مسابقات پارالمپیک پکن روز جمعه، چهارم مارس آغاز شد. هرچند تهاجم روسیه به اوکراین بر این دوره از مسابقات پارالمپیک تاثیر گذاشته است، بااین‌حال صدها ورزشکار در این مسابقات شرکت کرده‌اند. کمیساریای عالی سازمان ملل در امور مهاجران نیز تیم پارالمپیک پناهجویان جهان را به این مسابقات اعزام کرده است.
عباس کریمی، شناگر معلول افغانستانی که از قهرمان‌های وزرش شنای معلولان است و سال ۲۰۲۰ در پارالمپیک توکیوی ژاپن شرکت کرده بود، در مطلبی که به روزنامه گاردین فرستاده است می‌گوید جهان باید به وضعیت میلیون‌ها معلول توجه جدی‌تری داشته باشد.
او در این مقاله نوشت: «ورزش برای من فرصت‌های زیادی را فراهم کرده است و تمام معلولان جهان شایستگی به‌دست آوردن این فرصت‌ها را دارند. او از مشکلات خود در زمان تولد و کودکی‌‌اش صحبت می‌کند. کریمی می‌گوید در بیشتر موارد، تولد یک کودک یک جشن و یک هدیه است. این فرصتی است برای شادی و هیجان خانواده برای این‌که این کودک در آینده چه کارهای خواهد کرد. اما وقتی من به دنیا آمدم خانواده‌ام گریه کردند؛ از غم و از ترس گریه می‌کردند. در دنیای ما تولد کودک معلول یک هدیه تلقی نمی‌شود، آن‌ها متفاوت‌اند و در بسیاری از نقاط جهان، متفاوت بودن چیز خوبی نیست و حتی می‌تواند خطرناک باشد.»
کریمی نوشت: «من در افغانستان بدون دست متولد شدم. در کودکی، درحالی‌که خانواده‌ام از من حمایت می‌کردند، دنیای اطرافم از من حمایت نمی‌کرد. هفت ساله بودم که متوجه شدم زندگی من متفاوت خواهد بود. در مدرسه مورد آزار و اذیت قرار گرفتم و باعث شد که احساس حقارت کنم. تنها زمانی که شنا را کشف کردم، سرانجام احساس کردم که پذیرفته شدم. آب به من احساس امنیت و احساس زنده بودن می‌داد. این زمانی بود که من سفری را آغاز کردم و تلاش کردم موانع را از میان بردارم و به دیگران نشان دهم که افراد دارای معلولیت می‌توانند فعال باشند و ظرفیت‌های خود را به‌کار بگیرند.»
عباس کریمی با این‌که اهداف بزرگی داشت، اما با چالش بزرگی روبه‌رو شد. او که در آب همیشه احساس امنیت می‌کرد، در خارج از آب و در میان هموطنانش احساس امنیت نداشت. به همین دلیل مجبور شد تا کشورش را ترک کند و در جست‌وجوی مکانی باشد که زمینه تحقق اهدافش را برایش میسر کند. او در ۱۶ سالگی مانند ۱۲ میلیون معلولی که به دلیل آزار و اذیت، خشونت و نقض حقوق بشر ناچار به مهاجرت شدند از افغانستان خارج شد.
عباس کریمی در ۱۶ سالگی از افغانستان خارج شد و چهار سال در ترکیه زندگی کرد. ازآنجا به وسیله کمیساریای عالی پناهجویان به آمریکا منتقل شد و دوره تازه‌ای از زندگی را در این کشور آغاز کرد. عباس کریمی در سال ۲۰۱۷ در مسابقات جهانی مکزیک در شنای ۵۰ متر، برنده مدال نقره جهانی شد. او سپس در سال ۲۰۲۰ در پارالمپیک توکیو شرکت کرد. عباس کریمی عضو تیم پارالمپیک پناهجویان جهان بود که سازمان ملل متحد تاسیس و پناهجویان را از سراسر جهان زیر یک پرچم جمع کرد. هرچند عباس کریمی در این دوره مسابقات به فینال مسابقات نیز رسید، اما نتوانست مدالی را به دست بیاورد.
او هرگز انگیزه‌اش را برای مبارزه و مسابقه دادن از دست نداده است و می‌گوید: «با توجه به برگزاری بازی‌های پارالمپیک زمستانی که قرار است در ۴ مارس در پکن افتتاح شود، بی‌تردید ما پیشرفت زیادی کرده‌ایم، اما هنوز راه درازی در پیش داریم. تا زمانی که حقوق ما در جامعه‌ای فراگیر به‌طور کامل رعایت و حمایت نشود، فرصت‌های یکسانی برای مشارکت و پیشرفت نخواهیم داشت.»
برگرفته از سایت ایندیپندنت فارسی، ۶ مارس ۲۰۲۲