سهیل عربی، زندانی سیاسی، چهره ای محبوب، جسور و شجاع در بین فعالین زندانی و جامعه که تمام سال‌های محکومیتش صدای زندانیان دیگر، آزادی‌خواهی و نوع دوستی بوده است، بار دیگر در اعتراض به وضع موجود با وجود بروز کرونا در زندان‌ها و عدم مرخصی، دست به اعتصاب غذا خشک زده است.
سهیل عربی در تمام سال‌های زندان ، بارها و بارها تحت آزار و اذیت جسمی قرار گرفت، شکنجه شد، خانواده ش زیر فشار جنایت‌کاران جمهوری اسلامی از هم پاشید، تبعید شد، از ملاقات با مادرش محروم شد و شاهد دستگیری و زندان مادرش شد. اما هیچ‌یک ازاین شرایط باعث نشد سهیل حتی یک قدم از آزادی‌خواهی و نوع دوستی‌اش عقب بنشیند. وی تمام این سال‌ها صدای جان‌باختگان دهه شصت، قتل‌های زنجیره ای، معترضین سال ۸۸ شد. صدای آتنا دائمی و گلرخ ایرایی شد. صدای آرش صادقی شد. صدای دروایش زندانی، صدای رامین و زانیار و لقمان، صدای زندانیان بیمار محروم از دارو و درمان، صدای بازداشت‌یان وجان‌باختگان آبان‌ماه، صدای جان‌باختگان هواپیمای اوکراینی و امروز صدای تمام زندانیان با خواست آزادی و نجات جان‌شان از مبتلا شدن به بیماری کروناست.
سهیل در پیامی به دلایل اعتصاب غذایش اشاره می‌کند و می‌گوید؛
” انسان هستنده‌ای‌ست که نیازهایی فراتر از خوردن، آشامیدن، خوابیدن و نظیر اینها را دارد؛ ما نیاز به آزادی بیان، آزادی اندیشیدن، آزادی داشتن یا نداشتن مذهب، آزادی تئیست، آتئیست یا آکنوسیت بودن و حتی آزادی پوشش و آرایش داریم که این آزادی‌ها از ما گرفته شده و محروم از آزادی زیسته ایم؛ ما به عدالت و برابری نیاز داریم؛ ما تحت ظلم و تبعیض و بی عدالتی نمی‌توانیم به زندگی ادامه دهیم؛ ما به امنیت، رفاه، شادی و امکان تحصیل در یک نظام آموزشیِ درست و پیشرفته نیاز داریم، که از تمام اینها محروم بودیم.
پاسخ انتقادهای ما را با طناب دار و زندان دادند، و به جای ساخت دانشگاه و کارخانه، فقط زندان ساختند.
لازم نیست به دههٰ ۶۰ و اعدام‌های فراوان بازگردیم تا جنایت‌های این حکومت را به یاد آوریم، نیازی نیست به قتل‌های زنجیره ای، خاوران، کوی دانشگاه و کشته شدن معترضین ۸۸ رجوع کنیم، فقط کافی است همین آبان ۹۸ و … فراموش نکنیم، کشته شدن صدها انسان و همنوع‌مان در زمین و آسمان” را بیاد آوریم.
سهیل جائی دیگر می‌گوید؛
” من پدر هستم و دلتنگ فرزند خود! من انسان هستم و قفس آزارم می‌دهد! دلایلی بهتر برای اعتصاب غذا پیدا نمی‌شود”.
جمهوری اسلامی مسئول جان سهیل عربی است. رژیم اسلامی مسئول تمام رنج‌ها و مصائب تحمیل شده به سهیل و خانواده اوست.
تمام زندان‌ها و سازمان زندان‌ها باید همین امروز تعطیل شوند. سهیل عربی وتمام زندانیان در این شرایط بحرانی و خطرناک باید بدون قید و شرط و صدور هر گونه وثیقه ای آزاد شوند.
ما از همه مردم آزادی‌خواه و مبارز و همه نهادهای بین‌المللی مدافع حقوق زندانیان سیاسی، سازمان‌ها سیاسی، اتحادیه ها و احزاب مصرانه می‌خواهیم که حکومت اسلامی ایران را نسبت به وضعیت زندان‌ها و زندانیان در سراسر کشور تحت فشار بگذارند.
سهیل عربی و دیگر زندانیان می‌بایست امروز کنار خانواده هایشان باشند.
کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی
۲۰ فروردین ۱۳۹۹ – ۸ آپریل ۲۰۲۰