هری کوبرن
به گفته محققان امپریال کالج لندن، این مطالعه نشان می‌دهد که این ترکیب راه ارتباطی میان قسمت‌های مختلف مغز را «باز می‌کند» و می‌تواند درمانی برای تسکین افسردگی باشد. آنان گفته‌اند شاید این [ترکیب] بتواند سایر بیماری‌های روانی را نیز که شاخصه آن‌ها وجود الگوهای ثابت فکری است، درمان کند.
به گفته این محققان، سیلوسایبین یکی از چند روان‌گردانی است که به عنوان درمان احتمالی برای اختلال‌های روانی در دست بررسی است.
تاکنون در چند مطالعه شکل‌های ترکیب‌شده این ماده مخدر برای درمان بیماران مبتلا به افسردگی و اضطراب آزمایش شده که نتایج امیدوارکننده‌ای نیز داشته است.
تازه‌ترین نتایج از دو مطالعه ترکیبی به دست آمد که نشان می‌دهد ارتباطات درون مغزی افرادی که به درمان با کمک سیلوسایبین واکنش نشان داده‌اند نه تنها در طول درمان، بلکه تا سه هفته بعد از آن افزایش یافته است.
این اثر «باز کردن» را علت بهبود مشکل افسردگی این بیماران (به گفته خودشان) دانسته‌اند.
یا این حال، در کسانی که داروهای ضدافسردگی معمول (موسوم به اسیتالوپرام) را مصرف می‌کردند، تغییرات مشابهی در میزان ارتباطات درون مغزی مشاهده نشد که نشان می‌دهد این روانگردان در درمان افسردگی متفاوت عمل می‌کند.
به گفته پروفسور رابین کارهارت-هریس، نویسنده اصلی این تحقیق و رئیس سابق مرکز سلطنتی تحقیقات روانگردان که هم‌اکنون در دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو مشغول به کار است، «در هر دو مطالعه اثر ناشی از سیلوسایبین مشابه بود و حال افراد بهتر شد؛ اثری که با مصرف داروهای ضدافسردگی متعارف ندیدیم.»
«در مطالعات قبلی، وقتی مغز افراد را در حین مصرف ماده روانگردان اسکن کردیم، اثر مشابهی می‌دیدیم؛ اما در این مطالعه، هفته‌ها پس از درمان افسردگی، این اثر را شاهدیم که نشان‌دهنده «ادامه‌دار بودن» اثر شدید این دارو است.»
در تازه‌ترین مطالعه، گروهی به سرپرستی مرکز سلطنتی تحقیقات روانگردان اسکن‌های اف-ام‌آر‌آی (fMRI) حدود ۶۰ شرکت‌کننده مبتلا به افسردگی مقاوم به درمان را که در دو آزمایش شرکت داشتند، بررسی کردند. در اولین آزمایش، همه شرکت‌کنندگان سیلوسایبین مصرف کردند.
در آزمایش دوم، به شرکت‌کنندگان نگفتند که به آن‌ها سیلوسایبین داده‌اند یا دارونمایی که معلوم شد اسیتالوپرام یک داروی ضدفسردگی اس‌اس‌آر‌آی (مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین) بوده است.
علاوه بر این داروها، همه شرکت‌کنندگان تحت درمان مشاوره‌ای با متخصصان مجاز سلامت روان قرار گرفتند و مغز آنان پیش از درمان با سیلوسایبین و سپس یک روز یا سه هفته پس از آن اسکن شد.
طبق یافته‌های هر دو کارازمایی، سیلیوسایبین‌درمانی باعث بهبودهایی شد که افزایش امتیاز شرکت‌کنندگان در پرسشنامه‌های بالینی نشانگر آن بود.
اسکن‌هایی که قبل و بعد از درمان انجام شد، نشان داد که سیلیوسایبین‌درمانی باعث شد در ناحیه‌هایی از مغز که در وضعیت افسردگی، پیوند تنگاتنگی با هم دارند، اتصالات کاهش یابد و اتصالات با سایر مناطق مغز که در بیماران افسرده به‌خوبی با هم یکپارچه نبوده‌اند و منفک‌ترند، افزایش یابد.
آن‌ها در هر دو کارآزمایی بین این اثر و بهبود یک همبستگی یافتند. قدرت و مدت اثر در شرکت‌کنندگان متفاوت بود اما در آن‌هایی که گفته بودند علائمشان بهبود یافته است، از همه قوی‌تر بود.
پروفسور کارهارت-هریس می‌گوید: «ما هنوز نمی‌دانیم تغییرات در فعالیت مغز که با سیلوسایبین‌درمانی مشاهده می‌شود، چقدر ماندگار است و برای فهمیدن این موضوع باید تحقیقات بیشتری انجام دهیم. می‌دانیم که بیماری در برخی از افراد برمی‌گردد و ممکن است پس از مدتی مغزشان به همان الگوهای انعطاف‌ناپذیر فعالیت که در بیماری افسردگی می‌توان دید، برگردد.»
این نویسندگان هشدار دادند اگرچه یافته‌هایشان دلگرم‌کننده است، این آزمایش‌ها تحت شرایط بالینی کنترل‌شده و با استفاده از دوزهای تنظیم‌شده سیلوسایبین فرموله شده در آزمایشگاه انجام گرفته و با حمایت روان‌شناختی گسترده متخصصان سلامت روان در قبل، حین و بعد از مصرف دوز همراه بوده است.
به گفته این محققان، بیماران مبتلا به افسردگی نباید به خوددرمانی با سیلوسایبین اقدام کنند، زیرا مصرف قارچ جادویی یا سیلوسایبین بدون این اقدام‌های حفاظتی، ممکن است نتیجه مثبتی نداشته باشد.
پروفسور دیوید نات، رئیس مرکز سلطنتی تحقیقات روانگردان، می‌گوید: «این یافته‌ها مهم‌اند زیرا برای اولین بار دریافتیم عملکرد سیلوسایبین با داروهای ضدافسردگی معمولی فرق دارد؛ یعنی مغز را انعطاف‌پذیرتر و سیال‌تر می‌کند و کمتر پشت الگوهای منفی‌اندیشی مرتبط با افسردگی پنهان می‌شود. این موید پیش‌بینی‌های اولیه ما است و تایید می‌کند که سیلوسایبین می‌تواند رهیافت جانشین واقعی برای درمان افسردگی باشد.»
پروفسور کارهارت-هریس افزود: «یکی از پیامدهای جالب یافته‌های ما کشف سازوکاری اساسی است که طبق آن درمان به روش روانگردان می‌تواند نه تنها برای افسردگی، بلکه برای سایر بیماری‌های روانی مانند بی‌اشتهایی یا اعتیاد، کارساز باشد. اکنون باید آزمایش کنیم و ببینیم آیا چنین است یا خیر و اگر این طور باشد، به کشف مهمی دست یافته‌ایم.»
این تحقیق در مجله «نیچر مدیسین» (Nature Medicine) منتشر شد.
برگرفته ای از سایت ایندیپندنت فارسی، ۱۳ آوریل ۲۰۲۲