بنیامین نتانیاهو که طولانیترین دورۀ نخستوزیری را در اسرائیل دارد و همواره ادعا میکند محافظت از کشورش در برابر دشمنان «ماموریت ابدی زندگی» اوست، در راه بازگشت به قدرت است.
نتایج شمارش آرای انتخابات پارلمانی روز سهشنبه اول نوامبر نشان داد که حزب او و متحدانش که ائتلافی از احزاب راست و مذهبی شامل «صهیونیسم دینی»،«شاس» و «یهودیت تورات» هستند، توانستهاند ۶۴ کرسی از ۱۲۰ کرسی کنست، پارلمان اسرائیل را از آن خود کنند و اکنون حزب «لیکود» به رهبری نتانیاهو، در حال انجام مذاکرات با متحدان برای تشکیل دولت آیندۀ اسرائیل است.
در جریان مبارزان انتخاباتی اخیر این کشور که پنجمین انتخابات در سه سال و نیم اخیر محسوب میشد، نتانیاهوی ۷۳ ساله بار دیگر انرژی خستگی ناپذیر از خود نشان داد و به سراسر کشور سفر کرد.
همچنین اگرچه به دلیل گشوده بودن چند پرونده فساد علیه نتانیاهو کیفرخواست صادر شده، او بار دیگر قویا این اتهامات را رد کرد و با حساب روی حامیانش، امیدوار است که بار دیگر بر مسند نخستوزیری تکیه بزند.
بنیامین نتانیاهو که هم اکنون پدر سه فرزند است، در ۲۱ اکتبر سال ۱۹۴۹ میلادی در شهر تل آویو به دنیا آمد.
او که عمیقا تحت تاثیر دیدگاههای راست در کشورش است، این پیشینه ایدئولوژیک قوی را از پدرش «بنصهیون» به ارث برده که زمانی دستیار زیو ژابوتینسکی، از رهبران جنبش صهیونیزم، طرفدار ایدۀ «اسرائیل بزرگ» و مؤسس چندین سازمان یهودی همچون هاتزوهر و ایرگون بود.
نتانیاهو که از مخالفان روند صلح اسرائیل و فلسطین در دهه ۱۹۹۰میلادی بود، همواره از دیدگاه اسرائیل به عنوان یک دولت بزرگ یهودی که مرزهایش به اردن میرسد، حمایت کرده و به همین دلیل نیز در دوران نخستوزیری او شهرک سازیهای اسرائیل بسیار گسترش یافته است.
تنها در یک دهه گذشته که او در قدرت بود، شهرکسازیها در کرانه باختری از مرز ۴۷۵ هزار نفر فراتر رفت که یک افزایش ۵۰ درصدی را نشان میدهد و تداوم این روند، احتمال ایجاد یک کشور مستقل فلسطینی با جمعیتی ۲.۹ میلیون نفری را بیش از هر زمانی کمرنگ میکند.
نتانیاهو در دهه ۱۹۷۰ میلادی، دوران خدمت سربازی خود را در واحد کماندوهای نخبه گذراند که البته این نیز بیشتر به لطف برادر بزرگترش «یوناتان نتانیاهو» معروف به «یونی» ممکن شد که موقعیت برجستهای در ارتش اسرائیل داشت.
یوناتان در سال ۱۹۷۶میلادی، زمانی که فرماندهی واحدی را برعهده داشت که مسئول آزادی گروگانهای پرواز تل آویو-پاریس بود، کشته شد. بنیامین نتانیاهو در زندگینامه خود که به تازگی منتشر شده، دربارۀ این حادثه مینویسد: «فکر میکردم که زندگیم به پایان رسیده است.»
او همچنین در این زندگینامه با اشاره به این حادثه مینویسد به همین دلیل بود که «مبارزه با تروریسم» را که اغلب فلسطینیها یا ایرانیها در آن دخیل هستند، به یکی از اهداف مهم زندگی حرفهایش تبدیل کرده است.
با این وجود مخالفت او با فلسطینیها به معنای مخالفت با کل جهان عرب نبود؛ به همین دلیل نیز در سال ۲۰۲۰ میلادی با کشورهای امارات عربی متحده، بحرین، سودان ومراکش (البته با حمایتها و میانجیگری ایالات متحده) پیمانهای عادی سازی روابط امضا کرد.
طرفداران او در اسرائیل همچنین نتانیاهو را «پادشاه» جدیدی برای کشورشان میدانند که قویا در برابر ایران و برنامه هستهای ایستاده است؛ ایرانی که از نظر بسیاری از آنها، دشمن همیشگی اسرائیل محسوب میشود.
توانایی نتانیاهو در اقناع دیگران تا حدی است که برخی معتقدند او یک سخنران متولد شده است. «بی بی» همچنین یک دیپلمات حرفهای است که فعالیتش در دستگاه دیپلماسی اسرائیل را نیز از خاک ایالات متحده آمریکا آغاز کرده است.
نتانیاهو که تحصیل کرده آمریکاست و انگلیسی را نیز به فصاحت صحبت میکند، در دهه ۸۰ میلادی سفیر اسرائیل در سازمان ملل متحد بود.
او پس از بازگشت به اسرائیل نیز در مقام معاون وزیر خارجه به فعالیتهای دیپلماتیک خود ادامه داد. سپس در ۱۹۹۶ میلادی رهبر حزب «لیکود» شد و در پی ترور اسحاق رابین و در حالی که تنها ۴۶ سال سن داشت به عنوان جوانترین نخستوزیر تاریخ اسرائیل آغاز به کار کرد.
نتانیاهو برای سه سال در قدرت باقی ماند اما درنهایت در جریان انتخاباتی زودهنگام از ایهود باراک شکست خورد.
این شکست باعث شد به مدت ۱۰ سال جایگاه نخستوزیری برای او دست نیافتنی شود و نتانیاهو در وزارتخانههای خارجه و دارایی ایفای نقش کند؛ تا اینکه بار دیگر در سال ۲۰۰۹ میلادی پس از به دست گرفتن رهبری حزب «لیکود»، دوباره بر این مسند تکیه زد و قدرت را تا سال ۲۰۲۱ میلادی حفظ کرد.
نتانیاهو این بار نیز با شکست حزب «یش آتید» به رهبری یائیر لاپید، راه خود را به سوی صدارت هموار کرده و اکنون در انتظار پایان ترتیبات اداری است تا مطابق قانون، اسحاق هرتزوگ رئیس جمهوری اسرائیل بطور رسمی نتایج انتخابات اخیر را تایید کند و او بتواند برای ششمین بار جامۀ نخستوزیری را بر تن کند.
برگرفته ای از سایت یورونیوز (اتحادیه اروپا) به زبان فارسی، ۴ نوامبر ۲۰۲۲