به گزارش روابط عمومی بورس تهران، شاخص کل با ۱۲۲۴ واحد افزایش به رقم ۱۹۵۲۰۳ رسید.
شاخص بازار اول با ۸۵۸ واحد افزایش به ۱۴۵۴۲۵ واحد بالغ گردید و شاخص بازار دوم با ۲۶۵۱ واحد افزایش رقم ۳۸۱۰۴۹ واحد را تجربه کرد.
بیشترین تاثیر مثبت بر شاخص کل را چادرملو، گسترش نفت و گاز پارسیان، گروه مپنا، داروسازی زهراوی، صنایع پتروشیمی خلیج فارس، سرمایه گذاری نفت و گاز و پتروشیمی تامین، لابراتوار داروسازی دکتر عبیدی، کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران، سرمایه گذاری غدیر، پتروشیمی فجر و بانک پارسیان به نام خود اختصاص دادند.
از سویی دیگر بیشترین حجم معاملات را بانک پارسیان، سیمان فارس و خوزستان، سیمان کرمان، بانک پاسارگاد، سایپا، بانک ملت، ایران خودرو، چادرملو، گروه بهمن، سرمایه گذاری رنا، سرمایه گذاری سایپا، گروه مپنا، پتروشیمی آبادان، فولاد مبارکه اصفهان و صنایع ریخته گری ایران به نام خود ثبت نام کردند.
از نگاهی میتوان بازار بورس سهام هر کشور را بازتابی از توانایی یا ناتوانی مدیریت مالی هر کشوری دانست. از این‌رو با بررسی روند مالی کشور و رفتار خریداران و فروشندگان سهام در رویارویی با کاهش سهمگین ارزش ریال، دریافت که درخواست برای خرید یا فروش سهام تنها تلاشی برای از دست نرفتن ارزش ثروت است. شرکت‌هایی که خریدار خارجی یکراست یا با میانجی دارند، بیشتر از دیگر شرکت‌ها با درخواست برای خرید سهام روبه‌رو شده اند.
سه فاکتور بنیادین می‌تواند چرایی این رفتار خریداران را نشان دهد:
۱. شرکت‌های بزرگی هستندکه دارای املاک و مستغلات فراوانی هستند. آن‌ها همچنین دارای خط تولید یا دستگاه‌ها و تجهیزاتی هستند که با کاهش نرخ پول، دچار افزایش قیمت شده‌اند.
۲. از آنجایی که خریداران بزرگ کالاهای ساخته شده‌ی این شرکت‌ها در بیرون از ایران هستند، کاهش ارزش پول به کاهش هزینه‌ی تولید میانجامد و خرید از این شرکت‌ها برای خریداران بیرون از ایران، ارزانتر خواهد شد.
۳. بازار طلا، خانه و ارز به سیاست‌های خرابکارانه حکومتی فاسد و آشوب‌زده شده به گونه‌ای که برخی از دست‌اندرکاران آن اعدام شدند.
با آگاهی از فسردگی آماسیده(Stagflation) و کارکرد آن که رشد اقتصادی منفی، بی‌کاری گسترده، افزایش بیرون از مهار قیمت‌ها و بازار‌های ناامن است، تنها جایی که برای از بین نرفتن ثروت‌ها میتوان به سراغ آن رفت، بازار بورس اوراق بهادار می‌باشد.
در دوران احمدی نژاد هم به خاطر گسترش سیاست خصوصی سازی، شاخص‌های بورس به گونه‌ی چشمگیری افزایش میافت. اما پس از پایان هر رفتار مالی، شاخص‌ها با همان تندی کاهش میابند.
هر اندازه افزایش آرام و همیشگی شاخص‌ها نشانگر پویایی بازار و گردش خوب مالی است، اما نوسان‌های تند نشان از اقتصاد بیمار و مدیریت نادرست است.
گرازش از خبرگاه
خبرگزاری حزب سکولار دموکرات ایرانیان
