نوروز بادبان برکشیده و کوله بار تازگی و زندگی و باروری خود را شتابان بردوش می‌کشد تا بهنگام در میعادگاه آماده باشد و بهار را ارمغان زمینیان کند. او، با این همه، این بار در آبهای پُرتلاطمِ تهدید و بیم و تباهی می‌راند و هر چند همانند همیشه آرمان‌های فراوان برای امروزیان و آیندگان دارد، ناگزیر دل نگران آنان نیز هست.
دل نگران است، زیرا نوروز که نشان زایش دارد، اینک ناگزیر بر بستر مرگ می‌گذرد. نوروز که هنگام دیدار است، اینک زمان دیدارِ نابهنگام به شمار می‌آید. نوروز که همواره زمان گردهمائی و پایکوبی و دست افشانی و آغوش گشودن و بوسه زدن بوده، اینک دورۀ گریز و پرهیز و دوری و فروداری شده است.
بر درخت بهار امسال در سراسر جهان آفتی روئیده است که از رویاروئی با آن گزیری نیست. این درخت ریشۀ استواری دارد که با شیرۀ فرهنگ، در کشاکش تاریخی چند هزاره ساله، تن تنومند کرده است و با تنیدن تارِ سیاه ویروس کرونا هرگز از نفس نخواهد افتاد.
بهار امسال هنگامی فرامی‌رسد که در ایران بیماری ناشی از شیوع این ویروس هر روز بسیاری فرزندان سرزمین زادگاه نوروز را بر خاک می‌اندازد. بهار امسال زمانی سر بر می‌آورد که در افغانستان تهدیدات آشکار این آفت به سبب ناآگاهی از وجود پنهان آن در کشوری که همزمان هزار زخم دیگر نیز بر پیکر خود دارد، دهشت بسیار آفریده است. نوروز امسال هنگامی پرده از رخسار می اندازد که در سرزمین‌های فراوان دیگر نیز مردم بیمناک به خانه نشینی و گوشه گیری فراخوانده شده‌اند.
نوروز در برابر این خانه نشینی گردی بر تن نمی‌گیرد. نوروز خود پیش از هر جا در خانۀ ما می‌نشیند و خانۀ ما را سرای خود می‌کند. از این پرهیز ترسی نداشته باشیم. نوروز در گسترۀ زمان دشمنان فراوان داشته است، تیرهای تیز بسیار آن را نشانه رفته است، اما هر سال استوار می‌آید و هر چند گاه زمانۀ او دلپسند نیست، پایدار می‌ماند و امید می‌دهد و بارور می‌کند.
به این باروری باور داشته باشیم. بهارتان بی درد، تنتان تندرست و روحتان پُرامید باد. نوروزتان خجسته و روزگارتان کامروا باد.
منبع: سایت رادیو بین المللی فرانسه به زبان فارسی، ۱۹ مارس ۲۰۲۰