دانشمند لهستانی فرانسوی ماری کوری در سال ۱۸۶۷ در ورشو متولد شد و در ۱۹۳۴ در فرانسه درگذشت. او بهمراه همسرش پی یرکوری و هانری بکرل در ۱۹۰۳ جایزه نوبل فیزیک در مورد رادیواکتیویته را دریافت کرد و ۱۹۱۱ جایزه نوبل شیمی در مورد «پلونیوم» و «رادیوم» را از آن خود ساخت.
ماری کوری اولین زنی بود که جایزه نوبل را بدست آورد. او در سال ۱۸۹۱ برای درس به پاریس می آید و با آغاز درس و کار آزمایشگاهی علاقه اش به علم فیزیک گسترش یافت. در دوره دانشگاهی با پی یر کوری اشنا شد و در ژوئیه ۱۸۹۵ ازدواج کرد. ماری کوری در ۱۹۰۶ اولین استاد زن در دانشگاه سوربن می‌شود. پیشرفت های او چشم‌گیر بود ولی جامعه مردسالار آن زمان موانع بی‌شماری در برابر او بوجود اورده بود. در ابتدا کمیته جایزه نوبل فقط پی یر کوری را برای دریافت جایزه تعیین نمود و خوشبختانه همسرش گفت از دست‌اوردهای علمی ماری کوری قاطعانه دفاع می‌کنم. برای بودجه آزمایشگاهی و کار استادی مخالفت جامعه مردسالار بی اندازه بود.
پنج سال پس از مرگ همسرش ماری کوری نسبت به دستیارش علاقه پیدا کرده و عاشق می‌شود. بسرعت احزاب دست راستی و افکار عمومی جامعه علیه ماری کوری بسیج می‌شوند و او را بعنوان «خارجی و خائن و مبتکر زهر رادیواکتیو» در روزنامه ها افشا می‌کنند.
ماری کوری دلیر و با شخصیت قوی بود و علیرغم تمام فشارهای مردسالار و ضدخارجی ایستاد. پشتکار او در پژوهش های علمی و مقاومت او علیه فرهنگ عامیانه ضد زن، بمرور احترام جامعه را نسبت به او برانگیخت. او آگاه بود که رادیواکتیو برای پزشکی بسیار مهم بوده و مبارزه علیه سرطان و انجام رادیولوژی در گرو همین دانش است و در ضمن ماری کوری به خطر مهلک اتم آگاه بود.
فیلم تازه مرجان ساتراپی بنام «رادیواکتیو» در باره ماری کوری است. مرجان ساتراپی در فرانسه با کتاب «پرسپولیس» معروف شد و سپس کارگردانی فیلم «پرسپولیس» و فیلم های دیگر او را به یک شخصیت هنری مسلم تبدیل ساخت. کارگردانی این فیلم با زبردستی تمام صورت گرفته و فیلمبرداری با کیفیت همراه است. این فیلم شخصیت ماری کوری را به نمایش می‌گذارد و در ضمن دو وجهه متضاد علم را بروشنی ترسیم می‌کند. مبارزه با بیماری سرطان و نیز استفاده خطرناک از اتم در ساختن بمب اتم، در این فیلم پررنگ است و مرجان ساتراپی با مهارت فاجعه انفجار بمب در نوادای امریکا، انداختن بمب های آمریکایی علیه شهرهای ژاپن و انفجار نیروگاه اتمی چرنوبیل، را نشان می دهد. این فیلم یک بینش اکولوژیستی علیه اتم را بیان می‌کند و بطرز آشکار پیکار زن برای پیشرفت اجتماعی را منعکس می‌کند.
منبع: دکتر جلال ایجادی، ۱۲ ژوئیه ۲۰۲۰