میشل پیکولی اسطورۀ بازیگری سینمای فرانسه و چهرۀ محبوب سینماگرانی چون ژان لوک گدار، لویی مال، بونوئل، آلفرد هیچکاک و کلود سُوته، در سن ٩٤ سالگی از دنیا رفت. نقش آفرینی او در فیلم هایی چون “جذابیت پنهان بورژوازی”، “تحقیر” و “زیبای روز”، از آثار به یاد ماندنی در سینمای جهان به شمار می روند.
میشل پیکولی بازیگر نامدار سینما و تئاتر فرانسه که در بیش از ٢٠٠ فیلم در ژانرهای مختلف به ایفای نقش پرداخته بود، روز سه شنبه ١٢ ماه مِه، بر اثر سکتۀ مغزی در سن ٩٤ سالگی چشم از جهان فرو بست.
خبر درگذشت این بازیگر نامدار فرانسوی، روز دوشنبه ١٨ ماه مِه توسط خانوادۀ او طی بیانیه ای در اختیار خبرگزاری فرانسه قرار گرفت. در این بیانیه که توسط ژیل ژاکوب دوست قدیمی این هنرمند و رئیس پیشین جشنوارۀ سینمایی کن، به خبرگزاری فرانسه ارسال شده، آمده است: «میشل پیکولی در تاریخ ١٢ ماه مِه، در آغوش همسرش “لودیوین” و فرزندانش “اینُورد” و “میسیا” به علت سکتۀ مغزی درگذشت.»
میشل پیکولی در تاریخ ٢٧ دسامبر سال ١٩٢٥ در پاریس به دنیا آمد، پدرش نوازندۀ ویولون و مادرش یک پیانیست فرانسوی بود. وی پس از گذراندن دوره های بازیگری، در سال ١٩٤٥ به طور حرفه ای پا به عرصۀ سینما و تئاتر گذاشت و با نقش آفرینی در نمایش هایی به نویسندگی اوژن یونسکو و ساموئل بکت با کارگردانانی چون “پیتر بروک” همکاری نمود. او در سال ١٩٥٥ در فیلم “کن کن فرانسوی” به کارگردانی ژان رنوار مقابل دوربین رفت و در دهۀ ١٩٦٠ و ١٩٧٠ میلادی با نقش آفرینی در آثار بزرگان سینما همچون ژان لوک گدار، کلود سوته، لوییس بونوئل، آلفرد هیچکاک و ژاک ریوِت، خوش درخشید و به اوج شهرت رسید.
میشل پیکولی در سال ١٩٥٦ در فیلم “مرگ در باغ” به کارگردانی لوییس بونوئل، به ایفای نقش یک کشیش پرداخت که این فیلم سرآغاز همکاری او و این کارگردان مشهور اسپانیایی در شش فیلم دیگر به نام های “خاطرات یک مستخدم”، “زیبای روز”، “راه شیری”، “جذابیت پنهان بورژوازی”، “شبح آزادی” و “میل مبهم هوس” بود.
او در سال ١٩٦٢ در فیلم “کلاه” به کارگردانی ژان پیر ملویل، نقش آفرینی نمود و در سال ١٩٦٣ با بازی در کنار بریژیت باردو در فیلم “تحقیر” به کارگردانی ژان لوک گدار، به اوج شهرت رسید. وی در این فیلم نقش یک فیلم‌نامه نویس را بازی کرد که برای بازنویسی “اودیسه” هومر استخدام شده است.
میشل پیکولی در سال ١٩٦٩ در فیلم “توپاز” به کارگردانی آلفرد هیچکاک به ایفای نقش پرداخت و در سال های میانی و پایانی کارنامۀ حرفه ای خود، به شمایل محبوب سینمای هنری و پیشرو فرانسه تبدیل شد. او که تجربۀ کارگردانی و تهیه کنندگی را نیز در کارنامۀ هنری خود به ثبت رسانده، در سال ١٩٩١ در فیلم “مزاحم زیبا” به کارگردانی ژاک ریوت ظاهر شد و از آخرین هنرنمایی های او بر پردۀ سینما می توان به نقش آفرینی در فیلم “موتورهای مقدس” به کارگردانی لئو کاراکس در سال ٢٠١٢ اشاره کرد. وی پیش از این نیز با این کارگردان فرانسوی، در فیلم “خون ناپاک” در کنار ژولیت بینوش همکاری کرده بود.
میشل پيكولى در فيلم‌هاى بسیاری با ژانرهایی متفاوت، به ایفای نقش پرداخت و در ارائۀ چهره‌اى طبيعى از شخصیت‌ها توانایی و مهارتی ویژه داشت. فيلم‌هايى چون “خاطرات يك خدمت‌کار”، “جذابيت پنهان بورژوازى” و “پرخورى بزرگ” از آثار به يادماندنى پیکولی در سینمای جهان به شمار می‌روند.
علاوه بر كاترين دنوو، رومى شنايدر ستاره معروف آلمانى هم از جمله بازیگرانی بود كه در فيلم‌هاى متعددی در كنار میشل پيكولى ايفاى نقش نموده، از جمله در فيلم “چيزهايى از زندگى” محصول سال ۱۹۶۹ كه يكى از ترانه‌هاى متن اين فيلم به نام “ترانه هلن” نیز با صداى میشل پيكولى و رومی شنايدر و با همراهى اركستر سمفونیک لندن و پاريس اجرا شده است.
میشل پيكولى جوايز متعددى دريافت كرده است که از میان آنها می توان به جايزۀ بهترين بازیگر مرد در جشنوارۀ كن در سال ۱۹۸۰، جايزه خرس نقره‌اى جشنواره بين‌المللى فيلم برلين در سال ۱۹۸۲، جايزه فرهنگ و هنر فرانسه در سال ۱۹۸۴، جايزه گلدن گلوب در سال ۱۹۹۷ و جايزه تئاتر اروپا در سال ۲۰۰۱ اشاره کرد.
میشل پیکولی در سال ٢٠١٥، با همیاری دوست قدیمی خود ژیل ژاکوب، زندگی‌نامۀ خود را با عنوان “من در رویاهایم زندگی کردم”، منتشر نمود. او در این کتاب در مورد مفاهیمی چون زندگی و مرگ نوشته است: «می خواستم زندگی هیچ‌گاه متوقف نشود اما از باز ایستادن آن گریزی نیست». آنچه از میشل پیکولی به یادگار مانده است، به مثابۀ گنجینه ای از میراث فرهنگی و هنری فرانسه به شمار می رود.
منبع: سایت رادیو بین المللی فرانسه به زبان فارسی، ۱۸ ماه مه ۲۰۲۰