صدها نفر از خانواده‌های اعدامیان تابستان سال ۶۷، با انتشار نامه سرگشاده‌ای، خواهان روشن شدن تمامی حقیقت و پاسخگویی همه مسئولان و دست‌اندرکاران حکومت نسبت به اعدام‌ها شدند.
در نامه‌ای که توسط نزدیکان و بستگان اعدام‌شده‌های سال ۶۷ منتشر شده، با بررسی شرایط آن روزها در ایران، سؤال‌هایی از مسئولان وقت حکومت اسلامی و افکارعمومی، پرسیده شده است. آنها همچنان خواهان آشکار شدن این مسئله هستند که چرا متهمان در سال ۶۷، بدون اطلاع خانواده اعدام شده و حتی محل دفن‌شان نیز اعلام نشده است.
در ادامه متن با اشاره به اینکه مسئولیت جنایت حاکمان رژیم اسلامی تنها محدود به اعدام‌های سال ۶۷ نیست، مسئله شکنجه‌های وحشیانه پیش از آن رخداد، دادرسی‌های ناعادلانه و کل اعدام‌های دهه ۶۰، مورد تأکید قرار گرفته است.
نویسندگان با اشاره به اینکه جنایت علیه بشریت، شامل مرور زمان نمی‌شود و باتوجه به اینکه اعدام‌های سال ۶۷ می‌تواند جنایت علیه بشریت باشد، معتقدند که تا زمان برگزاری دادگاه عادلانه و علنی، پرونده اعدام‌های ۶۷، همچنان مفتوح است.
در تابستان سال ۶۷، تعداد زیادی از زندانیان سیاسی عموماً منتسب به احزاب و گروه‌های چپ‌گرا و مجاهدین خلق، با حکم روح‌الله خمینی، رهبر وقت رژیم اسلامی، بدون محاکمه و به شکل مخفیانه اعدام شدند. آمارهای مختلفی از این رخداد منتشر شده و تعداد کشته شده ها از سه هزار تا سی هزار نفر نیز بیان شده است. مرتضی اشراقی، ابراهیم رئیسی، حسینعلی نیری، مصطفی پورمحمدی که از عاملان اصلی این اعدام‌ها بودند، با نام «هیئت مرگ» شناخته می‌شوند.
در بخش از نامه خانواده‌های قربانیان این جنایت آمده است که هر فرد یا جریانی که در دوران وقوع این اعدام‌ها به طرق مختلف مسئولیت داشته و حتی در برابر آن سکوت کرده است، می‌بایست در مورد آن پاسخگو باشد و هر کس سعی کند نقش سران نظام اسلامی ایران و شخصیت‌های مهم و تأثیرگذار آن را در این جنایت‌ها را انکار و پرده پوشی کند، در راستای فریب افکارعمومی و انکار واقعیت عمل کرده و ما در برابر آن خواهیم ایستاد.
اما آنچه که این روزها مورد توجه طیف اصلاح‌طلب و حامیان جنبش سبز قرار گرفته، نقش میرحسین موسوی در آن اعدام هاست. اخیراً گروهی از افراد عموما اصلاح‌طلب در داخل و خارج از کشور، تلاش کردند تا این نکته را ثابت کنند که میرحسین موسوی از روند اجرای اعدام‌ها بی‌اطلاع بوده است. بااین حال سازمان عفو بین‌الملل با انتشار مدارکی اعلام کرده که دست‌کم برخی از اعضای دولت و دیپلمات های خارج از کشور در آن زمان، از وقوع اعدام‌های دسته جمعی مطلع بوده‌اند. عفوبین‌الملل همچنین به مصاحبه‌ای از میرحسین موسوی با تلوزیون اتریش اشاره کرده که نشان می‌دهد در زمان عملیات مرصاد، موسوی مقابله با زندانیان حامی سازمان مجاهدین خلق را مشروع می دانسته است.
در نامه با اشاره به دلبستگی برخی از حامیان موسوی به او، تلاش‌های این گروه را تحریف واقعیت انکارناپذیر دانستند و با حمایت از عفو بین الملل اعلام کردند که حمله به سازمان عفو بین‌الملل آگاهانه و هدفمند است و در راستای سلب مسئولیت و پاسخگویی از او قرار دارد. امضاکنندگان نامه معتقدند که موسوی به همراه سایر مسئولان حکومت ایران، ۳۲ سال است که قتل عام تابستان ۶۷ را انکار، تحریف و پرده پوشی می‌کنند. همچنین از میرحسین موسوی سوال شده که چرا با توجه به اینکه خودش مورد ظلم حکومت واقع شده، همچنان از افشای واقعیت طفره می رود.
طی هفته‌های اخیر و پس از انتشار متنی از سوی سازمان عفو بین‌الملل مبنی بر آگاهی میرحسین موسوی از روند اعدام‌های سال ۶۷، بسیاری از حامیان نخست وزیر آن سال‌های حکومت اسلامی، نسبت به این موضع سازمان عفو بین‌الملل واکنش نشان دادند و آن را غیرمنصفانه دانستند. این افراد معتقدند باتوجه به اینکه موسوی در آن زمان نفوذ خود را در حکومت ازدست داده بوده و گروه حاکم بر قوه قضائیه نیز از طیف مخالف او بودند، توان جلوگیری از اعدام‌ها را نداشته و تا مدت ها نیز از ماجرا بی‌خبر بوده است. همچنین این گروه از حامیان موسوی به فایل صوتی دیگری از او اشاره می‌کنند و مدعی هستند این فایل نشان می دهد که موسوی مخالف اعدام‌ها بوده اما کاری از دستش بر نمی‌آمده است.
در ادامه نامه خانواده اعدامیان سال ۶۷، به نقش آیت‌الله حسینعلی منتظری هم اشاره شده است. در این بخش پرسیده شده که ایشان علیرغم مخالفت جسورانه با کشتار زندانیان سیاسی، چرا خانواده‌های آنها را مطلع نساخت و چرا شخصاً به حضور آیت‌الله خمینی، رهبر وقت حکومت اسلامی نرفت تا جلوی ماجرا را بگیرد.
این بخش به اقدام حسینعلی منتظری، قائم‌مقام وقت رهبر رژیم اسلامی اشاره دارد. در فایل صوتی که بعداً از او منتشر شد، مشخص شد که وی تلاش کرده تا جلوی اعدام‌ها را بگیرد و آن را متوقف کند. بااین حال به نظر می‌رسد گروه با نفوذی در حکومت، جلوی دیدار مستقیم او با روح الله خمینی را گرفته‌اند و حتی شائبه نرسیدن نامه انتقادی وی به رهبر وقت رژیم اسلامی وجود دارد.
در بخش پایانی نامه، با انتشار لیستی از مسئولان وقت حکومت اسلامی و افراد مطلع از کشتار در سال ۶۷، هر کدام از آنها را مسئول بخشی از جنایت هولناک دانسته و خواهان پاسخگویی همه آنها شده‌اند.
منبع: سایت بریتانیائی ایندیپندنت به زبان فارسی، ۶ اکتبر ۲۰۲۰