت‌های جاهلانه و ارتجاعی دست به گریبان‌اند و هم با تنگدستی.

دورانی که اجاره‌نشینی در ایران خوش‌نشینی بود به‌ سر آمده است. اجاره‌نشینی برای خیل عظیم اجاره‌نشینان با تشویش و تنگدستی و ناامنی همراه است. تورم اجاره‌بها از تورم سالانه سبقت می‌گیرد و گلوی آسیب‌پذیرترین گروه‌های اجتماعی را هرچه بیشتر می‌فشارد. زنان اجاره‌نشین مجرد، مطلقه، مادران مجرد و یا سرپرست خانوار از آن دسته اجاره‌نشین‌هایی هستند که هم باید با تضاد طبقاتی و تورم بجنگند و هم با نابراری‌های جنسیتی، فرهنگ ضد زن و پدرسالاری.