دوشنبه ۲۷ مرداد چندین شهر ایران باز شاهد اعتصاب کارگرانی بود که از فقر و بیکاری، تبعیض و تحقیر به تنگ آمده‌اند و تحمل نمی‌کنند بار بحران و ورشکستگی اقتصاد بیش از پیش بر دوش آنان افکنده شود. مسئولان اما آنجا که ناگزیر می‌شوند در باره اعتراض و اعتصاب کارگران سخنی بگویند کماکان به وعده‌های کلی و فرافکنی بسنده می‌کنند.
وزیر نفت هم که پس از ۱۷ روز اعتصاب کارگران پروژه‌ای نفت و پتروشیمی و نیروگاه‌های برق سرانجام به سخن آمده بود، علاوه بر فرافکنی، خواست افزایش دستمزد کارگران را محکوم کرد؛ انگار که کارگران مسبب مشکلات کشور هستند از آن‌ها خواست «وضع کشور» را در نظر بگیرند.
دوشنبه ۲۷ مرداد، کارگران نیشکر هفت‌تپه برای ۶۴مین روز اعتصاب و مقابل فرمانداری شوش تجمع کردند. کارگران پروژه‌ای نفت و پتروشیمی و نیروگاه‌های برق چند استان ۱۷مین روز اعتصاب خود را برگزار کردند و کارگران شرکت هپکو برای ۱۳مین روز دست به اعتصاب و تجمع زدند.
خبرهایی از چند تجمع دیگر نیز در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد. از جمله:
− تجمع گوجه‌داران کرمانشاه در اعتراض به پایین بودن قیمت گوجه‌فرنگی مقابل استانداری،
− تجمع کارکنان و گردانندگان مجتمع گاو شیری اندیمشک که در آستانه ورشکستگی و بیکاری قرار دارند مقابل فرمانداری،
− و تجمع ده‌ها کارگر بیکار شده مقابل اداره کار شعبه افسریه در تهران که خواستار دریافت بیمه بیکاری بودند.
در روزهای گذشته همچنین کارگران زن و مرد شرکت بازیافت زباله اهواز، رانندگان اتوبوس بخش خصوصی، معلمان مدارس خصوصی، پرستاران، کارگران کنتور سازی قزوین، آموزشیاران نهضت سوادآموزی، کارگران شهرداری در چند شهر، بازنشستگان تامین اجتماعی در چند نقطه کشور و کارگران راه‌آهن از جمله در اراک، تهران، البرز، و خراسان اعتصاب و تجمع کرده‌اند.
اعتصاب نفت: زنگنه عصبانی است
اعتصاب سراسری کارگران پروژه‌ای نفت و پتروشیمی و نیروگاه‌های برق به طور همزمان روز ۱۱ مرداد آغاز شده و ادامه دارد. اعتصاب‌کنندگان خواستار امنیت شغلی، پرداخت حقوق‌های معوقه، افزایش حقوق، بهبود وضعیت خوابگاه‌ها و سرویس‌های حمل و نقل و سایر امکانات رفاهی و حق ایجاد سندیکای کارگری هستند. در برخی مناطق نیز کارگران به طور صریح خواستار جمع‌کردن بساط شرکت‌های پیمانکاری شده‌اند.
این اعتصاب که به لحاظ همزمانی و گستردگی در نقاط مختلف کشور در سه دهه اخیر بی‌سابقه است در تداوم به بیش از ۲۰ پالایشگاه و نیروگاه برق گسترش یافت. بیشتر کارگران کارگاه‌ها را ترک کردند و به شهرهای محل زندگی خود بازگشتند. اعتصاب با سانسور خبری شدید در رسانه‌های داخل مواجه شد. اما پایداری کارگران سرانجام وزیر نفت را به حرف آورد. او ناگزیر شد در جمع خبرنگاران به طور صریح درباره خواست‌های کارگران موضع بگیرد.
بیرن نامدار زنگنه در هفدهمین روز اعتصاب سراسری کارگران ابتدا درباره بخش زیادی از کارگران که توسط پیمانکاران دسته دوم کار می‌کنند، و پیمانکار آن‌ها به واسطه‌ی پیمانکار بزرگ‌تری به وزارت نفت متصل است، از وزارت نفت رفع مسئولیت کرد و گفت: «برخی از این اعتراضات مربوط به پیمانکاران دسته دوم بوده که بعضا ربطی به نفت نداشته است».
اما وزیر نفت درباره مطالبات سایر کارگران پروژه‌ای نیز به جای این که توضیح دهد در بیش از دو هفته‌ای که اعتصاب ادامه دارد چه اقدامی انجام داده، به وعده‌های کلی برای آینده‌ای نامعلوم بسنده کرد و گفت «اگر لازم باشد که از کارفرما بخواهم وظایف خود را انجام دهد کوتاهی نمی‌کنم». ولی او درباره خواست افزایش دستمزد صراحت داشت. بیرن نامدار زنگنه دوشنبه ۲۷ مرداد گفت:
«… اما اگر فراتر از این باشد همه باید وضع کشور را در نظر بگیریم. مثلا اگر کسی بگوید من دو برابر حقوق می‌خواهم و حقوق خود را نیز دریافت کرده باشد و شرایط دستمزد هم رعایت شده باشد من کاری نمی‌توانم بکنم».
وعده‌های دادستان کل پس از ۱۳ روز اعتصاب کارگران هپکو
کارگران شرکت هپکو ی اراک دوشنبه در ۱۳مین روز اعتصاب بر خواست خلع ید از مدیریت شرکت، راه‌اندازی تولید و پرداخت حقوق عقب‌مانده خود پافشاری کردند. منتظری دادستان کل کشور وعده داد روز چهارشنبه در جلسه‌ای برای بررسی وضعیت هپکو شرکت و مطالبات کارگران را پیگیری کند.
به گفته‌ی کارگران، مدیریت در دو ماه گذشته حتی حضور فیزیکی در شرکت نداشته و اقدامی در جهت راه‌اندازی تولید انجام نداده است.
دولت پس از کشاکش بسیار در حالی که قرار بود هپکو را به شرکت ایمیدور واگذار کند، به ناگهان اعلام کرد هپکو را در ازای بخشی از بدهی‌های خود به سازمان تامین اجتماعی واگذار خواهد می‌کند.
این دست به دست شدن نیز مشکل رکود تولید را برطرف نکرد و کارگران بلاتکلیف و نگران از آینده شغلی به حال خود رها شده‌اند.
۶۴ روز اعتصاب در نیشکر هفت‌تپه: نه دولت، نه حاکم، نیستند به فکر ملت!
کارگران نیشکر هفت‌تپه دوشنبه در حالی روز ۶۴ اعتصاب خود را آغاز کردند که برغم تمام وعده‌ها و جلسه‌ها در تهران و شوش هنوز تغییری در وضعیت کارگران صورت نگرفته و شعار «نه دولت، نه حاکم، نیستند به فکر ملت!» به شعار روز کارگران تبدیل شده است.
آن‌ها چهار ماه است حقوق نگرفته‌اند. کارگران و خانواده‌های آن‌ها تحت فشار فقر و گرسنگی قرار دارند. برخی که دیگر نمی‌توانند برای تهیه مایحتاج خود از کسی قرض بگیرند، وسایل خود و حتی فرزندانشان را به فروش گذاشته‌اند. یکی از کارگران امروز در گزارش اعتصاب نوشت:
«امروز یک صحنه جلو فرمانداری دیدم، دوست داشتم زمین دهن باز کند و داخلش فرو برم. یکی از کارگرها رو دیدم امروز خیلی پکره، بهش گفتم چی شده انگار کشتی‌هات غرق شده؟!
دیدم با یه بغضی مثل مادر مرده‌ها گفت دیروز دیگه هیچی تو خونه نداشتیم و دیگه کسی هم نبود که ازش قرض بگیرم، مجبور شدم دختر سه سالم رو صدا کنم و گوشواره‌هاش رو از گوشش باز کنم تا بفروشم و برم یک کم موادغذایی برای خونه بگیرم. زمانی که که گوشواره‌ها رو باز می‌کردم، دخترم هق‌هق گریه‌هاش بلند شد».
کارگران خواستار خلع ید از کارفرمای فعلی، که به اختلاس یک و نیم میلیارد دلاری متهم است، و بخش خصوصی شده و خواستار بازگرداندن مالکیت شرکت به دولت و نظارت مستقسیم کارگران بر امور آن هستند. آن‌ها امروز بر خواست‌های خود تاکید کردند:
پرداخت فوری حقوق‌های معوقه و تمدید دفترچه بیمه
بازگشت به کار فوری همکاران اخراج شده از جمله اسماعیل بخشی، ایمان اخضری، سالار بیژنی و محمد خنیفری،
بازداشت و محاکمه اسد بیگی و رستمی
خلع ید فوری از کارفرمای اختلاسگر و بخش خصوصی از هفت‌تپه
بازگرداندن فوری ثروت‌های اختلاس شده به کارگران
پایان کار مدیران بازنشسته
عادل سرخه یکی ار نمایندگان کارگران امروز طی سخنانی در تجمع کارگران مقابل فرمانداری شوش درباره بی‌اعتنایی مسئولان به وضعیت نیشکر هفت‌تپه و خواست‌های کارگران اعتصابی گفت مسئولان در دولت، قوه قضائیه و مجلس درگیر اختلاف‌های جناحی و حزبی خود هستند و به سرنوشت کارگران و هفت‌تپه نمی‌اندیشند. او بر ادامه اعتصاب تا رسیدن کارگران به خواست‌های خود تاکید کرد.
برگرفته از سایت رادیو زمانه
۲۸ امرداد ۱۳۹۹ – August 18th, 2020