وزارت امور خارجه رژیم اسلامی حاکم بر ایران از روز چهارشنبه هشتم دی‌ماه «سامانه پرسمان تردد» را در سایت «مدیریت یکپارچه خدمات کنسولی» راه‌اندازی کرد. حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در جلسه شورای عالی ایرانیان خارج از کشور درباره هدف راه‌اندازی سامانه پرسمان تردد، گفت: «ایرانیان خارج از کشور می‌توانند با ارائه کمترین اطلاعات از اینکه آیا بعد از ورود می‌توانند از کشور خارج شوند، ظرف ۱۰ روز آگاهی یابند».
او نخستین روزهای ماه آذر نیز درباره رفت‌وآمد ایرانیان خارج از کشور در اینستاگرام خود نوشته بود: «ممکن است این نگرانی در بین برخی از ایرانیان در خارج از کشور وجود داشته باشد که به هنگام ورود به کشور در فرودگاه‌ها دچار مشکل شوند، در این چارچوب، سامانه‌ای در سایت وزارت خارجه در حال بارگذاری است که به این افراد در این زمینه راهنمایی و مشخص می‌کند که شما هیچ مشکلی برای ورود و برگشت ندارید و اگر مشکلی پیش آمد وزارت خارجه مسئول است و ما این مسئله را تضمین می‌کنیم.»
سامانه پرسمان تردد، در وب‌سایت مدیریت یکپارچه خدمات کنسولی با نام اختصاری «میخک» راه‌اندازی شده است. ایرانیان خارج از کشور برای آگاهی از وضعیت تردد خود باید نشانی ایمیل خود را به سامانه بدهند و از طریق رمز یکبار مصرف که به ایمیل آنان ارسال می‌شود به سامانه وارد می‌شوند.
کاربران پس از ورود باید اطلاعات شخصی خود را وارد کنند. این اطلاعات موارد متعددی را شامل می‌شود؛ از نام و نام‌خانوادگی گرفته تا کشور محل اقامت. در مرحله بعد نیز بارگذاری تصویر صفحه اول شناسنامه و گذرنامه ضروری است. پس از وارد کردن اطلاعات به کاربران گفته می‌شود که نتیجه نهایی به آنان اعلام خواهد شد.
راه‌اندازی این سامانه در سایت وزارت امور خارجه با واکنش کاربران شبکه‌های اجتماعی که در خارج از کشور زندگی می‌کنند، روبه‌رو شد. به باور اغلب آنان این اقدام دولت ایران «فریب‌کارانه» است و با هدف به دام انداختن منتقدان خارج از کشور انجام شده است.
در طول ۴۳ سال گذشته تعداد زیادی از فعالان مدنی، رسانه‌ای، سیاسی و فرهنگی به دلیل محدودیت‌ها و ممنوعیت‌هایی که جمهوری اسلامی ایران، برای آنها ایجاد کرد مجبور شدند کشور خود را ترک کنند. بسیاری از آنان در کشورهای دیگر به موقعیت‌های شغلی و علمی قابل‌توجهی دست یافتند و برخی نیز شرایط سختی را در غربت تجربه کردند. این افراد می‌دانند که در صورت بازگشت به ایران حتی اگر با خطر دستگیری، شکنجه و زندان هم مواجه نشوند، امکان ادامه فعالیت‌های اجتماعی، فرهنگی و رسانه‌ای خود را ندارند.
ابراهیم رئیسی و مدیران دولتی او از ابتدای شروع به کار دولت سیزدهم همواره ادعا کرده‌اند که ایرانیان خارج از کشور مشکلی برای ورود به ایران ندارند و «کسی ممنوع‌الورود نیست».
بااین‌حال نگاهی به سرنوشت افرادی که با وعده مقام‌های جمهوری اسلامی به ایران بازگشتند نشان می‌دهد که اغلب آنان یا به زندان افتادند یا برای همیشه از ادامه فعالیت و کار محروم شدند.
تابستان ۱۴۰۰ وقتی غلامحسین محسنی اژه‌ای، رئیس قوه‌قضاییه مدعی شد که هیچ ایرانی ممنوع‌الورود نیست، کیانوش سنجری، روزنامه‌نگار در توییتی نوشت که سال ۱۳۹۵ پس از ۱۰ سال اقامت در خارج از کشور به ایران بازگشت و پس از مدت‌ها «بازجویی و شکنجه در سلول انفرادی»، سه سال زندانی شد.
حبیب محبیان، خواننده نیز سال ۱۳۸۸ نامه‌ای به محمود احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور وقت ایران نوشت و خواستار بازگشت به کشور شد. جمهوری اسلامی ایران اگرچه به او اجازه بازگشت به کشور را داد اما حبیب امکان ادامه فعالیت‌های هنری خود را از دست داد و وزارت ارشاد تا پایان عمرش مجوز آلبوم جدید او را صادر نکرد.
حمیدرضا شاه‌آبادی، معاون هنری وقت وزارت ارشاد در دولت دهم که اجازه انتشار آلبوم او را نداد، اردیبهشت سال ۱۳۹۹ از تصمیم خود دفاع کرد و هنرمندانی مثل حبیب را نماد تفکری خواند که در «دل دشمن» زندگی کرده‌اند.
برگرفته ای از سایت ایندیپندنت فارسی، ۳۱ دسامبر ۲۰۲۱