منصور کوشان نویسنده، شاعر، داستان‌نویس، نمایشنامه‌نویس، روزنامه‌نگار و از اعضای کانون نویسندگان ایران، پس از گذران دوره طولانی بیماری سرطان، در روز یکشنبه ۲۷ بهمن سال ۱۳۹۲ در سن ۶۵ سالگی در بیمارستانی در شهر استاوانگر نروژ درگذشت. وی متولد پنجم دی ماه ۱۳۲۷ بود. در دوران جوانی به استخدام سازمان رادیوتلویزیون ملی ایران درآمد و پس از انقلاب سال ۱۳۵۷همکاری با صداوسیما را قطع کرد. کوشان در طول زندگی خود سردبیری یا همکاری با چند نشریه ازجمله هفته‌نامه ایران و مجله‌های دنیای سخن، آدینه، گردون و تکاپو را برعهده داشت.
در سال ۱۳۷۳ جمع مشورتی کانون نویسندگان ایران برای اعتراض به فضای بسته فرهنگی و اعمال سانسور در ایران انتشار نامه‌ای سرگشاده با عنوان «ما نویسنده‌ایم» را به تصویب رساند. منصور کوشان از جمله کسانی بود که برای جمع آوری امضای نویسندگان با جدیت تلاش کرد.
طی سال‌های ۱۳۶۵ تا ۱۳۷۸، منصور کوشان بارها به صورت انفرادی یا همراه با دیگر نویسندگان بازداشت و مورد بازجویی قرار گرفت. منصور کوشان در سال ۱۳۷۷، همزمان با آغاز قتل های زنجیرهای، برای چند سخنرانی به خارج از کشور رفت. قتل محمد مختاری و محمدجعفر پوینده از همکاران نزدیک او در مجله تکاپو و جمع مشورتی کانون نویسندگان ایران، باعث شد که از بازگشت به ایران چشم بپوشد. در سال ۱۹۹۹ پناهندگی سیاسی نروژ را پذیرفت و برای نوشتن بخش ایران « دایره المعارف سانسور جهان» با ۱۴ نویسنده دیگر از کشورهای مختلف همکاری کرد. این کتاب همزمان با افتتاحیه کتابخانه اسکندریه در مصر، به زبان نروژی و انگلیسی منتشر شد. منصور کوشان همچنین برنده جایزه‌ی آزادی بیان اوسیتزکی سال ۲۰۱۰ میلادی است که هرساله پن نروژ، به یک نویسنده یا فعال مدافع آزادی بیان اهدا می‌کند. وی از بنیان‌گذاران خانه آزادی بیان بود و ۱۹ شماره «جُنگ زمان» را به زبان‌های فارسی و نروژی منتشر کرد.
از منصور کوشان نزدیک به ۵۰ اثر در زمینه‌ی داستان، شعر، نمایشنامه و تحقیق به‌جا مانده که می‌توان به آثاری چون « زنان فراموش شده»، « محاق»، « زن نه زن، مرد نه مرد»، « مفهوم دیگر الفبا»، « حدیث تشنه وآب» (شرحی از مصائب سفر نویسندگان به ارمنستان) و… » اشاره کرد.
یادش گرامی باد.
منبع: کانون نویسندگان ایران، ۲۷ بهمن ۱۳۹۸