دو روز دیگر سالروز ۱۶ آذر ۱۳۳۲ است، یکی از دو روزی که در تقویم مردم ایران، «روز دانشجو» خوانده می شود. شانزدهم آذر روزی بود که سه دانشجو با نام‌های مهدی (آذر) شریعت رضوی، مصطفی بزرگ نیا، و احمد قندچی، جان خود را برای نابودی «استبدادِ سکولار» در ایران، و برقراری «دموکراسیِ سکولار»، از دست دادند. سه هفته پیش یعنی ۶۶ سال بعد از آن روزها، در خیزش ۹۸، صدها نفر از جوانان ایران نظیر زنده‌یاد پویا بختیاری، در سراسر کشور جان خود را برای نابودی «استبدادِ مذهبی» و برقراری «دموکراسیِ سکولار»، از دست دادند. خواست برقراری «حکومت سکولار دموکرات» در ایران، نه در سال ۱۳۳۲ و نه امروز در سال ۱۳۹۸، موضوعی شخصی در مورد هیچ رهبر کشور نبوده و نیست، بلکه مسأله درباره ی سیستمی است که کشور ایران اداره می شود، و با این امید که شانزده آذرِ دیگری، روز عزا نباشد، و برقراری جمهوری سکولار دموکرات و آینده نگر را، پس از این‌همه سال مبارزه و خون دادن و با حفظ یکپارچگی کشور، بزودی در سراسر ایران جشن بگیریم.
به امید جمهوری آینده نگر دموکراتیک و سکولار در ایران،
نوشته سام قندچی