متن زیر استعفانامه «محمود قراول»، رئیس «اداره انجمن اولیا و مربیان آموزش و پرورش» استان خراسان رضوی است. او در استعفانامه خود نوشته: «می‌خواهم درآستانه‌ی وداع با پست اداری بر پیکر آموزش و پرورش که از عفونت تملق و تظاهر و تحقیر آماسیده است تازیانه‌ی بیداری را فرود آورم تا شاید در حجم متراکم غفلت و خودخواهی، افرادی تلنگری بخورند و خواب خفتگان را در گذرگاه فساد و تباهی کمی آشفته کنند تا ره گم کردگان را راهی نشان بدهند.»
محمود قراول می‌نویسد: «آموزش و پرورش ما سالهاست که به مانع توسعه تبدیل شده است و اگر متولیان آن همچنان سرگرم ملاعبه و معاشقه با پست و پول و شهرت و بی‌مایگی و حقارت باشند دیگر امیدی به نجات از ورطه‌ی بی‌فضیلتی و کم‌خردی و افسردگی نمی‌ماند.»
در ادامه متن کامل نامه او را با هم می‌خوانیم: با سلام؛ این جانب “محمود قراول “رئیس اداره انجمن اولیا و مربیان استان به بهانه‌ی تودیع وظیفه دارم خیرخواهانه و برای ادای دین به آموزش و پرورش مواردی را که به ذهنم می‌رسد به عنوان هشدار یادآور شوم چرا که همین تجربه‌ی اندک پست اداری و وظیفه‌ی ملی و معلمی مرا به بیان صریح و صادقانه‌ی این هشدارها متعهد می‌کند.
در ابتدا از همراهی و موافقت آقای دکتر خدابنده، مدیر کل محترم، با استعفای اینجانب که مدت‌هاست به دفعات درخواست شده بود، سپاس گزاری می‌کنم.
من در این نوشته که به مثابه تودیع است بنا ندارم مثل خداحافظی‌های مرسوم و متعارف که مشحون از تعریف و تواضع -این دو بلای ویرانگر فرهنگ ایرانی- است ، با دوستان و همکاران خداحافظی کنم بلکه می‌خواهم درآستانه‌ی وداع با پست اداری بر پیکر آموزش و پرورش که از عفونت تملق و تظاهر و تحقیر آماسیده است تازیانه‌ی بیداری را فرود آورم تا شاید در حجم متراکم غفلت و خودخواهی، افرادی تلنگری بخورند و خواب خفتگان را در گذرگاه فساد و تباهی کمی آشفته کنند تا ره گم کردگان را راهی نشان بدهند.
آموزش و پرورش هر کشوری مهم‌ترین عامل پیشرفت و توسعه‌ی آن کشور محسوب می‌شود اما آموزش و پرورش ما سالهاست که به مانع توسعه تبدیل شده است و اگر متولیان آن همچنان سرگرم ملاعبه و معاشقه با پست و پول و شهرت و بی مایگی و حقارت باشند دیگر امیدی به نجات از ورطه‌ی بی فضیلتی و کم خردی و افسردگی نمی‌ماند.آموزش و پرورش ما زمانی می‌تواند بستر ساز توسعه باشد که:
۱)افراد آزاده، محکم، شجاع و اهل درد و وطن دوست فارغ از تنگ نظری‌های سیاسی و ایدئولوژیک زمام امور را به دست گیرند. پست‌های اداری محملی شده است برای کسب نانی و نامی. طبیعی است که در این صورت افراد توان بیان حقایق و نظرات خود را ندارند و باید آن بگویند که سلطان می‌پسندد.
۲) آموزش و پرورش باید از دستبرد ماجراجویانه‌ی نهادهای نظامی و امنیتی و دینی و سیاسی برکنار بماند نه این که بازار بورس نمایندگان مجلس و اعوان و انصارشان قرار گیرد به گونه‌ای که مدیر کل و یا حتی وزیر برای انتصاب یا برکناری یک مدیر مدرسه تحت فشار قرار گیرد.
۳) بختک شوم تحقیر و ترس از ناامنی معیشتی و اجتماعی معلم این مملکت را زبون و ناتوان کرده است. تا معلمان ما باسوادترین، کتابخوان ترین، متشخص ترین، رهاترین و صادق ترین افراد جامعه نباشند قادر به تربیت شهروندانی قانونمند، باشخصیت، شجاع، وطن دوست و اهل شفقت و مدارا و نوع دوست و فداکار نخواهند بود و رشد و پیشرفتی نیز حاصل نخواهد شد. به اندازه کافی زمان از دست داده ایم، مدیران نظام باید برای بهبود معیشت و جایگاه معلمان با عزمی جدی وارد میدان شوند.
۴)قرن‌هاست جامعه‌ی ایران گرفتار تملق، ریاکاری و حقارت شده است. امروز این بلای ویرانگر ابعاد عمیق تر ، پیچیده تر و گستردگی بیشتری به خود گرفته است. آموزش و پرورش نیز در دستان آلوده‌ی این فرهنگ منحط و توسعه کش گرفتار آمده است به گونه‌ای که مصداق این سخن دردناک فروغ شده است که می‌گوید: “و این جهان پر از صدای پاهای مردمی است که هم چنان که تو را می‌بوسند، در ذهن خود طناب دار تو را می‌بافند”
در چنین جامعه‌ای شایستگان و آزادگان جز انزوا گرفتن و کناره رفتن چاره‌ای ندارند. باید صاحبان خرد و اندیشه میدان دار تعلیم و تربیت بشوند.
۵) استخدام افراد عموما ناتوان، بی علاقه، کم سواد و بی انگیزه برای امر خطیر و بی بدیل معلمی، خیانت بزرگی به ایران و آیندگان است. گویا آموزش و پرورش بنگاه اشتغال بی کاران و بازمانده از همه جاست.
هنر معلمی باید آن قدر جاذبه داشته باشد که نخبه ترین و با شخصیت ترین تحصیل کردگان رشته‌های مختلف عهده دار آن باشند تا بتوانند نسلی فرهیخته تربیت کنند و جامعه‌ای به سامان بسازند تا مبادا تمدن ایرانی دچار انحطاط شود چرا که به گفته‌ی دکتر خانلری: “ملتی که روبه انقراض می‌رود نخست به دانش و فضیلت بی اعتنا می‌شود”.
ساحت انجمن اولیا و مربیان خوشبختانه هنوز از شر این آفات در امان مانده است. شاید روزی جاه طلبان و فرصت طلبان برای مقاصد خودخواهانه‌ی خود به سراغ انجمن هم بیایند و آن را پله‌ی ترقی و کسب قدرت کنند.
امیدوارم همکاران ارجمندم در انجمن اولیا و مربیان و اولیای محترم دانش آموزان به سودای خدمت به آموزش و پرورش مشتاقانه و از سر اخلاص به کار بپردازند.
در پایان از تمام همکاران محترم و اولیای ارجمند سپاس گزاری کرده حلالیت می‌طلبم و برای جملگی آنان روزهایی خوش،دل‌هایی خرم و عمری با عزت آرزو می‌کنم.
ارادتمند همگی عزیزان و خاک پای آموزش و پرورش
محمود قراول
رئیس سابق اداره‌ی انجمن اولیا و مربیان استان خراسان رضوی
۱۴۰۰/۷/۳
برگفته از سایت ایران امروز، ۲ اکتبر ۲۰۲۱